Τι θα ’λεγε ο Σπύρος Στεριόπουλος στον Σωτήρη Σκεύη

Μας έπεσε στο χέρι ένα ζαρωμένο χαρτί με το όνομα του Σπύρου Στεριόπουλο από τα Λαζάτι, που όλη τη ζωή την πέρασε στην εξορία. Ζαρωμένο αλλά μέσα του έκρυβε τον πόνο της καρδιάς του για τους αδικοχαμένους Βορειοηπειρώτες από το καταραμένο δικτατορικό, κομμουνιστικό σύστημα, ένας εκ των οποίων και ο Σωτήρης Σκεύης. Αξίζει να το δημοσιεύουμε, για να γνωρίσουμε αυτόν τον πόνο και το μίσος για τους αίτιους.

Αγαπητέ Σωτήρη Σκεύη

Μαζί με 26 άλλους συγχωριανούς σου πολέμησες  σκληρά για την απονεύρωση αυτού του τόπου. Το 1946 συλλαμβάνεσαι, μαζί με άλλους, με την κατηγορία ότι θέλατε να σκλαβώσετε τη χώρα ξανά. Είναι αλήθεια αυτό; Μήπως μετανιώσατε που την απελευθερώσατε; Και τώρα στρέψατε τα όπλα εναντίον της; Να το πιστέψουμε; Η πολυσέλιδη δικογραφία λέει πολλά. Πως ήσασταν 20 άτομα στην έναρξη του δικαστηρίου και άλλοι 99 συνεργάτες σας. Η μοίρα σας, σας έριξε στους αόρατους ιστούς της αράχνης και το ακριβοπληρώσατε με την ζωή σας.

Οι Πήλιο Γούσηδες του τόπου μας  τέντωναν τ’ αυτιά τους, σαν τα σύγχρονα ραντάρ, ν’ ακούσουν έστω και μισή λέξη και να την μεταφέρουν μετά στα αφεντικά τους. Για να ’χε μετά το λόγο ο ταγματάρχης εισαγγελέας, που καθόριζε τις ποινές ανάλογα τη δράση του κάθε κατηγορούμενου. Σε σένα, τον Νάσιο Πάντο και τον Λευτέρη Χαρμπάτση δόθηκε η εσχάτη των ποινών, εκτέλεση. Στον Φίλιππα Παπαθανάση, Χαράλαμπο Λέζο και Βασίλη Λαζάρη, ισόβια κάθειρξη. Άλλοι 13  με διάφορες ποινές και ο εικοστός βγήκε αθώος. Αν και ήταν από την ίδια τη φυλή μας. Ο εισαγγελέας, πιο απαίσιο απ’ το όνομα του δεν υπάρχει, εκτός του Νέρωνα και του Αττίλα στο διάβα των αιώνων. Διψούσε για αίμα από την ίδια τη φυλή του. Στην θητεία του 44-48 εκτελέστηκαν  με την υπογραφή του 72 Βορειοηπειρώτες εκτός των Αλβανών. Η ιστορία όμως τον έκρινε…

Για μισό αιώνα περίπου, αξέχαστε Σωτήρη, το όνομά σου ήταν το συνώνυμο του κακού, του εμπρηστή, του προδότη, του πράκτορα, του εγκληματία, του εχθρού του λαού. Ήταν τα χρόνια του φόβου και του τρόμου που κανένας δεν τολμούσε  να πει την αλήθεια, βασίλευε το ψέμα, ήταν τα χρόνια της ταξικής πάλης και έτρεμε το πελεκούδι. Ήταν τα χρόνια της δικτατορίας του προλεταριάτου που μετέτρεψε όλη τη χώρα σ’ ένα μεγάλο στρατόπεδο, περιφραγμένο με ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα που δεν περνούσε ούτε μύγα. Κανείς δεν γνώριζε τι γινόταν στον έξω κόσμο. Δουλειά, δουλειά, με τρεις βάρδιες και ο κόσμος χωρισμένος σε τρεις τάξεις: σε σκλάβους, σε ραγιάδες και σε αφεντάδες. Ούτε σπιθαμή γη δεν έμενε ακαλλιέργητη και ο κόσμος δεν χόρταινε την μπομπότα.

Μια μέρα έγινε το θαύμα. Το ορμητικό ποτάμι, ως ένα μεγάλο τσουνάμι, σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του και πρώτο το σάπιο κομμουνιστικό οικοδόμημα και μαζί με αυτό το αμαρτωλό παρελθόν μιας πενηντάχρονης τυραννίας. Έπεσαν τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα και φύσηξε ο αληθινός αέρας της λευτεριάς και της ελεύθερης επικοινωνίας με το έθνος μας. Ο κόσμος μας, σαν να λύθηκε από τα δεσμά, ομάδες ομάδες σκαπετούσαν βουνά και λαγκάδια, στο κρύο και την βροχή, για να πάνε στην αγαπημένη Πατρίδα τους την Ελλάδα.

Μείναμε έκπληκτοι όταν είδαμε έναν κόσμο ανωτέρου επιπέδου οικονομικά μορφωτικά και με όλα τα αγαθά, σε αντίθεση με αυτά που μας αράδιαζε και μας δηλητηρίαζε το «ένδοξο» κόμμα κάθε μέρα. Όμως, αγαπητέ Σωτήρη, πρώτοι σ’ αυτήν την στράτα ήταν οι χθεσινοί συκοφάντες και λασπολόγοι. Πήγαν στην «μοναρχοφασιστική» Ελλάδα.

Το τσουνάμι αυτό ταρακούνησε και τους άγνωστους τάφους σας και βγήκατε στην επιφάνεια. Έγινε η μεγάλη ανάσταση, πραγματικά.  Αναστήθηκες κι εσύ, Σωτήρη, και σήμερα ήρθες στο χωριό σου, στα Καλύβια, μετά από 71 χρόνια απουσίας. Επιστρέφεις ένας υπερήλικος παππούς 98 χρόνων. Ληξιαρχικά γιατί στην πραγματικότητα είσαι ο 27χρονος Σωτήρης του 1946, το παλικάρι μας, το καμάρι μας, ο πάντα νέος και ωραίος, όχι ο ταπεινωμένος και ο περιφρονημένος αλλά ο δαφνοσκεπασμένος με δόξα και τιμή όπως αξίζει σ’ έναν ήρωα. Πριν από 9 χρόνια, με δική μου πρόταση, το Επαρχιακό Συμβούλιο σε ανακήρυξε Επίτιμο Δημότη της Επαρχίας. Τώρα είσαι Επίτιμος Δημότης ενός ολοκλήρου Δήμου, της Φοινίκης και πιο πέρα ακόμα.

Το χωριό σου, τα Καλύβια, σε περιμένει με χαρά και συγκίνηση και σου λέει το «καλώς όρισες Εθνομάρτυρα μας, Σωτήρη Σκεύη». Κι εμείς συγκεντρωθήκαμε  μπροστά στην προτομή σου, για να αποτείνουμε λίγο φόρο τιμής στην μνήμη σου.

Αιωνία η μνήμη σου, Σωτήρη αξέχαστε.

Σπύρος Στεριόπουλος

sfeva.gr