Πέρασε ένας χρόνος που ο αείμνηστος Θεόδωρος Βεζιάνης ησυχάζει στη Βασιλεία των Ουρανών. Δεν παύει, όμως, να είναι κοντά μας. Γιατί είναι κοντά μας η ψυχή του. Είναι το πνεύμα του. Είναι οι ιδέες του. Είναι η εφημερίδα «το Όραμα», για την έκδοση της οποίας οι φίλοι του συνεχίζουν άκαμπτοι. Είναι το τελευταίο του γραπτό, για την ενότητα: «Να σταματήσει ο βραχνάς εσείς και εμείς. Είμαστε όλοι Έλληνες», ως μία παρακαταθήκη για όλους.
Δεν έχω σκοπό να κάνω ηθική για την πλέρια σημασία των λέξεων «ενότητα», «συμφιλίωση» και «εμμονή». Πόσο μάλλον σε αναγνώστες μορφωτικού επιπέδου και λογικής. Η πείρα, όμως, των είκοσι έξι χρόνων δημοκρατίας και οι σημερινές καταστάσεις και αναγκαιότητες, το επιβάλλουν.
Με ενότητα και συμφιλίωση, τα πρώτα δύσκολα χρόνια της εγκατάστασης της δημοκρατίας σ’ αυτή τη χώρα, που βγήκε από την πέντε δεκαετιών κόλαση και φρίκη, ιδρύσαμε την πολιτικοκοινωνική μας οργάνωση την ΟΜΟΝΟΙΑ και πλαισιωθήκαμε ικανοποιητικά και ολοκληρωτικά γύρω της, για να πετύχομε πάρα πολλά.
Με εμμονή, οργανώνοντας συλλαλητήρια και αποχές, ταρακουνώντας τα λιμνάζουσα νερά ιθυνόντων και κυβερνήσεων, μπορέσαμε να κερδίσουμε το άνοιγμα των ελληνικών σχολείων στις πόλεις των Αγ. Σαράντα, Αργυροκάστρου και Δελβίνου και στα χωριά με μεικτό πληθυσμό και… πάρα πολλά άλλα.
Οι σημερινές καταστάσεις έχουν τις διαταραχές τους, έχουν τις ακμές και τις παρακμές τους. Μέσα στο κράτος λειτουργεί και το παρακράτος. Μέσα στη δημοκρατία και η μορφή της δικτατορίας, διαμέσου των εθνικιστών και των αντιεξουσιαστών. Το μίσος του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, προς το γείτονα και το συγχωριανό, ακόμα και προς τον ίδιο τον αδερφό και κυρίως το θρησκευτικό και εθνικιστικό μίσος όχι μόνον ξεμύτισαν, αλλά και φούντωσαν.
Πόσα δικαστήρια, πόσοι τσακωμοί, ακόμα και πόσες δολοφονίες έχουν γίνει στο όνομα αυτού του μίσους, με το μόνο κίνητρο, την αντιζηλία για την προκοπή του άλλου, για λίγα τετραγωνικά μέτρα οικόπεδο ή για μια φράχτη.
Το φαινόμενο γίνεται ακόμη πιο τραγικό λόγω και της εκάστοτε κυβερνητικής αδιαλλαξίας, φορεμένη με το μανδύα του εθνικισμού, για την μη επιστροφή των περιουσιών στους δικαιούχους, την αναγνώριση των ψεύτικων τίτλων ιδιοκτησίας σε αλλόθρησκους εις βάρος της Ελληνικής Κοινότητας, την θρησκευτική και εθνική αλλοίωση του χώρου, σχέδια που υπήρχαν πάντοτε στις αλβανικές καλένδες.
Σε τέτοιες περιστάσεις χρειάζεται η ενότητα και η συμφιλίωση των δικών μας ανθρώπων, των χωριανών σε κάθε κοινότητα, σε κάθε δήμο, σ’ όλη την Ελληνική μας Κοινότητα.
Ας μας φωτίσει το παράδειγμα των Κωσταριτών, στο δήμο Φοινίκης, που δεν το βάζουν κάτω. Έφθασαν τα είκοσι δικαστήρια από το Πρωτοβάθμιο στο Εφετείο και πάλι απ’ την αρχή, για τα δεκάδες στρέμματα λιβαδιών και δασών που διεκδικούν αλλόθρησκοι από το Δέλβινο με πλαστά έγγραφα. Το παλεύουν.
Σε αντίθεση με δικαστήρια που γίνονται σε πολλές κοινότητές μας για μια φράχτη ή για μερικά τετραγωνικά μέτρα γης που ο ένας ή ο άλλος τα παραχώρησε στο δικό του μερίδιο.
Σε κάποιες άλλες κοινότητες πωλούν τα δικά τους οικόπεδα σε αλλόθρησκους, συμβάλλοντας στην αλλοίωση του δημογραφικού μας χώρου. Κάπου αλλού τα κομματικά μίση και πάθη, τα «εσωτερικά τους δικαστήρια», διέσπασαν την ενότητα και στη θέση της αγάπης φώλιασε το μίσος. Τόσο, που ακόμα σήμερα χρησιμοποιούν τις λέξεις: «εμείς» και «εσείς», «κομμουνιστής» και «κουλάκος».
Καιρός ν’ αφήσουμε στην άκρη τα μίση, κομματικές και ιδεολογικές τοποθετήσεις και να δώσουμε το χέρι ο ένας του άλλου, γιατί όπως έγραφε ο αείμνηστος Βεζιάνης:
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.
Καθήκον και μερίδιο έχουν οι Αδελφότητες και οι Σύλλογοι στην Ελλάδα, η οργάνωση της Ομόνοιας. Ν’ ασχοληθούν περισσότερο με τα εσωτερικά των κοινοτήτων και των ανθρώπων μας.
Βαγγέλης Παπαχρήστος
από sfeva.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία προσβάλουν και θίγουν πρόσωπα θα διαγράφονται.
Ανώνυμα μηνύματα που θα θίγουν επώνυμα άτομα θα διαγράφονται.
Σας προσκαλούμαι σε έναν διάλογο απόψεων και θέσεων για ένα καλύτερο μέλλων της ιδιαίτερης πατρίδος μας.