Αγκαλιές ή παράπονα ο Χρήστος Λιώλης με τον Αντώνη Σαμαρά;

Τι ήταν αυτό που ανάγκασε τον Χρήστο Λιώλη από το Τσαούσι του Βούρκου, να σπάσει τον κλοιό των αστυνομικών και να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό Αντώνη  Σαμαρά;

Η μεγάλη αγάπη,  που ένιωθε μέσα του, να σφιχταγκαλιάσει από κοντά τον Πρωθυπουργό; Η αγανάκτηση  από την καθημερινότητα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει για τον άρτον ημών τον επιούσιον  ή η ανάδειξη του θάρρους ότι προέρχεται από μια οικογένεια θαρραλέων και ατρόμητων, που τα βάζουν με βασιλιάδες, πρωθυπουργούς και δαίμονες ακόμα;

Ίσως ήταν τα τρία μαζί που συνδυάστηκαν, φούσκωσαν και εκτοξεύτηκαν  από τα βάθη της ψυχής του όπως η λάβα του Βεζουβίου.

Τον αγαπούσε και τον αγαπάει τον Αντώνη Σαμαρά και  περίμενε να δει στην πράξη την αγάπη αυτή. Και η αγάπη θ’ αναδείχνονταν με τη στάση του κ. Σαμαρά προς τους Βορειοηπειρώτες. Δεν είναι το πρόβλημα να τους αγαπάς. Είναι και να τους νοιάζεσαι. Είναι και να τους προστατεύεις. Φθάνουν οι βρισιές, τα αμπώματα, οι βιαιοπραγίες που «απολαμβάνουν» κάθε μέρα, κάθε μήνα και κάθε χρόνο οι Βορειοηπειρώτες από τις εκάστοτε αλβανικές κυβερνήσεις, τους κακοποιούς και τους εθνικιστές. 

Λίγη προστασία, λίγη μέριμνα χρειάζονται. Για να ησυχάσουν και τα κόκαλα όλων εκείνων που μαρτύρησαν και έκλεισαν τα μάτια τους με το όνομα της Ελλάδος στο στόμα.

Έχει αγανάκτηση και παράπονα ο Χρήστος Λιώλης. Όπως έχουν όλοι οι Βορειοηπειρώτες.   Πήγε στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή.  Πήγε, εκτός των άλλων, να την χαρεί και να την γευτεί  από κοντά. Να την χορτάσει.  Να βγάλει και τον πόνο του πατέρα του. Που έφυγε πικραμένος, σακατεμένος, διωγμένος και αποκαλούμενος κουλάκος, φιλέλληνας και εχθρός του αλβανικού λαού. Πώς, όμως, θα την γευτεί. Πώς θα ζήσει;  Όταν δεν δικαιούται ούτε τα  3000 εργάσιμα ένσημα. Όταν η άρρωστη γυναίκα του δεν δικαιούται ούτε την αναπηρία. Γιατί την βαραίνει ακόμα εκείνο  το «αλβανός», που μας κόλλησε πίσω σαν το σκ…  Ακόμα και στην αστυνομική ταυτότητα δεν μας αποχωρίζεται.  Είναι σαν μια κατάρα.

Είναι θαρραλέος ο Χρήστος. Του το λέει η καρδιά του. Γιατί έχει το ίδιο αίμα  με αυτό του  Καπετάνιου  του Βούρκου. Του Θύμιο Λιώλη. Εγγονός του είναι. Δεν αιφνιδίασε τον Βασιλιά Ζώγκου ο Θύμιος; Δεν πέρασε το  φονικό όπλο κρυμμένο στα μακριά μαλλιά του από τους σωματοφύλακες του Βασιλιά; Για αν του δείξει πως οι Βορειοηπειρώτες είναι και ικανοί, και ατρόμητοι, και έξυπνοι.  Έτσι έπραξε και ο Χρήστος. Μόνον που ο Χρήστος δεν πέρασε το φονικό όπλο.  Πέρασε τον κλοιό να τον αγκαλιάσει, μα και να του παραπονεθεί. Να του πει δυο λόγια.

Ίσως τα λόγια αυτά του Χρήστου  κάνουν τον Πρωθυπουργό  να  ξεκαθαρίσει το μυαλό του  από τις κακές ερμηνείες των συμβούλων του.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

www.sfeva.gr

Ο Χρήστος Λιώλης μιλάει στα τηλεοπτικά κανάλια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει μετά τη σύντομη συζήτηση του με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας 

Μα υπάρχει τρελή αγάπη από το Σαμαρά για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό και το αποδεικνύει με κάθε τρόπο!

Είτε κοινωνικά με την κατάργηση των συντάξεων του ΟΓΑ είτε πολιτικά και διπλωματικά με την άνευ όρων ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ.

Ότι μπορεί κάνει ο άνθρωπος για να θάψει τη Βόρειο Ήπειρο μια ώρα νωρίτερα... από αγάπη πάντα!