Εκοιμήθη ο πρώην Μητροπολίτης Αργυροκάστρου Αλέξανδρος Καλπακίδης

Μέ πολλή θλίψη πληροφορηθήκαμε, τά μέλη τοῦ ΠΑΣΥΒΑ καί τῆς ΣΦΕΒΑ, τήν κοίμηση σέ ἡλικία 78 ἐτῶν τοῦ π.Ἀλεξάνδρου Καλπακίδη, Μητροπολίτου Σταυροπηγίου (π. Ἀργυροκάστρου). 

Ὁ μακαριστός ἱεράρχης γεννήθηκε τό 1938 στή Θεσσαλονίκη καί ἀφοῦ τελείωσε τή θεολογική σχολή τοῦ ΑΠΘ χειροτονήθηκε κληρικός καί ὑπηρέτησε ὡς ἱεροκήρυκας καί πρωτοσύγκελλος τῆς νεοσύστατης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως στό πλευρό τοῦ πρώτου ποιμενάρχου της μητροπολίτου κυροῦ Διονυσίου. 

Τό ἔργο του στή μητρόπολη Νεαπόλεως ὑπῆρξε μοναδικό, καθώς ὑπῆρξε ἡ ψυχή τῆς νεοσύστατης Μητροπόλεως πού ἀντιμετώπιζε τότε ἄπειρα προβλήματα ὀργανώσεως καί ὑποδομῶν.

 Ἰδιαίτερα στόν ἱερό Ναό Εὐαγγελισμοῦ Εὐόσμου ὅπου κυρίως ὑπηρέτησε, ὀργάνωσε κατηχητικά μέ τήν περίφημη Κατακόμβη, συσσίτια, κατασκηνώσεις, οἰκοτροφεῖο καί  ἔργα φιλανθρωπίας ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα, πρόσφερε πλούσια πνευματική διακονία μέ γλυκεῖς καί ὁρατούς πνευματικούς καρπούς. Ἐκατοντάδες νέοι, οἰκογενειάρχες καί μεγαλύτεροι, φτωχοί καί πλούσιοι, παντρεύτηκαν, βαφτίστηκαν, κατηχήθηκαν, ἐξομολογήθηκαν, προσῆλθαν στόν ἱερό κλῆρο, καί γνώρισαν Χριστό καί Ἐκκλησία ἀπό τό δυνατό του λόγο καί τό ὀλοζώντανο  παράδειγμά του. Χαρακτηριστικά, γιά μεγάλο χρονικό διάστημα φοιτητές τοῦ τμήματος Ποιμαντικῆς τοῦ ΑΠΘ, ἐπισκέπτονταν τή δική του ἐνορία γιά νά κάνουν πρακτική ἐξάσκηση στόν τρόπο λειτουργίας τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας.

            Τόν π.Ἀλέξανδρο τόν γνωρίσαμε καί τόν ἐκτιμήσαμε στή Θεσσαλονίκη ἀπό πιό κοντά, τόν Ἰούνιο τοῦ 1992 ὅταν μέ ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐξελέγη Μητροπολίτης τῆς  Μητροπόλεως Ἀργυροκάστρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας. Ἀγαποῦσε πολύ τούς Βορειοηπειρῶτες καί γνώριζε τά δεινά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας. Σέ συζητήσεις μαζί του μᾶς ἐκμυστηρευόταν τό ὄραμά του γιά τόν εὐαγγελισμό τῆς πολύπαθης αὐτῆς περιοχῆς, τόν στηριγμό τῶν ἀδελφῶν μας Βορειοηπειρωτῶν ἀλλά καί ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων ἀνεξαρτήτως έθνικότητας ἀλλά καί τή συνδρομή στίς ὑλικές ἀνάγκες τοῦ λαοῦ πού ἦταν τεράστιες. Μέ πολλή συγκίνηση θυμούμαστε τήν ἀγάπη πολλῶν πνευματικῶν του παιδιῶν, ἱερέων, ἱατρῶν ἐπιστημόνων, ἐκπαιδευτικῶν κ.α.  πού δήλωναν ὅτι θά τόν ἀκολουθοῦσαν στή νέα του θέση γιά νά συνδράμουν στή διακονία του.

            Ὡστόσο, πολιτικοί λόγοι καί ἀντιστάσεις ἀπό τήν πλευρά τῆς ἀλβανικῆς κυβέρνησης πού ἀντέδρασε κάθετα στήν ἀπόφαση τοῦ Πατριαρχείου, καθυστέρησαν τήν χειροτονία του ὅπως καί τῶν ἄλλων 2 ἐψηφισμένων μητροπολιτῶν Κορυτσᾶς κ. Χριστοδούλου Μουστάκα καί Βερατίου καί Αὐλῶνος Ἰγνατίου Τριάντη. Ἡ χειροτονία του ἔλαβε τελικά χώρα 4 χρόνια ἀργότερα, στίς 26 Ἰουλίου 1996 στήν Χαλκηδόνα τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀκολούθησε δυστυχῶς μία διελκυστίνδα πολιτικῆς ἀλλά καί ἐκκλησιαστικῆς διπλωματίας καί τελικά τό πατριαρχεῖο ἀναγκάστηκε νά δεχθεῖ τήν ἀποστολή στήν Ἀλβανία μόνο τοῦ μητροπολίτη Αὐλῶνος, ἐνῶ οἱ Μητροπολίτες Ἀργυροκάστρου καί Κορυτσᾶς ἐξαναγκάστηκαν σέ παραίτηση στίς 18 Ἰουλίου τοῦ 1998. Στή συνέχεια φιλοξενήθηκε στήν Ἱερά Μητρόπολη Νεαπόλεως μέ τόν τίτλο τοῦ μητροπολίτη Σταυροπηγίου  ἐνῶ ἀπό τό 2006 ὥς τήν κοίμησή του, διέμενε στήν Ἱερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Δοβρᾶς πλησίον τοῦ κατά σάρκα ἀδελφοῦ του Μητροπολίτου Βεροίας καί Ναούσης Παντελεήμονος Καλπακίδη.

            Τό ἀληθινό μεγαλεῖο τοῦ ἀνδρός φάνηκε ὅμως στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἀντιμετώπισε τήν ἀδικία πού τοῦ ἔγινε. Μέ φόβο Θεοῦ, χωρίς ὀργή καί μνησικακία πρός τούς αἰτίους τῆς περιθωριοποίησής του εἴτε ἐπρόκειτο γιά πολιτικά ἤ καί ἐκκλησιαστικά πρόσωπα, ὑπηρέτησε τόν λαό τοῦ Θεοῦ μέ ταπείνωση  ἀπό τή νέα του θέση δίδοντας παράδειγμα ἀληθινοῦ φιλόστοργου ποιμένα ἀλλά κυρίως τηρητή τοῦ Εὐαγγελίου. Καί ὅλα αὐτά τή στιγμή πού εἶναι πανθομολογουμένως ἀποδεκτό ὅτι τό ἔργο πού θά μποροῦσε νά ἐπιτελέσει μέ τά πνευματικά του παιδιά στό Ἀργυρόκαστρο, πού ἔμεινε χωρίς μητροπολίτη ὥς τό 2006, θά ἤταν μοναδικό ἄν κρίνει κανείς ἀπό ὅσα ἔκτισε ἀπό τό μηδέν στήν πάμφτωχη Δυτική Θεσσαλονίκη.

            Μέ τήν ἴδια πνευματική ὡριμότητα ἀντιμετώπισε καί τήν ἀσθένεια πού τόν ἐπισκέφθηκε τά τελευταῖα χρόνια δίδοντας ὁ ἴδιος παράδειγμα καρτερίας καί ὑπομονῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

            Εἴμαστε σίγουροι ὅτι ὁ ἀδικηθείς στή ζωή αὐτή, μακαριστός π.Ἀλέξανδρος ἔχει βρεῖ ἤδη τήν ἀνάπαυση κοντά στόν δικαιοκρίτη Κύριο πού «δικαιοσύνας ἠγάπησε». Ἀπό κεῖ ταπεινά τοῦ ζητοῦμε καί μεῖς νά εὔχεται στόν Ἅγιο Θεό  «ὥς ἔχων παρρησία» γιά τήν πατρίδα μας Ἑλλάδα, τήν βασανισμένη Δυτική Θεσσαλονίκηκαί τόν λαό της,  πού τόσο καρποφόρα ὑπηρέτησε ἀλλά καί γιά τόν λαό τῆς  Μητρόπολης Ἀργυροκάστρου πού τόσο πόθησε ἔστω καί ἀπό μακριά, γιά 6 χρόνια νά ὑπηρετήσει καί ἤταν ἔτοιμος νά ἀναλώσει καί την τελευταία του ἰκμάδα  στή διαποίμανσή του. 

Τήν εὐχή του νά ἔχουμε!

www.sfeva.gr


Σχόλιο ΕΛΑ: Αιωνία η μνήμη του μακαριστού πατρός Αλεξάνδρου.
Ποιος ξέρει πως θα ήταν σήμερα τα πράγματα στην Ιερά Μητρόπολη Αργυροκάστρου εάν τον άφηναν να επιτελέσει το έργο του...