Ας δούμε πρώτα τα προκείμενα στην υπόθεση και μετά τα πέραν τούτων. Ως κληρονόμοι ακινήτου περιουσίας, οι «κατηγορούμενοι» της αλβανικής δικαιοσύνης: Τσαμπίρης, Γκίνη και Ντάσης, εδώ και χρόνια όπως είναι γνωστό στην κοινωνία των Αγίων Σαράντα βρίσκονται σε αγώνα δρόμου.
Δεν είναι βέβαια οι μόνοι Βορειοηπειρώτες που συναντούν το τοίχος του στερεότυπου ότι οι Έλληνες δεν είχαν ακίνητη περιουσία διότι ήταν πάροικοι των τουρκαλβανών μπέδηδων. Είναι ένα μύθευμα που με ταχύτητα, όταν ίδρυσαν κράτος στην Αλβανία το κατασκεύασαν και τότε έγινε η όλη σκευωρία στα δήθεν υποθηκοφυλάκεια που ταλαιπωρούν σχεδόν ένα αιώνα μετά όλες τις κοινότητες μας. Είχε πρόσκαιρα ξεχαστεί η μάστιγα στα χρόνια της ολικής κρατικοποίησης της ακινήτου περιουσίας για να επανέλθει με τρόπους ακόμη πιο δόλιους και επικίνδυνους και να αγγίζει ακόμη και κατοχυρωμένους τίτλους μονών και ενοριών. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θέλει το δικό του σημείωμα.
Οι οικογένεια Γκιώκα και Κουρούνη απ’ την Καλογορατζή, είχε αγοράσει στα μέσα της δεκαετίας του 30 του περασμένου αιώνα, με τις τεράστιες θυσίες της ξενιτιάς του σε ΗΠΑ και Αυστραλία εκτάσεις γαιών στη χερσόνησο των Εξαμηλίων. Στην περιοχή είναι γνωστό ότι οι μόνοι που κατείχαν γης ήταν η Μονή του Αγίου Γεωργίου, οι προναφερόμενες οικογένειες και ακόμη μία απ’ τη Μουζίνα. Σήμερα με τις δολιότητες που χαρακτηρίζουν το σύστημα απόδησης των περιουσιών οι μόνοι που δεν έχουν πάρει ακόμη γης στην περιοχή είναι ακρινός αυτοί οι 5-6 ελληνικού κλίματος νόμιμοι και ιστορικοί ιδιοκτήτες.
Στην απόγνωση τους καθώς είμαστε σε γνώση οι τρεις αυτοί ενδιαφερόμενοι για την κληρονομιά Γκιώκα (πλέον των 450 στρεμμάτων σε μια περιοχή ιδιαίτερου ενδιαφέροντος) υποτάχθηκαν με ότι φαίνεται στον κανόνα λειτουργίας της αλβανικής «δικαιοσύνης». Αποφάσισαν να μαζέψουν οικονομίες (γύρω στα 50.000 Ευρώ) ήταν το μπαξίσι και να τα «προσφέρουν» σε μέλος του Ανώτερου Δικαστηρίου της Αλβανίας. Και την υπόθεση την παρακολουθούσαν τα «αρμόδια» όργανα με συνέπεια και δαιμονική σύμπτωση να πέσουν υπό εισαγγελικοί δίωξη οι τρεις προαναφερόμενοι Bορειοηπειρώτες αλλά επίσης και η Δικαστίνα με το σύζυγο της, Ορθόδοξοι απ’ το Αργυρόκαστρο.
Προφανές λοιπόν πήγαν να πάρουν την περιουσία τους σε ένα παιχνίδι που δεν ξέρουμε να το παίζουμε και να βρίσκονται τώρα στη φυλακή.
Τα μη προφανή τώρα: δεν είναι καθόλου σύμπτωση ότι η υπόθεση εξελίχθηκε και δημοσιοποιήθηκε θορυβωδώς αμέσως μετά το Συνέδριο του ΚΕΑΔ στα Τίρανα. Εκεί ο Πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είχε την ευκαιρία να καταγγείλει επαρκώς την ασυδοσία που έχει προσλάβει η υπόθεση της αυθαιρεσία με την δημόσια, κοινοτική και εκκλησιαστική περιουσία στον ευρύτερο χώρο της Βορειοηπειρωτικής κοινωνίας.
Το βαθύ κράτος και οι μηχανισμοί του έδωσαν αμέσως την απάντηση. Πρόκειται για τυπική ανατολίτικη κουτοπόνηρη νοοτροπία. Ούτε λίγο ούτε πολύ θέλησαν να δείξουν με το δάκτυλο τους Βορειοηπειρώτες ότι ασχολούνται με δωροδοκία δικαστικών λειτουργών και κατ' επέκταση να ρίξουν σκιές αμφιβολία για την νομιμότητα κατοχής ακίνητης περιουσίας από Βορειοηπειρώτες και μάλιστα και μεγάλες αξιοποιήσιμες επιφάνειες. Γελοιότητες βέβαια. Προσπαθούν αντί να μας απαντήσουν γιατί μας οδηγούν σε τέτοια μονοπάτια με τις κολλισιεργείες και τη χρονοτριβή μας βάζουν με την πλάτη στον τοίχο.
Προφανές είναι ότι διαφωνούμε με οποιασδήποτε μορφής δωροδοκίας και διαφθοράς αλλά είναι δυνατό στο σπίτι του κρεμασμένου το σκοινί να το βρίσκουν στα χέρια του Ξέρα, του Τσαμπίρη και της Γκίνη μόνο;
Το ερώτημα είναι ρητορικό και απλώς να μην νομίζουν ότι δεν τους έχουμε πάρει χαμπάρι.
Τόσα χρόνια δίπλα – δίπλα κάτι καταλαβαίνουμε. Και για τον κ. Πρωθυπουργό ερώτημα εάν γνωρίζει ο περί των πολεοδομικών σύμβουλος του τίποτε για το Λυκούρσι και άλλα τέτοια;
Ή ο καημένος ο Τσαμπίρης δεν ξέρει να κρατάει γραβάτες…
Δεν είναι βέβαια οι μόνοι Βορειοηπειρώτες που συναντούν το τοίχος του στερεότυπου ότι οι Έλληνες δεν είχαν ακίνητη περιουσία διότι ήταν πάροικοι των τουρκαλβανών μπέδηδων. Είναι ένα μύθευμα που με ταχύτητα, όταν ίδρυσαν κράτος στην Αλβανία το κατασκεύασαν και τότε έγινε η όλη σκευωρία στα δήθεν υποθηκοφυλάκεια που ταλαιπωρούν σχεδόν ένα αιώνα μετά όλες τις κοινότητες μας. Είχε πρόσκαιρα ξεχαστεί η μάστιγα στα χρόνια της ολικής κρατικοποίησης της ακινήτου περιουσίας για να επανέλθει με τρόπους ακόμη πιο δόλιους και επικίνδυνους και να αγγίζει ακόμη και κατοχυρωμένους τίτλους μονών και ενοριών. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θέλει το δικό του σημείωμα.
Οι οικογένεια Γκιώκα και Κουρούνη απ’ την Καλογορατζή, είχε αγοράσει στα μέσα της δεκαετίας του 30 του περασμένου αιώνα, με τις τεράστιες θυσίες της ξενιτιάς του σε ΗΠΑ και Αυστραλία εκτάσεις γαιών στη χερσόνησο των Εξαμηλίων. Στην περιοχή είναι γνωστό ότι οι μόνοι που κατείχαν γης ήταν η Μονή του Αγίου Γεωργίου, οι προναφερόμενες οικογένειες και ακόμη μία απ’ τη Μουζίνα. Σήμερα με τις δολιότητες που χαρακτηρίζουν το σύστημα απόδησης των περιουσιών οι μόνοι που δεν έχουν πάρει ακόμη γης στην περιοχή είναι ακρινός αυτοί οι 5-6 ελληνικού κλίματος νόμιμοι και ιστορικοί ιδιοκτήτες.
Στην απόγνωση τους καθώς είμαστε σε γνώση οι τρεις αυτοί ενδιαφερόμενοι για την κληρονομιά Γκιώκα (πλέον των 450 στρεμμάτων σε μια περιοχή ιδιαίτερου ενδιαφέροντος) υποτάχθηκαν με ότι φαίνεται στον κανόνα λειτουργίας της αλβανικής «δικαιοσύνης». Αποφάσισαν να μαζέψουν οικονομίες (γύρω στα 50.000 Ευρώ) ήταν το μπαξίσι και να τα «προσφέρουν» σε μέλος του Ανώτερου Δικαστηρίου της Αλβανίας. Και την υπόθεση την παρακολουθούσαν τα «αρμόδια» όργανα με συνέπεια και δαιμονική σύμπτωση να πέσουν υπό εισαγγελικοί δίωξη οι τρεις προαναφερόμενοι Bορειοηπειρώτες αλλά επίσης και η Δικαστίνα με το σύζυγο της, Ορθόδοξοι απ’ το Αργυρόκαστρο.
Προφανές λοιπόν πήγαν να πάρουν την περιουσία τους σε ένα παιχνίδι που δεν ξέρουμε να το παίζουμε και να βρίσκονται τώρα στη φυλακή.
Τα μη προφανή τώρα: δεν είναι καθόλου σύμπτωση ότι η υπόθεση εξελίχθηκε και δημοσιοποιήθηκε θορυβωδώς αμέσως μετά το Συνέδριο του ΚΕΑΔ στα Τίρανα. Εκεί ο Πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είχε την ευκαιρία να καταγγείλει επαρκώς την ασυδοσία που έχει προσλάβει η υπόθεση της αυθαιρεσία με την δημόσια, κοινοτική και εκκλησιαστική περιουσία στον ευρύτερο χώρο της Βορειοηπειρωτικής κοινωνίας.
Το βαθύ κράτος και οι μηχανισμοί του έδωσαν αμέσως την απάντηση. Πρόκειται για τυπική ανατολίτικη κουτοπόνηρη νοοτροπία. Ούτε λίγο ούτε πολύ θέλησαν να δείξουν με το δάκτυλο τους Βορειοηπειρώτες ότι ασχολούνται με δωροδοκία δικαστικών λειτουργών και κατ' επέκταση να ρίξουν σκιές αμφιβολία για την νομιμότητα κατοχής ακίνητης περιουσίας από Βορειοηπειρώτες και μάλιστα και μεγάλες αξιοποιήσιμες επιφάνειες. Γελοιότητες βέβαια. Προσπαθούν αντί να μας απαντήσουν γιατί μας οδηγούν σε τέτοια μονοπάτια με τις κολλισιεργείες και τη χρονοτριβή μας βάζουν με την πλάτη στον τοίχο.
Προφανές είναι ότι διαφωνούμε με οποιασδήποτε μορφής δωροδοκίας και διαφθοράς αλλά είναι δυνατό στο σπίτι του κρεμασμένου το σκοινί να το βρίσκουν στα χέρια του Ξέρα, του Τσαμπίρη και της Γκίνη μόνο;
Το ερώτημα είναι ρητορικό και απλώς να μην νομίζουν ότι δεν τους έχουμε πάρει χαμπάρι.
Τόσα χρόνια δίπλα – δίπλα κάτι καταλαβαίνουμε. Και για τον κ. Πρωθυπουργό ερώτημα εάν γνωρίζει ο περί των πολεοδομικών σύμβουλος του τίποτε για το Λυκούρσι και άλλα τέτοια;
Ή ο καημένος ο Τσαμπίρης δεν ξέρει να κρατάει γραβάτες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία προσβάλουν και θίγουν πρόσωπα θα διαγράφονται.
Ανώνυμα μηνύματα που θα θίγουν επώνυμα άτομα θα διαγράφονται.
Σας προσκαλούμαι σε έναν διάλογο απόψεων και θέσεων για ένα καλύτερο μέλλων της ιδιαίτερης πατρίδος μας.