Με την σημαία της Αυτόνομης Μαδέιρα πανηγύρισε ο Κριστιάνο Ρονάλντο την κατάκτηση του EURO 2016

Κατά την αποθεωτική υποδοχή που επιφύλαξαν στην Λισσαβώνα οι Πορτογάλοι στην εθνική ομάδα της χώρας τους, για την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου 2016, ο μεγάλος αστέρας της ομάδας Κριστιάνο Ρονάλντο πανηγύρισε στη φιέστα με έναν τρόπο που είχε εμφανή σκοπό να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, τα νησιά Μαδέιρα. 
Συγκεκριμένα σε όλη τη διάρκεια της υποδοχής και των πανηγυρισμών είχε τυλιγμένη γύρω από τους ώμους του την σημαία της Αυτόνομης Περιοχής Μαδέιρα.

Δείτε τις φωτογραφίες. 

Στην παρακάτω φωτογραφία εμφανίζονται η μητέρα του Κριστιάνο Ρονάλντο, Ντολόρες Αβέιρο (δεξιά) και ο γιος του ποδοσφαιριστή να κρατούν τη σημαία της Μαδέιρα στις κερκίδες του Σαιντ Ντενί κατά τη διάρκεια του τελικού του EURO 2016 Γαλλία - Πορτογαλία.

Το εθνόσημο της Αυτόνομης Περιοχής Μαδέιρα με την επιγραφή 

"Από όλα τα νησιά το πιο όμορφο και ελεύθερο"

Στις αρμοδιότητες της Αυτόνομης Περιοχής Μαδέιρα υπάρχουν οκτώ γραμματείες ή σκιώδεις υπουργεία:

1) Κοινοβουλευτικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων

2) Οικονομικών και Δημόσιας Διοίκησης

3) Ένταξης και Κοινωνικών Υποθέσεων

4) Οικονομίας, Τουρισμού και Πολιτισμού

5) Εκπαίδευσης

6) Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων

7) Υγείας 

8) Γεωργίας και Αλιείας

Στοιχεία για την Αυτόνομη Περιοχή Μαδέιρα

Η Μαδέιρα είναι ομάδα νήσων στον Ατλαντικό ωκεανό που ανήκουν στην Πορτογαλία. Είναι δημοφιλής προορισμός για τους τουρίστες καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, ενώ τα νησιά είναι φημισμένα παγκοσμίως για το κρασί της Μαδέρας.

Η Μαδέιρα και το Πόρτο Σάντο είναι τα μόνα κατοικημένα νησιά. Αυτά τα νησιά είναι ένα πορτογαλικό αυτόνομο αρχιπέλαγος στο βόρειο Ατλαντικό ωκεανό. 

Η Μαδέρα βρίσκεται βόρεια των Καναρίων Νήσων και αρκετά μίλια δυτικά του Μαρόκου. Το κλίμα των νησιών είναι υποτροπικό, κυρίως όμως υγρού ωκεάνιου τύπου, και επηρεάζεται από το θερμό ρεύμα του Κόλπου. Η χλωρίδα των νησιών είναι πλούσια συμπεριλαμβανομένου και ενός είδους δάφνης που σχηματίζει μάλιστα και ολόκληρα δάση.

Ο πληθυσμός τους ανέρχεται σε περίπου 268.000 κατοίκους.

Ο Πλίνιος αναφέρει ορισμένα νησιά με την ονομασία «Πορφυρά», των οποίων η θέση σε σχέση με τα «Νησιά της Τύχης», δηλαδή τα Κανάρια, ίσως να υποδεικνύει τη Μαδέρα. Ο Πλούταρχος, αναφερόμενος στον στρατιωτικό διοικητή Κουίντους Σερτόριους (Quintus Sertorius), περιγράφει ότι «επέστρεψε από κάποια νησιά του Ατλαντικού, δύο τον αριθμό, τα οποία ανάμεσά τους είχαν έναν στενό πορθμό και απείχαν από τις ακτές της Αφρικής περίπου 10.000 ρωμαϊκές λεύγες». Η περιγραφή φαίνεται να προσεγγίζει το νησί της Μαδέρα και το Πόρτο Σάντο.

Με στοιχεία του 1351 ενός πορτολάνου, φαίνεται ότι η Μαδέρα ήταν γνωστή πριν φτάσουν σε αυτή Πορτογαλικά πλοία με Γενοβέζους κυβερνήτες.

Το 1419 δύο κυβερνήτες του πρίγκηπα Ερρίκου του Θαλασσοπόρου, ο Ζοάο Γκονσάλβες Ζάρκο (João Gonçalves Zarco) και ο Τριστάο Βαζ Τεϊσέιρα (Tristão Vaz Teixeira) οδηγήθηκαν από μία καταιγίδα στο νησί που ονόμασαν Πόρτο Σάντο. Η ονομασία, που σημαίνει «Άγιο Λιμάνι», δόθηκε σε ευγνωμοσύνη για τη διάσωσή τους. Τον επόμενο χρόνο πραγματοποιήθηκε μία αποστολή για τον εποικισμό του νησιού, στην οποία οι δύο κυβερνήτες μαζί με τον Μπαρτολομέου Περεστρέγιο (Bartolomeu Perestrello), κατέλαβαν τα νησιά στο όνομα του Στέμματος της Πορτογαλίας. Η ανακάλυψη του Πόρτο Σάντο και της Μαδέρα αναφέρονται για πρώτη φορά από τον Γκομές Εάνες ντε Ζουράρα (Gomes Eanes de Zurara) στα «Χρονικά της ανακάλυψης και κατάκτησης της Γουινέας» (Chronica da Descoberta e Conquista da Guiné).

Ο εποικισμός των νησιών ξεκίνησε μεταξύ του 1420 και του 1425. Η πρώτη γραπτή αναφορά του ονόματος Ίλια ντα Μαντέιρα (Νησί της Μαδέρα, που σημαίνει νησί του ξύλου) εμφανίζεται σε χάρτη του 1433.

Οι τρεις παραπάνω κυβερνήτες οδήγησαν τις πρώτες οικογένειες αποίκων, που αποτελούταν από φτωχούς, μη ευγενείς και ορισμένους καταδίκους. Αρχικά, οι άποικοι παρήγαγαν σιτάρι για τη δικιά τους τροφή, αλλά μετέπειτα άρχισαν να το εξάγουν και στην Πορτογαλία.

Η παραγωγή σιταριού άρχισε να φθίνει με την πάροδο του χρόνου και, για να αντιμετωπίσει την κρίση, ο Ερρίκος της Πορτογαλίας αποφάσισε να διατάξει τη δημιουργία φυτειών ζαχαροκάλαμου στο νησί. Το ζαχαροκάλαμο ήταν σπάνιο στην Ευρώπη και θεωρούνταν εκείνη την εποχή ιδιαίτερο. Η παραγωγή ζαχαροκάλαμου έγινε σημαντικός παράγοντας της οικονομίας του νησιού και αύξησε τη ζήτηση εργατικών χεριών. 

Κατά περιόδους, στο νησί εισήχθησαν σκλάβοι για εργασία στις φυτείες και συγκεκριμένα το ποσοστό τους στο συνολικό πληθυσμό έφτασε το 10% κατά τον 16ο αιώνα. Έμποροι από την Πορτογαλία και τη Γένοβα προσέγγισαν τη Μαδέιρα για εμπόριο ζαχαροκάλαμου, ενώ παράλληλα αναπτύχθηκε η βιομηχανία παραγωγής ζάχαρης μέχρι και τον 17ο αιώνα.

Από εκείνη την περίοδο και μετέπειτα, το πιο σημαντικό προϊόν του νησιού ήταν το κρασί, καθώς η παραγωγή ζάχαρης μεταφέρθηκε στη Βραζιλία, στο Σάο Τομέ και Πρίνσιπε, και αλλού. Το κρασί της Μαδέρα ήταν ίσως το πιο διάσημο πολυτελές ποτό κατά την αποικιοκρατία τον 17ο και 18ο αιώνα. Η Βρετανική Αυτοκρατορία κατέλαβε τη Μαδέρα από το 1807 ως το 1814, ως συνέπεια των Ναπολεόντειων πολέμων στην ηπειρωτική Ευρώπη, ενώ στη συνέχεια επέστρεψε το νησί στην Πορτογαλία, έχοντας συμβάλει στη διάδοση της φήμης του κρασιού.

Όταν μετά το θάνατο του βασιλιά Ιωάννη του ΣΤ' της Πορτογαλίας, ο γιος του και σφετεριστής του θρόνου Μιγκέλ ανέλαβε την εξουσία από την επίσημη διάδοχο, ανεψιά του βασιλιά, Μαρία τη Β', ανακηρύσσοντας τον εαυτό του απόλυτο μονάρχη, η Μαδέρα και ο τοπικός κυβερνήτης Ζοζέ Τραβάσος Βαλντέζ υποστήριξαν τη βασίλισσα. Ο Μιγκέλ απέστειλε στρατιωτικό σώμα το οποίο υπερνίκησε την άμυνα του νησιού και ο Βαλντέζ διέφυγε στην Αγγλία με την προστασία του Βρετανικού βασιλικού ναυτικού το 1828. Το 1921, ο τελευταίος αυτοκράτορας της Αυστροουγγαρίας Κάρολος ο Α' κατέφυγε στη Μαδέρα, μετά το δεύτερο αποτυχημένο πραξικόπημα του στην Ουγγαρία.

Την 1η Ιουλίου του 1976, μετά τη δημοκρατική επανάσταση του 1974, η Πορτογαλία παραχώρησε πολιτική αυτονομία στη Μαδέιρα, η οποία σήμερα έχει τη δική της Κυβέρνηση και δικό της νομοθετικό σώμα. Οι τελευταίες περιφερειακές εκλογές (για νομοθετική συνέλευση) διεξήχθησαν στις 29 Μαρτίου 2015 και πρόεδρος εξελέγη ο σοσιαλδημοκράτης Μιγκέλ Αλμπουκέρκε.

Η θέση των νησιών Μαδέιρα στον ευρωπαϊκό χάρτη

(Με στοιχεία από τη Βικιπαίδεια και την ιστοσελίδα της Αυτόνομης Κυβέρνησης της Μαδέιρα)