Σελίδες

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021

Αθήνα: Πραγματοποιήθηκαν οι κεντρικές εκδηλώσεις για την 99η επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

 


Πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021 οι κεντρικές εκδηλώσεις μνήμης για την 99η επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.


Οι εκδηλώσεις διοργανώθηκαν από την Περιφέρεια Αττικής και την Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος 


Αρχικά τελέστηκε μνημόσυνο στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών στην μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τους τούρκους κεμαλιστές.


Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υφυπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Στην ομιλία του ζήτησε από τον τούρκο πρόεδρο Ερντογάν να μην προσβάλλει την μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Μικρασιατών. 

Παράλληλα κάλεσε την Άγκυρα καθώς και την διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσουν την Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ως μέρος της παγκόσμιας ιστορίας ώστε να μην επαναληφθούν τέτοια φρικτά γεγονότα στο μέλλον.


Εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ παρεβρέθηκε η βουλευτής Νίνα Κασιμάτη και εκ μέρους του ΚΙΝΑΛ ο εκπρόσωπος Τύπου του κινήματος Παύλος Χρηστίδης.


Χαιρετισμός από τον Περιφερειάρχη Αττικής Γιώργο Πατούλη


Έξοδος από τον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών προς το άγαλμα του Αγίου Χρυσοστόμου, Επισκόπου Σμύρνης


Μέλη μικρασιατικών συλλόγων με τα λάβαρα και τις σημαίες τους προπορεύονται προς τον αδριάντα του Αγίου Χρυσοστόμου


Η φιλαρμονική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων 




Επιμνημόσυνη δέηση στον αδριάντα του Αγίου Χρυσοστόμου Επισκόπου Σμύρνης





Χαιρετισμός από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος Αντώνη Ωραήλογλου


Κατάθεση στεφάνου από τον πρόεδρος της ΟΠΣΕ


Πορεία προς το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη


Τιμητικό άγημα των Ενόπλων Δυνάμεων




Κατάθεση στεφάνου από την Υπασπιστή της Προέδρου της Δημοκρατίας



Κατάθεση στεφάνου από τον Υφυπουργό Εξωτερικών Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη




Ο ΥΦΥΠΕΞ Μ. Βαρβιτσιώτης με τους εκπροσώπους των μικρασιατικών συλλόγων 


Αναμνηστική φωτογραφία των εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου και την τοπικής αυτοδιοίκησης με τους εκπροσώπους των μικρασιατικών συλλόγων


Φωτογραφίες: Θοδωρής Ασβεστόπουλος

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2021

Φιλική Εταιρεία: Η μυστική οργάνωση που προετοίμασε τον ξεσηκωμό του Γένους

 Στα πλαίσια του διακαούς πόθου για αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και με σαφή την επίδραση των μυστικών εταιρειών της Ευρώπης, συναντιούνται το 1814 στην Οδησσό τρεις Έλληνες και αποφασίζουν τη σύσταση μιας αυστηρά συνωμοτικής οργάνωσης, η οποία θα προετοίμαζε τον ξεσηκωμό όλων των Ελλήνων.

Πρόκειται για τον Νικόλαο Σκουφά, 35 χρόνων, από το Κομπότι της Άρτας, τον Εμμανουήλ Ξάνθο, 42 χρόνων, από την Πάτμο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, 26 χρόνων, από τα Γιάννενα. Και οι τρεις έχουν ήδη γίνει κοινωνοί των επαναστατικών ιδεών και του εταιρισμού.

Ο Σκουφάς είχε ιδιαίτερες επαφές με τον Κωνσταντίνο Ράδο, ο οποίος ήταν μυημένος στον Καρμποναρισμό. Ο Ξάνθος είχε μυηθεί σε τεκτονική Στοά της Λευκάδας («Εταιρεία των Ελεύθερων Κτιστών», της Αγίας Μαύρας), ενώ ο Τσακάλωφ είχε υπάρξει ιδρυτικό μέλος μιας Φιλανθρώπου Εταιρείας και γνώριζε την οργάνωση του Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου.

Η ίδρυση

Ο Ξάνθος είχε μεταβεί για λογαριασμό τριών εμπόρων από την Κωνσταντινούπολη στην Πρέβεζα και στα Γιάννενα για να κλείσει συμφωνία αγοραπωλησίας ελαιολάδου και επιστρέφει στην Οδησσό και αρχές Νοεμβρίου 1813 γνωρίζεται με τους Σκουφά και Τσακάλωφ.

Δεν είναι εξακριβωμένο ποιος από τους τρεις είχε την σύλληψη της ιδέας για την ίδρυση της Εταιρείας. Ο Ξάνθος στα απομνημονεύματά του, δηλώνει πως είναι αυτός που παρακίνησε τον Σκουφά, αλλά είναι βέβαιο ότι ο Σκουφάς πρώτος διέγραψε ένα αρχικό πλάνο για την Εταιρεία.

Συμβολικά είχε οριστεί η 14η Σεπτεμβρίου, επέτειος της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, ως ημέρα ίδρυσης της.

Σκοπός της Φιλικής Εταιρείας ήταν η γενική επανάσταση των Ελλήνων για την «ανέγερσιν και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδoς μας», όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Ξάνθος. Και σημειώνει στα «Aπομνημονεύματά» του: … δια να ενεργήσωσι μόνοι των ό,τι ματαίως από πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων».

Η πορεία ανάπτυξης

Η πορεία ανάπτυξης της Φιλικής Εταιρείας είναι εντυπωσιακή. Το διάστημα 1814-1816 τα μέλη της αριθμούν περίπου 20. Ως τα μέσα του 1817 αναπτύσσεται κυρίως μεταξύ των Ελλήνων της Ρωσίας και της Μολδοβλαχίας, αλλά και πάλι τα μέλη της δεν υπερβαίνουν τα 30. Όμως, από το 1818 σημειώνονται αθρόες μυήσεις.

Κατά το 1820 εξαπλώνεται σε όλες σχεδόν τις περιοχές της Ελλάδας και τις περισσότερες ελληνικές παροικίες του εξωτερικού.

Χιλιάδες υπολογίζονται οι μυημένοι, μολονότι είναι γνωστά μόνο 1096 ονόματα. Τους πρώτους μήνες του 1821 τα μέλη της αριθμούν δεκάδες χιλιάδες. Η οργάνωση είχε υπερβεί τα ίδια της τα όρια.

Στις γραμμές της συσπειρώνονται κυρίως έμποροι και μικροαστοί, αλλά και Φαναριώτες και κοτζαμπάσηδες και κληρικοί, πρόσωπα που θα διαδραματίσουν αγωνιστικό ρόλο (θετικό ή αρνητικό) στον αγώνα για την ανεξαρτησία, όπως οι οπλαρχηγοί Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Αναγνωσταράς, ο αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), οι Φαναριώτες Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και Νέγρης, οι Υδραίοι μεγαλοκαραβοκύρηδες Κουντουριώτηδες, οι μεγαλοκoτζαμπάσηδες Ζαΐμης, Λόντος, Νοταράς, ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός κ.ά.

Διάρθρωση της Εταιρείας

Η όλη διάρθρωση της Φιλικής Εταιρείας στηρίχθηκε στα οργανωτικά πρότυπα των Καρμπονάρων και των Ελευθεροτεκτόνων.

Η ηγετική της ομάδα απεκαλείτο «η Αόρατος Αρχή» και περιβλήθηκε από την πρώτη στιγμή με τέτοια μυστική αίγλη, ώστε να πιστεύεται ότι συμμετείχαν σε αυτήν πολλές σημαντικές προσωπικότητες, όχι μόνον Έλληνες μα και ξένοι, όπως ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας.

Στην πραγματικότητα, τον πρώτο καιρό ήταν μόνο οι τρεις ιδρυτές της. Κατόπιν, από το 1815 έως το 1818, προστέθηκαν άλλοι πέντε και μετά το θάνατο του Σκουφά προστέθηκαν άλλοι τρεις.

Το 1818 η Αόρατη Αρχή μετονομάστηκε σε «Αρχή των Δώδεκα Αποστόλων» και κάθε Απόστολος επωμίστηκε την ευθύνη μιας μεγάλης περιφέρειας.

Οι Aπόστολοι της Φιλικής Εταιρείας ήταν δώδεκα και ορίστηκαν από τον Σκουφά, όταν πήγε στην Κωνσταντινούπολη την άνοιξη του 1818.

Αυτοί ήταν οι ακόλουθοι: ο Γεωργάκης Ολύμπιος για τη Σερβία, ο Βατικιώτης για τη Βουλγαρία, ο Πεντεδέκας για τη Ρουμανία, ο Λουριώτης για την Ιταλία, ο Αναγνωσταράς για τα νησιά του Σαρωνικού, ο Χρυσοσπάθης για τη Μεσσηνία, ο Φαρμάκης για τη Μακεδονία και Θράκη, ο Κροκίδας για την Ήπειρο, ο Πελοπίδας για την Πελοπόννησο, ο Ίπατρος για την Αίγυπτο, ο Κατακάζης για τη Νότια Ρωσία και ο Κυρ. Καμαρηνός για τον Πετρόμπεη της Μάνης.

Όλοι αυτοί, μετά το θάνατο του Σκουφά, διασκορπίστηκαν στις περιφέρειες που τους ορίστηκαν και άρχισαν να μυούν τους Έλληνες στους σκοπούς της Φιλικής Εταιρείας.

Ανάμεσα σ’ αυτούς πεφωτισμένοι λόγιοι και επιστήμονες της εποχής, αλλά και προεστοί όπως ο Κόντε Ιωάννης Κεφαλάς από την Ήπειρο και άλλοι εξέχοντες άνδρες.

Η όλη δομή ήταν πυραμιδοειδής και στην κορυφή δέσποζε η «Αόρατος Αρχή». Κανείς δε γνώριζε ούτε είχε δικαίωμα να ρωτήσει ποιοι την αποτελούσαν. Οι εντολές της εκτελούνταν ασυζητητί, ενώ τα μέλη δεν είχαν δικαίωμα να λαμβάνουν αποφάσεις.

Η Εταιρεία απεκαλείτο «Ναός» και είχε αρχικά τέσσερις βαθμίδες μύησης: α) οι αδελφοποιητοί ή βλάμηδες, β) οι συστημένοι, γ) οι ιερείς και δ) οι ποιμένες.

Όταν το 1818 η εταιρεία μετέφερε την έδρα της στην Κωνσταντινούπολη, δημιουργήθηκαν ακόμα δύο βαθμοί ε) οι αφιερωμένοι και στ) οι αρχηγοί των αφιερωμένων, οι οποίοι δίνονταν αποκλειστικά σε στρατιωτικούς.

Αργότερα οι βαθμίδες συμπληρώθηκαν από ζ)τους απόστολους και η) τον Γενικό Επίτροπο της Αρχής, τίτλος που δόθηκε στην Αλεξ. Υψηλάντη, όταν δέχτηκε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας (1820).

Η μύηση στην Εταιρεία

Οι Ιερείς ήταν επιφορτισμένοι με το έργο της μύησης στους δύο πρώτους βαθμούς. Όταν ο Ιερέας πλησίαζε κάποιον, σιγουρευόταν για τη φιλοπατρία του και τον κατηχούσε πλάγια στους σκοπούς της εταιρείας, οπότε το τελευταίο στάδιο ήταν να ορκιστεί.

Τότε τον πήγαινε σε κάποιον κληρικό, κάτι καθόλου εύκολο αν ο ιερέας δεν ήταν ήδη μυημένος. Πήγαινε και έβρισκε τον ιερέα και του έλεγε ότι ήθελε να ορκίσει κάποιον για προσωπική τους υπόθεση, προκειμένου να διαπιστώσει ότι λέει την αλήθεια.

Ο κληρικός φορούσε το πετραχήλι και έπαιρνε το Ευαγγέλιο, οπότε ο κατηχητής έπαιρνε παράμερα τον υποψήφιο και του υπαγόρευε ψιθυριστά τον «μικρό όρκο», τον οποίο έπρεπε να τον επαναλαμβάνει ο κατηχούμενος χαμηλόφωνα τρεις φορές.

«Ορκίζομαι εις το όνομα της αληθείας και της δικαιοσύνης, ενώπιον του Υπερτάτου Όντος, να φυλάξω, θυσιάζων και την ιδίαν μου ζωήν, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα το μυστήριον, το οποίον θα μου εξηγηθεί και ότι θα αποκριθώ την αλήθειαν εις ό,τι ερωτηθώ».

Όταν γινόταν αυτό, τότε ο κατηχητής πλησίαζε τον υποψήφιο στον ιερέα και τον ρωτούσε:

«Είναι αληθινά, αδελφέ, αυτά που μου επανέλαβες τρεις φορές;»

«Είναι και θα είναι αληθινά και για την ασφάλειά τους ορκίζομαι στο Ευαγγέλιο», απαντούσε ο υποψήφιος. Την ίδια περίπου ερώτηση, έκανε και ο κληρικός και αφού έπαιρνε καταφατική απάντηση, τον όρκιζε στο Ευαγγέλιο, δίχως να γνωρίζει την ουσία της υπόθεσης».

Από εκεί και μετά ο μυούμενος θεωρείτο νεοφώτιστο μέλος της Εταιρείας, ήταν δηλαδή Βλάμης, με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις.

Ο όρκος

«Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού Θεού, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις την Εταιρείαν κατά πάντα. Να φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και τους λόγους της, μήτε να σταθώ κατ΄ουδένα λόγον ή αφορμή του να καταλάβωσι άλλοι ποτέ, ότι γνωρίζω τι περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν ή φίλον μου.

Ορκίζομαι ότι εις το εξής δεν θέλω έμβει εις καμμίαν εταιρείαν, οποία και αν είναι, μήτε εις κανέναν δεσμόν υποχρεωτικόν. Και μάλιστα, οποιονδήποτε δεσμόν αν είχα, και τον πλέον αδιάφορον ως προς την Εταιρείαν, θέλω τον νομίζει ως ουδέν.

Ορκίζομαι ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της πατρίδος μου, των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους, θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις το συγχωρήσει.

Ορκίζομαι να μη μεταχειριστώ ποτέ βίαν δια να αναγνωρισθώ με κανένα συνάδελφον, προσέχων εξ εναντίας με την μεγαλυτέραν επιμέλειαν να μην λανθασθώ κατά τούτο, γενόμενος αίτιος ακολούθου τινός συμβάντος, με κανένα συνάδελφον.

Ορκίζομαι να συντρέχω, όπου εύρω τινά συνάδελφον, με όλην την δύναμιν και την κατάστασίν μου. Να προσφέρω εις αυτόν σέβας και υπακοήν, αν είναι μεγαλύτερος εις τον βαθμόν και αν έτυχε πρότερον εχθρός μου, τόσον περισσότερον να τον αγαπώ και να τον συντρέχω, καθ΄όσον η έχθρα μου ήθελεν είναι μεγαλυτέρα.

Ορκίζομαι ότι καθώς εγώ παρεδέχθην εις Εταιρείαν, να δέχομαι παρομοίως άλλον αδελφόν, μεταχειριζόμενος πάντα τρόπον και όλην την κανονιζομένην άργητα, εωσού τον γνωρίσω Έλληνα αληθή, θερμόν υπερασπιστήν της πατρίδος, άνθρωπον ενάρετον και άξιον όχι μόνον να φυλάττη το μυστικόν, αλλά να κατηχήση και άλλον ορθού φρονήματος.

Ορκίζομαι να μην ωφελώμαι κατ΄ουδένα τρόπον από τα χρήματα της Εταιρείας, θεωρών αυτά ως ιερό πράγμα και ενέχυρον ανήκον εις όλον το Έθνος μου. Να προφυλάττωμαι παρομοίως και εις τα λαμβανόμενα εσφραγισμένα γράμματα.

Ορκίζομαι να μην ερωτώ κανένα των Φιλικών με περιέργειαν, δια να μάθω οποίος τον εδέχθη εις την Εταιρείαν. Κατά τούτο δε μήτε εγώ να φανερώσω, ή να δώσω αφορμήν εις τούτον να καταλάβη, ποίος με παρεδέχθη. Να αποκρίνομαι μάλιστα άγνοιαν, αν γνωρίζω το σημείον εις το εφοδιαστικόν τινός.

Ορκίζομαι να προσέχω πάντοτε εις την διαγωγήν μου, να είμαι ενάρετος. Να ευλαβώμαι την θρησκείαν μου, χωρίς να καταφρονώ τας ξένας. Να δίδω πάντοτε το καλόν παράδειγμα. Να συμβουλεύω και να συντρέχω τον ασθενή, τον δυστυχή και τον αδύνατον. Να σέβομαι την διοίκησιν, τα έθιμα, τα κριτήρια και τους διοικητάς του τόπου, εις τον οποίον διατριβώ.

Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σε, ω ιερά πλην τρισάθλια Πατρίς! Ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους Σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα Σου, εις τα ίδια μου δάκρυα, χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των ομογενών μου ότι αφιερώνομαι όλως εις Σε.

Εις το εξής συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου. Το όνομά σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου. Η θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήσει επάνω εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της, το όνομά μου να είναι εις αποστροφήν, και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των Ομογενών μου, αν ίσως λησμονήσω εις μίαν στιγμήν τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου. Τέλος ο θάνατός μου ας είναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, δια να μη λησμονώ την αγνότητα της Εταιρείας με την συμμετοχήν μου».

Με το πέρας του όρκου ο μυητής ακουμπούσε το δεξί του χέρι στον ώμο του μυούμενου και δήλωνε με κάθε επισημότητα:

«Ενώπιον του αοράτου και πανταχού παρόντος αληθινού Θεού, του καθ’ αυτό δικαίου, του εκδικούντος την παράβασιν και παιδεύοντος την κακίαν, καθιερώνω κατά τους κανόνας της Φιλικής Εταιρείας τον (ονοματεπώνυμο) εκ πατρίδος (τόπος καταγωγής), ετών (ηλικία) και επαγγέλματος (τάδε) και δέχομαι τούτον ιερέα, καθώς εδέχθην τούτον εις την Εταιρείαν των Φιλικών».

Η πορεία προς την Επανάσταση

To 1818 η έδρα της Φιλικής μεταφέρθηκε από την Οδησσό στην Κωνσταντινούπολη, δηλαδή στην καρδιά της Οθωμανικής εξουσίας, κάτι που πιστοποιούσε «την αυτοπεποίθηση των Φιλικών στις συνωμοτικές οργανωτικές τους ικανότητες», ενώ ο θάνατος του Σκουφά ήταν σοβαρή απώλεια.

Με αφορμή αυτό το γεγονός και με δεδομένη τη ραγδαία εξάπλωσή της, οι υπόλοιποι από τους ιδρυτές επιχείρησαν να βρουν μια μεγάλη προσωπικότητα να αναλάβει τα ηνία, θέλοντας να της προσδώσουν μεγαλύτερο κύρος και αίγλη.

Στις αρχές του 1818 έγινε μια συνάντηση με τον Ιωάννη Καποδίστρια ο οποίος όχι μόνον αρνήθηκε, αλλά αργότερα έγραψε πως θεωρούσε ότι οι Φιλικοί ήταν υπαίτιοι για τον όλεθρο που προμηνυόταν στην Ελλάδα.

Τελικά, μετά από αρκετές επαφές, τον Απρίλιο του 1820 ανέλαβε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας ο Αλέξανδρος Υψηλάντης.

Οι συνθήκες έδειχναν πλέον αρκετά ώριμες για να εκδηλωθεί η εξέγερση και εκπονήθηκε ένα μεγαλόπνοο σχέδιο. Κατά την κρατούσα άποψη, το σχέδιο ήταν αρχικά να ξεσπάσει ταυτόχρονα επανάσταση των Σέρβων και των Μαυροβουνίων, καθώς και στη Μολδοβλαχία. Παράλληλα να κάψουν τον τουρκικό στόλο στην Κωνσταντινούπολη, ενώ να ηγηθεί ο Υψηλάντης της επανάστασης στην Πελοπόννησο.

Νεώτερη μελέτη δείχνει ότι ως αρχική εστία της Επανάστασης είχε επιλεγεί η Πελοπόννησος. Αυτό προκύπτει από τη μεγάλη συγκέντρωση “αποστόλων” της Εταιρείας και μυήσεων σ’ αυτή την περιοχή. Επιδιώχθηκε μάλιστα η δημιουργία ενός κύκλου μελών με ηγετικές θέσεις στην τοπική κοινωνία.

Το 1820, μετά από αίτημα Πελοποννήσιων προεστών και ιεραρχών δημιουργήθηκε η Εφορία της Πελοποννήσου ή της Πάτρας, όπως συχνά αναφέρεται στις πηγές. Πιστεύεται ότι η σχετική πρόταση διατυπώθηκε από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στο κείμενο με τον τίτλο “Στοχασμοί των Πελοποννησίων περί του καλού συστήματος”.

Οι προτάσεις μεταφέρθηκαν από τον Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο στον Αλέξανδρο Υψηλάντη στην Οδησσό. Αυτός όρισε τρείς κοτζαμπάσηδες και τρείς ιεράρχες ως εφόρους, με επικεφαλής τον Ιωάννη Βλασσόπουλο, πρόξενο της Ρωσίας στην Πάτρα.

Η μυστική συνέλευση της Βοστίτσας (26 Ιανουαρίου 1821) ήταν μια διευρυμένη σύσκεψη των μελών της εφορίας με τον απόστολο του Υψηλάντη, τον Γρηγόριο Δικαίο-Παπαφλέσσα. Εκεί έγινε και η αποδοχή του σχεδίου για μετάβαση του Αλ. Υψηλάντη στη Μάνη και έναρξη της Επανάστασης.

Επειδή όμως κάποια από τα σχέδια της Εταιρείας είχαν ήδη προδοθεί ή διαρρεύσει, η επανάσταση κηρύχθηκε το Φεβρουάριο του 1821 στο Ιάσιο, πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Στις 24 Φεβρουαρίου κυκλοφόρησε η περίφημη προκήρυξη του Υψηλάντη, «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ».

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2021

Για την ρουμάνικη προπαγάνδα στην Β. Ήπειρο είπατε κάτι στο Βουκουρέστι κύριε Δένδια;



Επίσημη επίσκεψη στην Ρουμανία πραγματοποίησε την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας.

Στον χαιρετισμό του στην ολομέλεια της «Ετήσιας Πρεσβευτικής Συνάντησης του Ρουμανικού Υπουργείου Εξωτερικών», στο πάνελ με θέμα «Σύγχρονες Προκλήσεις Ασφαλείας» ο κ. Δένδιας είπε μεταξύ άλλων:

«Με χαρά πληροφορήθηκα ότι το προηγούμενο έτος γιορτάσαμε τα 140 χρόνια των διπλωματικών μας σχέσεων. Δεν υπάρχουν πολλές χώρες στον κόσμο που να διατηρούν τόσο μακροχρόνιες και εξαίρετες σχέσεις.

Το επόμενο έτος θα εορτάσετε την 160ή επέτειο από την ίδρυση του Ρουμανικού Υπουργείου Εξωτερικών. Αποτελεί ενδιαφέρουσα σύμπτωση το γεγονός ότι ο πρώτος Ρουμάνος Υπουργός Εξωτερικών, ο Απόστολος Αρσάκης, είχε ελληνική καταγωγή. Και είμαι βέβαιος πως αν ο Bogdan με αντικαθιστούσε ως Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, δεν θα διέπρεπε απλά στην τήρηση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου, αλλά επίσης, επιτρέψτε μου να πω, αρκετοί Έλληνες διπλωμάτες θα ήταν πολύ ευτυχέστεροι.

Την Ελλάδα και τη Ρουμανία συνδέουν ιστορικοί δεσμοί.

Πολεμήσαμε για την ανεξαρτησία μας τον 19ο αιώνα. Πολεμήσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο κατά τους βαλκανικούς πολέμους. Η Συνθήκη με την οποία τερματίστηκε ο δεύτερος βαλκανικός πόλεμος, μια συνθήκη-ορόσημο για την Ελλάδα, υπεγράφη από έναν από τους πλέον χαρισματικούς μας Πρωθυπουργούς, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, εδώ στο Βουκουρέστι, την πρωτεύουσα της Ρουμανίας.

Πολεμήσαμε ο ένας δίπλα στον άλλο κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και πιο πρόσφατα, η Ελλάδα υπήρξε σθεναρός υποστηρικτής της ένταξης της Ρουμανίας στην Ε.Ε και στο ΝΑΤΟ. Είμαστε Σύμμαχοι και Εταίροι σχεδόν δύο δεκαετίες. Και η Ελλάδα συμβάλλει ενεργά στην ασφάλεια της Μαύρης Θάλασσας συμμετέχοντας στη Συμμαχική Ναυτική Δύναμη του ΝΑΤΟ…».

Ο κ. Δένδιας δεν αναφέρθηκε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διότι Ελλάδα και Ρουμανία βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα.

Δεν αναφέρθηκε όμως ούτε στο κουτσοβλαχικό ζήτημα, το οποίο έφτασε στο αποκορύφωμα της κρίσης το 1905-1906 όταν οι δύο χώρες διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις, λόγω της απόπειρας της ρουμανικής κυβέρνησης να χαρακτηριστούν ως ρουμανική μειονότητα οι βλαχόφωνοι πληθυσμοί γύρω από την Πίνδο, σε περιοχές της Ηπείρου και της Μακεδονίας που τότε ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Το θέμα αυτό όμως, όπως δείχνουν τα πράγματα, το Βουκουρέστι φροντίζει να το επαναφέρει τα τελευταία χρόνια, επιχειρώντας να προσεταιριστεί τους Βλάχους της Βορείου Ηπείρου.

Τελευταίο κρούσμα ήταν το αίτημα του ρουμανικού υπουργείου Εξωτερικών από την Αλβανία να ανοίξει σχολεία σε περιοχές με βλαχόφωνο πληθυσμό όπου θα διδάσκεται η «βλάχικη γλώσσα»

Πρόκειται για μία παρέμβαση που θίγει ξεκάθαρα τον Ελληνισμό.

Όμως από τον Έλληνα Υπουργό Εξωτερικών δεν ακούσαμε να λέει κάτι επί του θέματος. Εκτός και αν το έκανε πίσω από τις κλειστές πόρτες, κάτι που δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε…

Παραθέτουμε την επιστολή της Παγκόσμιας Βλάχικης Αμφικτιονίας, η οποία θέτει το ζήτημα επί τον τύπον των ήλων:


ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΒΛΑΧΙΚΗ ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΙΑ

                              31-08-2021

                            Αρ. Πρωτ: 36

Προς

Την Εξοχότατη Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Αικατερίνη Σακελλαρόπουλου

Τον Εξοχότατο Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Κυριάκο Μητσοτάκη

Τον Εξοχότατο Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Κων/νο Τασούλα

Τους Αξιότιμους Αρχηγούς των Κομμάτων

Τον Υπουργό Εξωτερικών

Την Υπουργό Παιδείας

Τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου

Τους Έλληνες Ευρωβουλευτές

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης

Η Ιστορία λένε επαναλαμβάνεται αλλά την δεύτερη φορά ονομάζεται φαρσοκωμωδία!

Δεν υπάρχει βλάχικη μειονότητα στην Αλβανία! Η μειονότητα είναι μία και είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ και αυτό ας το σεβαστούν όλοι και κυρίως η Ρουμανία!

Το 1905 η Ρουμανία κατάφερε με πολλά  χρήματα τον Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ ν’ αναγνωρίσει με Ιραδέ ξεχωριστό έθνος Βλάχων στα Βαλκάνια και από τότε δεν έχει σταματήσει να κάνει προπαγάνδα ανακατεύοντας τους λαούς  και  δημιουργώντας πολύ σοβαρά προβλήματα στους Βλάχους διαιρώντας τους διότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πάνω από την συνείδησή τους θα βάζουν το ΧΡΗΜΑ με ένα και μόνο σκοπό, ξεχωριστό κράτος Βλάχων που θα είναι προτεκτοράτο της στα Κεντρικά Βαλκάνια. 

Δεν το κατάφερε διότι είχε ν’ αντιμετωπίσει την ισχυρή ελληνική συνείδηση των Βλάχων που μόνοι τους πάντα πολεμούσαν την προπαγάνδα, ήταν ελάχιστοι οι Βλάχοι που πήγαιναν στα Ρουμάνικα σχολεία, μόνο οι πολύ φτωχοί και τους πλήρωναν για να στέλνουν τα παιδιά τους να μαθαίνουν ρουμάνικα.

Αφού απέτυχε ν’ αποδείξει ότι οι Βλάχοι είναι Ρουμάνοι στην καταγωγή, τα τελευταία 30 χρόνια προσπαθεί να παίξει το τελευταίο της «χαρτί»: αυτό της «βλάχικης γλώσσας» που όπως και να την αποκαλέσουμε είναι η λαλιά των προγόνων μας που διατηρήσαμε στις οικογένειές μας προφορικά από γενιά σε γενιά.

Τον τελευταίο καιρό ενόψει και της Απογραφής του πληθυσμού στην Αλβανία, έναν αιώνα και κάτι μετά, επαναλαμβάνεται σαν φάρσα η Ιστορία που ξεκίνησε η Ρουμανία το 1905!

Τελευταία η προπαγάνδα τους «παίζει»  με τις λέξεις Romanians= Ρουμάνοι και   Aromanians=Αρμάνοι/Βλάχοι εντάσσοντας τους Aromanians στην δική της μειονότητά των Romanians  ζητώντας να ανοίξει σχολεία σε περιοχές με βλαχόφωνο πληθυσμό της αναγνωρισμένης  Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία όπου θα διδάσκεται η «βλάχικη γλώσσα» η οποία θα είναι στην ουσία η γνωστή ομογενοποιημένη και κατασκευασμένη σε εργαστήρια της Κωνστάντζας με λατινορουμάνικο αλφάβητο που ελάχιστα μοιάζει με τα βλάχικα που μιλιούνται ανά περιοχή.

Τα ίδια ακριβώς που έγιναν στις αρχές του 20ου αιώνα στην Πίνδο μας, πριν από την απελευθέρωση της Ηπείρου και Δυτικής Μακεδονίας, με το πρόσχημα των βλάχικων διδάσκονταν ρουμάνικα στα λίγα βλαχόπουλα που πήγαιναν στα ρουμάνικα σχολεία!

Τότε οι Βλάχοι ήταν απομονωμένοι στα χωριά τους χωρίς πληροφόρηση, ομοίως και η επίσημη τότε Κυβέρνηση δεν είχε την ενημέρωση που έπρεπε!

Σήμερα καμμία πλευρά  δεν έχει δικαιολογία να λέει ότι παρασύρθηκε και δεν γνωρίζει την αλήθεια. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΛΑΧΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ στην Αλβανία, η μειονότητα είναι ΜΙΑ και είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ!

ΖΗΤΟΥΜΕ την ισχυρή παρέμβαση της Ελληνικής Πολιτείας όπου χρειαστεί για την διαφύλαξη των συμφερόντων της ελληνικής εθνικής  μειονότητας   στην Αλβανική επικράτεια με το άμεσο σταμάτημα της ίδρυσης ρουμάνικων σχολείων στα ελληνόφωνα χωριά διότι οι Βλάχοι δεν έχουν καμμιά σχέση με το Ρουμανικό έθνος ούτε με την γλώσσα τους

ΖΗΤΟΥΜΕ την άμεση επέμβαση της Ελληνικής Πολιτείας για την διαφύλαξη των συμφερόντων των βλαχόφωνων Ελλήνων που ζουν στην επικράτεια της Αλβανίας και να σταματήσει η απόπειρα εκμετάλλευσής τους για την  ολέθρια διάσπαση του Ελληνικού στοιχείου, σε βλαχόφωνους και ελληνόφωνους Έλληνες από τους Ρουμάνους για τα δικά τους συμφέροντα

Για τον λόγο αυτό

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ την απόφαση της Ρουμανίας να εντάξει τους βλαχόφωνους Έλληνες της Αλβανίας στην δική της ρουμάνικη μειονότητα υποσχόμενη χρήματα και έργα στα ελληνικά χωριά

ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ την επίσκεψη της Ρουμάνας Κυβερνητικής Αξιωματούχου του Υπουργείου Εξωτερικών  Οάνα Ούρσατσε  στα χωριά της Ελληνικής μειονότητας και την ίδρυση σχολείων με το πρόσχημα της διδασκαλίας της «βλάχικης γλώσσας» η οποία  στην ουσία στοχεύει στον προσηλυτισμό των βλαχόφωνων και στην διάσπαση και συρρίκνωση της Ελληνικής παρουσίας στην περιοχή.

ΖΗΤΟΥΜΕ  τέλος από τη Ρουμανία να διευκρινίσει χωρίς περιστροφές σε τι αποσκοπεί η πρόσφατη ανακήρυξη από το ρουμανικό Κοινοβούλιο της 10 Μαΐου ως ημέρα Βαλκανικής ρουμανικότητας!

Εάν ο στόχος είναι και πάλι η βλαχόφωνη Ρωμιοσύνη, δεν πρόκειται επιτρέψουμε το ψάρεμα σε «θολά νερά», όπως συνήθιζε στο παρελθόν. Αν, η κατά τα αλλά φίλη Ρουμανία, θεωρεί ότι έχει μειονότητες στα Βαλκάνια ας το πει ξεκάθαρα. Ας ζητήσει χωρίς λεκτικά τερτίπια την αναγνώριση ρουμανικής μειονότητας στην Αλβανία και στα υπόλοιπα βαλκανικά κράτη και ο καθένας τελικά να μετρηθεί με το ύψος του.

Με τιμή,

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο   Πρόεδρος  Μαγειρίας Μιχάλης                                                          

Ο  Γεν. Γραμματέας Γιώργος Ιλιέφσκι

O Αντιπρόεδρος Θανάσης Πότσης

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2021

Ποιοι υπερασπίστηκαν την δημοκρατία και την ελευθερία κυρία Τζούφη;



Συμπληρώθηκαν φέτος 73 χρόνια από την εκτέλεση των 16 αγωνιστών - κομμουνιστών το καλοκαίρι του 1948, από τα έκτακτα στρατοδικεία του εμφυλίου πολέμου.

Δηλώνουμε παρούσες και παρόντες και τιμούμε τη μνήμη αυτών που υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους τη δημοκρατία και την ελευθερία, εκφράζοντας το σεβασμό μας στους συγγενείς τους και κρατώντας την ιστορική συλλογική μνήμη ενεργή.

Σήμερα, δυστυχώς, η κυβέρνηση της ΝΔ συνειδητά επιλέγει πολιτικές αλλοίωσης της ιστορικής μνήμης, διαχωρισμού και κοινωνικού διχασμού, αποκλεισμού, καταστολής και «εκβιασμένης» συναίνεσης.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική, καλούμαστε να απορρίψουμε κάθε προσπάθεια να «ξαναγραφτεί η ιστορία» με ρητορικές μίσους και διχασμού και να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την ουσιαστική αλληλεγγύη, για τα οποία οι εκτελεσθέντες, αλλά και πλήθος άλλων αγωνιστών, προσέφεραν τη ζωή τους.

 

Μερόπη Τζούφη,

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ιωαννίνων,

Αν. Καθηγήτρια Παιδιατρικής - Παιδιατρικής Νευρολογίας


Οι 16 εκτελεσθέντες και η «δημοκρατία» της κ. Τζούφη!

ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ η άποψη ότι οι νεκροί δεδικαίωνται και οι ζώντες χάνουμε το δικαίωμα της κρίσης των πράξεών τους, σε μιά εντελώς παρεξηγημένη ερμηνεία των λόγων του Αποστόλου Παύλου.

Όπως και να είναι όμως, εμείς με σεβασμό προσεγγίζουμε την υπόθεση της εκτέλεσης των δεκαέξι Γιαννιωτών το 1948, η μνήμη των οποίων τιμήθηκε από το Δήμο, την πόλη και εφέτος στο Σταυράκι. Επρόκειτο για μία πολύκροτη δίκη με το αποτέλεσμα που προαναφέραμε, με τον πόλεμο του Έθνους κατά των συμμοριτών του ΚΚΕ σε εξέλιξη.

ΘΑ αποφεύγαμε το σχολιασμό αν δεν είχε σταλεί με δελτίο Τύπου η δήλωση της βουλευτή Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μερόπης Τζούφη: «...τιμούμε τη μνήμη αυτών που υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους τη δημοκρατία και την ελευθερία...», έγραφε μεταξύ άλλων η πρώην υφυπουργός, παραποιώντας την ιστορική αλήθεια, εν ονόματι της Αριστεροσύνης. 

Διότι την ελευθερία και τη δημοκρατία υπερασπίζονταν η νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, ο εθνικός στρατός κι όσοι δεν επιστρατεύτηκαν βιαίως από το λεγόμενο «Δημοκρατικό Στρατό», ως συνέχεια του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, με στόχο την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος και της ένταξης της χώρας στο «Παραπέτασμα».

Οι  επιφανείς συμπολίτες που καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν, συνεργάζονταν με τους εξεγερθέντες, τους ανατροπείς, υποκινούμενους και εξοπλιζόμενους από την Σταλινική ΕΣΣΔ και τις χώρες επιρροής της, βουλιάζοντας στο αίμα την Ελλάδα.

Αυτό αποκαλύπτεται και από τα επίσημα πρακτικά «της δίκης Πρίντζου», όπως έμεινε να λέγεται κι αν έκανε τον κόπο να τα μελετήσει η κ. Τζούφη και πολλοί άλλοι, θα ήταν περισσότερο φειδωλή στους επαίνους προς τους «ήρωες».

Που δεν έκαμαν εράνους για τους ...τραυματίες και φτωχές οικογένειες, αλλά τα χρήματα τα έδιναν στο ΚΚΕ, στους συμμορίτες δηλαδή, κάνοντας και κατασκοπεία σε βάρος της χώρας, με την Πρίντζου επικεφαλής της κομμουνιστικής οργάνωσης.

ΔΕΝ πρόκειται βεβαίως να αναλύσουμε το θέμα κι ας αρκεστούμε να τους αποτίσουμε σεβασμό έστω που πέθαναν για την ιδεολογία τους, όχι όμως για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Διότι για το πώς και πόσο σέβονταν τις ελευθερίες των πολιτών και τη δημοκρατία οι ορδές του ΚΚΕ, ας ρωτήσουν τις οικογένειες που είδαν να σφαγιάζονται δικοί τους άνθρωποι επειδή διαφωνούσαν, εκείνες των οποίων άρπαξαν τα παιδιά ή ακόμη και τον συγγραφέα του βιβλίου «Τα πρακτικά της δίκης της Πρίντζου» κ. Χρήστο Τσέτση, τα οποία δημοσιεύει ο «Πρωινός Λόγος».

Κι αν είναι μεγάλος ο κόπος, ας διαβάσουν τη συγκλονιστική αφιέρωση του βιβλίου. ΛΕΕΙ ότι το αφιερώνει στην αδελφή του την οποία απήγαγαν οι ... «δημοκράτες» του στρατού του ΚΚΕ και έκτοτε παραμένει εξαφανισθείσα -και σε όλα τα κορίτσια και αγόρια που είχαν την ίδια τύχη!

Αυτή την ελευθερία και δημοκρατία υπερασπίζονταν οι εκτελεσθέντες του 1948 και σε αυτή αποτίνει τιμές η κ. Τζούφη με την προκλητική ανακοίνωσή της!

Και προφανώς θα πιστεύει ότι τέτοια «δημοκρατία» αξίζει στην Ελλάδα, όπως άλλωστε διακηρύσσει χωρίς αιδώ και το ΚΚΕ, που θα διοργανώσει ξεχωριστή εκδήλωση, όπως κι άλλες για τον αγώνα του συρφετού των Μάρκου Βαφειάδη - Χαρίλαου Φλωράκη και το... «παιδοφύλαγμα»!

ΟΧΙ λοιπόν, δε συμφωνούμε με την ωραιοποίηση των εγκλημάτων που επιχειρείται και τη λήθη.

Η εθνική ανάγκη για συμφιλίωση δεν μπορεί να οδηγεί σε στραγγαλισμό της αλήθειας αφ’ ενός και στο μονόπλευρο σβήσιμο της μνήμης αφ’ ετέρου.

Οι κομμουνιστές επιμένουν να τιμούν τους αγώνες τους, αλλά όταν πράττει το ίδιο η «άλλη πλευρά», πρόκειται για... φασιστικές συνάξεις μίσους!

Ποιά λογική και ιστορική αναγκαιότητα υπάρχει σε αυτή την τακτική, πολύ δε περισσότερο όταν διακηρύσσεται από το ΚΚΕ ότι αν του δοθεί η ευκαιρία θα κάνει τα ίδια και αν η πατρίδα εμπλακεί σε πόλεμο θα καλέσει το λαό να καταλάβει την εξουσία, να στασιάσει δηλαδή;

Λίγη σοβαρότητα λοιπόν δε βλάπτει, όπως και συνειδητοποίηση της πραγματικότητας...


ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ

4-9-2021

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2021

Σεπτεμβριανά: 66 χρόνια μετά δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη



ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΩΝ 

Δελτίο Τύπου

Στην 66 η Επέτειο του Πογκρόμ της 6-7/9/1955 κατά του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης 6/9/2021 

Συμπληρώνονται σήμερα 66 χρόνια από τη Νύχτα Τρόμου της 6-7 Σεπτεμβρίου 1955, τότε που ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης στοχοποιήθηκε για την ολοκληρωτική του καταστροφή, με την οργάνωση ενός μαζικού Πογκρόμ που έχει αποδειχθεί ατράνταχτα ότι καταστρώθηκε και εκτελέστηκε από το Τμήμα Ειδικού Πολέμου (ΤΕΠ) της Τουρκίας. 

Το στέλεχος της ΤΕΠ για πολλά χρόνια Στρατηγός Σ. Γιρμιμπέσογλου το 1992 είχε δηλώσει ότι «Η επιχείρηση της 6-7/9/1955 οργανώθηκε από το ΤΕΠ, υπήρξε μεγαλειώδεις και είχε απόλυτη επιτυχία» ενώ το 2007 ο Μουσταφά Αγάλογλου1 , ηγετικό στέλεχος επί 40 χρόνια του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, επίσης δήλωσε ότι η ίδια επιχείρηση, οργανώθηκε πλήρως με άνωθεν εντολές. 

Εκτός από τη μαζική καταστροφή πάρα πολλών Ιερών Ναών, Κοιμητηρίων, Ιδρυμάτων, Οικιών, Καταστημάτων και Εργοστασίων, που η αξία τους ήταν ανεκτίμητη, δολοφονήθηκαν άνω των 30 μέλη της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας και υπέστησαν βιασμό εκατοντάδες Ελληνίδες. 

Όμως, η παγερή αδιαφορία της Διεθνούς Κοινότητας και ιδίως των κρατών που είχαν δεσμευτεί για την προστασία της Ελληνoρθόδοξης Μειονότητας της Πόλης, καθώς και των Οργανισμών που έχουν την ευθύνη της προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, υπήρξε τραγική, αφού ο Ελληνισμός της Πόλης αφέθηκε ανυπεράσπιστος στην τύχη του, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει αναγκαστεί να ζει ως μια εκπατρισμένη Κοινότητα σε ποσοστό 98% του πληθυσμού της. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση που διακηρύσσει ότι έχει ως θεμέλιο σκοπό την εξασφάλιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τα τελευταία χρόνια έχει δείξει πλήρη αδιαφορία προς τις προσπάθειες της Οι.Ομ.Κω. για το δικαίωμα της θεραπείας και αποκατάστασης της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας της Πόλης, ώστε να συνεχιστεί η ύπαρξη της στην Πόλη, αρνούμενη να χαρακτηρίσει το δικαίωμα αυτό ως θεμελιώδες στο πλαίσιο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. 

Πρωτίστως, όμως, το Κράτος της Τουρκίας - ως ιδρυτικό μέλος του Ο.Η.Ε. (1946) και από τα πρώτα κράτη που υπόγραψαν την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της Ρώμης (1950) -, έχει την αδήριτη υποχρέωση να αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο οργανώθηκε αυτή η πράξη αφανισμού της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας της Πόλης και, το σημαντικότερο, να προβεί άμεσα σε μέτρα αποκατάστασης και θεραπείας που θα εξασφαλίσουν τη δυνατότητα επιστροφής κατ’ αρχάς της νέας γενιάς Κωνσταντινουπολιτών στη γενέτειρα Πόλη των προγόνων τους, κάτω από συνθήκες ισονομίας και ισοπολιτείας. 

Για να είμαστε συγκεκριμένοι: οι ιθύνοντες της Τουρκίας πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να ανταποκριθούν στις προτάσεις της Οι.Ομ.Κω. που έχουν υποβληθεί εδώ και πολύ καιρό στο πλαίσιο του Ψηφίσματος 60/147 της Γ.Σ. του Ο.Η.Ε. 



Η Οι.Ομ.Κω. οργανώνει εκδήλωση στην 66η επέτειο των Σεπτεμβριανών

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 66 χρόνια από τα Σεπτεμβριανά (6-7 Σεπτεμβρίου 1955), σας προσκαλούμε στην επίσημη Πρεμιέρα του Ντοκιμαντέρ «Οι Μη Χαμένες Πατρίδες» της Ευτυχίας Φράγκου, σε μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, υπό την αιγίδα της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών. 

Σινέ Τριανόν, Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2021 και ώρα 19.30 Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων 101, Αθήνα 

Η είσοδος θα είναι με πρόσκληση



Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021

Φασίστες είναι αυτοί που θέλουν να μας επιβάλλουν τους μουσουλμάνους εισβολείς


Το ομοίωμα

Ενοχλήθηκε ο δήμαρχος Λαρίσης διότι αντέδρασαν οι κάτοικοι της πόλεως του στην περιφορά δια των οδών της αυτού του ακαλαίσθητου ομοιώματος το ονόμασαν «Αμάλ».

Διερωτώμεθα αν έχει κατανοήσει περί τίνος πρόκειται, δεδομένου ότι στην ανακοίνωση του αναφέρεται σε «πολιτιστική εκδήλωση με ανθρωπιστικό χαρακτήρα».

Λες και το ξόανο που περιφέρουν κάποιοι αχαρακτήριστοι έχει καμμία σχέση με πολιτισμό.

Λες και η παθητική αποδοχή των εισβολέων που παριστάνουν τους πρόσφυγες έχει καμμία σχέση με τον ανθρωπισμό.

Έχει δει άραγε ο δήμαρχος Λαρίσης αυτά τα πρόσωπα που εμφανίζονται ως «ασυνόδευτα προσφυγόπουλα»;

Έχει δει το μίσος που βγαίνει από μέσα τους; Γιατί εκεί θα το δει το μίσος. Όχι στους συμπολίτες του, οι οποίοι αντιδρούν και τους οποίους ελαφρά τη καρδία και ελαφρά τη διανοία χαρακτηρίζει «ακραίους, σκοταδιστές, φασίστες και μισαλλόδοξους».

Ακραίοι είναι αυτοί που στρέφονται κατά της προστασίας των συνόρων μας.

Σκοταδιστές είναι αυτοί που αρνούνται τον πολιτισμό μας και «θαυμάζουν» την ασιατική βαρβαρότητα.

Φασίστες είναι αυτοί που θέλουν να μας επιβάλλουν τους μουσουλμάνους εισβολείς. Μισαλλόδοξοι είναι αυτοί που κατέστρεφαν τους αρχαιολογικούς θησαυρούς της Συρίας και του Αφγανιστάν.

Ποιος δεν θυμάται τους Ταλιμπάν που ανατίναζαν τα γιγαντιαία αγάλματα της κοιλάδας του Μπαμιάν προκειμένου να τους στείλει βροχή ο Αλλάχ;

Με ποιο δικαίωμα λοιπόν ο δήμαρχος Λαρίσης καθυβρίζει τους συμπολίτες του που στέκονται υπέρ των ελληνικών αξιών;


ΕΣΤΙΑ  2/9/2021