Η αναμενόμενη διαδικασία απογραφής, που ανακοίνωσε μονομερώς η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ για τους επόμενους πέντε μήνες του 2012, αποτελεί ένα επιπλέον επεισόδιο με πολλαπλές αρνητικές συνέπειες σε βάρος της εθνικής ελληνικής μειονότητας και του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού στην Αλβανία.
Παρά το γεγονός ότι η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ επικαλείται ένα εθνικό χρέος, στην ουσία αποτελεί προσπάθεια ανεύρεσης σανίδας σωτηρίας για την πολιτική της επιβίωση,
από την ίδια και από άλλους φορείς, επίσημους και μη, ελληνικούς και αλβανικούς, οι οποίοι έχουν στηρίξει το κατεστημένο τους και τα σχέδιά τους στη συγκεκριμένη ηγεσία. Όπως όμως έχει επιβεβαιωθεί, τουλάχιστον τα 15-16 τελευταία χρόνια, τα σχέδιά τους δεν έχουν καμιά σχέση με την προστασία των δικαιωμάτων της ε.ε. μειονότητας, την ενίσχυση και προώθηση της εθνικής της ταυτότητας και υπόστασης.
Η απογραφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ διακρίνεται για ερασιτεχνισμό, αυθορμητισμό και συνθηματολογισμό. Δεν επικαλείται κανένα επίσημο νομικό πλαίσιο, τόσο για τη διεξαγωγή, όσο και για την αναγνώριση των αποτελεσμάτων. Απλώς αποτελεί μια προσπάθεια ηρωικής διεξόδου της συγκεκριμένης ηγεσία όσον αφορά την εθνική ιστορική γκάφα που διέπραξε πέρυσι τον Οκτώβριο με την αποχή της τελευταίας στιγμή που ανακοίνωσε προ της έναρξης της επίσημης αλβανικής κυβερνητικής απογραφής, προετοιμασμένης, χρηματοδοτημένης και επιβλεπόμενης από τον διεθνή παράγοντα. Η απόφαση αποχής ελήφθη τουλάχιστον για να δικαιολογηθεί η ανετοιμότητα και η ανημποριά της ηγεσία να ανταποκριθεί στην πρόκληση, την οποία, όπως αποδείχτηκε, κακώς επικαλούνταν χρόνια στη σειρά. Εξυπηρέτησε ωστόσο τον αλβανικό εθνικιστικό παράγοντα και τα σχέδιά του να αποδείξει την ισχυριζόμενη de factoανυπαρξία του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού στην Αλβανία.
Πρακτικά, το οποίο αποτέλεσμα θα φέρει, (αν θα φέρει), - ουσιαστικό, πλαστό, ή εικονικό- η ανακοινωμένη απογραφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν θα αναγνωριστεί από τον επίσημο παράγοντα, που είναι το αλβανικό κράτος και συνεπώς, ούτε από το διεθνή παράγοντα. Τα «αποτελέσματα της απογραφής» δεν θα δώσουν καμιά ευκαιρία και δυνατότητα στην ε.ε. μειονότητα να διεκδικήσει από το αλβανικό κράτος εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών σε όφελός της με βάση το μέγεθος, τον δημογραφικό και κοινοτικό ιστό, την υπάρχουσα κοινωνική, οικονομική, εκπαιδευτική και πολιτιστική σύνθεση και γεωγραφική επέκταση. Θα αποτελέσουν μια επαναφορά σε νέες βάσεις της μακρόχρονης διαμάχης ισχυρισμών σχετικά με τα νούμερα, τη φύση τη γεωγραφία, την δυναμική και την πραγματικότητα της ε. ε. μειονότητας, στην Αλβανία και κλιμάκωση των εθνικιστικών πιέσεων και επιθέσεων του αλβανικού εθνικιστικού παράγοντα σε βάρος μας. Το μόνο «ευεργέτημα» είναι ότι θα εξυπηρετεί εθνικιστικά, στο εσωτερικό της ε. ε. μειονότητας, στην Ελλάδα και την Αλβανία, την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Όχι όμως τον βορειοηπειρωτικό ελληνισμό.
Συνεπώς, η απογραφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα επισφραγίσει την επίτευξη του στόχου εκείνων των φορέων που θέλουν την ε. ε. μειονότητα να υπάρχει και de jure και de facto ως μια ιστορική πραγματικότητα. Αυτό είναι πλέον ορατό αν έχουμε υπόψη τις άλλες σχετικές εξελίξεις το 2011: Την κατάργηση των στοιχείων εθνικότητας από τα ληξιαρχικά μητρώα του αλβανικού κράτους, (η εθνικότητα δεν αναγράφεται πλέον σε κανένα ληξιαρχικό έγγραφο) Την κατάργηση στα νέα ηλεκτρονικά ληξιαρχικά μητρώα της χώρας υπό κατάρτιση, σε αντίθεση με την αναγραφή της εθνικότητας στα υπάρχοντα έντυπα ληξιαρχικά μητρώα.
Η απογραφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα αναζωπυρώσει εκ΄ νέου την εσωτερική αντιπαράθεση στην ίδια την εθνική ελληνική μειονότητα, τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και μεταξύ των απλών Ελλήνων και στις σχέσεις της ηγεσίας μαζί τους.
Οι διαδικασίες για την κυβερνητική απογραφή του 2011 ήταν ασφαλώς ιστορικό σταθμός για την ε. ε. μειονότητα στην Αλβανία. Απαιτούνταν, σύνεση, σύμπνοια, ενότητα, συνεργασία, προκαταρκτικές ζυμώσεις και προετοιμασίες για την επίτευξη αυτού του ιστορικού στόχου. Μια ιστορική ευκαιρία και για την αποκατάσταση του διαλόγου μεταξύ μας.
Δυστυχώς, η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, κινήθηκε μεμονωμένα επιδιώκοντας να επωφεληθεί του γεγονότος για να εκδικηθεί όλους τους εσωτερικούς της αντιπάλους. Συνεπώς, η ιστορική ευκαιρία για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό μετατράπηκε από την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε στίβο εξοντωτικής εσωτερικής αντιπαράθεσης με τα γνωστά πλέον αποτελέσματα.
Στην απογραφή της που ανακοίνωσε, προς τους στόχους που αναφέραμε, κινήθηκε ξανά μεμονωμένα και διασπαστικά. Όχι μόνο τόσο, αλλά ως συνήθως κινήθηκε με αδιαφανείς τρόπους και διαδικασίες. Θεωρεί ότι εθνικά ο Βορειοηπειρωτικός ελληνισμός είναι μούλκι της να τον τρυγάει όποτε θέλει αυτή. Δεν έκανε καμιά προεργασία για να καθορίσει τους άξονες, πώς και που θα κινηθεί, σε ποιες ομάδες θα αποταθεί. Δεν ανακοίνωσε ούτε το ερωτηματολόγιο, ούτε τη δομή συγκέντρωσης και επεξεργασίας των δεδομένων. Άσε μετά τους πόρους για την αντιμετώπιση της διαδικασίας, που κατά μια απλή προσέγγιση θα φθάνει το ένα εκατομμύριο Ευρώ. Άρα πρόκειται για αποτυχία. Οπότε στόχος της ηγεσίας είναι να φορτώσει την νέα της αποτυχία στους Έλληνες πολιτικούς της αντιπάλους.
Η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έχει απροσπέλαστο ένα ακόμα ηθικό και εθνικό εμπόδιο για να πετύχει το εγχείρημα της απογραφής της. Με ποιο δικαίωμα θα χτυπήσει την πόρτα των ελλήνων μειονοτικών όταν μέχρι σήμερα είχε δώσει στον εαυτό της το αυθαίρετο δικαίωμα να αναγνωρίζει ως Έλληνες μόνο εκείνους που στήριζαν πολιτικά την συγκεκριμένη ηγεσία και τις αντεθνικές αποφάσεις;! Πως θα τολμήσουν να χτυπήσουν συγκεκριμένα την πόρτα μου όταν την ημέρα της εθνικής γιορτής της Ελλάδας εξέδωσαν ανακοίνωση ότι είμαι προδότης. Με ποιο δικαίωμα θα πάνε στους Έλληνες όταν χρόνια στη σειρά τους άφησαν απροστάτευτους και τα δικαιώματα εκπροσώπησης τους τα καρπώνονταν για τους προσωπικούς τους λόγους;! Ποιος δίνει εγγυήσεις ότι και την εκ΄ νέου διαδικασία η συγκεκριμένη κλίκα δεν θα την αξιοποιήσει εις βάρος των Ελλήνων και προς όφελος της ηγεσίας;!
Το περίεργο είναι ότι το ΥΠΕΞ στην Αθήνα, ούτε πέρυσι, στην απόφαση αποχής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ από την απογραφή, πήρε θέση, ούτε στην προκειμένη περίπτωση παίρνει θέση. Απλώς, κάποιες ενδείξεις έως αποδείξεις , μας επιβεβαιώνουν ότι το ΥΠΕΞ στηρίζει με τη σιωπή πολιτικά και με κάποιες χιλιάδες Ευρώ οικονομικά, την προσπάθεια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Όμως όπως αναφέραμε και στην αρχή, το παιχνίδι είναι γνωστό διότι την περίοδο μεταπολίτευσης επαναλήφτηκε μερικές φορές με την ίδια φόρμουλα. Κάθε φορά έμπαινε μπροστά ένας εθνικός στόχος. Εμπιστεύονταν σε άτομα που ελέγχονταν από αλβανικούς κύκλους. Έπεφταν πολλά χρήματα για «την επίτευξη του εθνικού στόχου». Στη συνέχεια αποκαλύπτονταν η μπλόφα. Η αλβανική πλευρά ανέβαζε τους εθνικιστικούς τόνους κατά της Ελλάδας και τη νύφη την πλήρωναν οι Έλληνες της Αλβανίας με αποτέλεσμα να φθάσουμε σήμερα εδώ που βρισκόμαστε.
Συγκεκριμένα. 1991-93-94. Ανακοινωμένος στο πουθενά εθνικός στόχος:- «Αγώνας για ένωση με την Ελλάδα, η τουλάχιστον εγκαθίδρυση της Αυτονομίας». Κανένα συγκεκριμένο σχέδιο. Κινήσεις ντροπής. Δισεκατομμύρια όμως δραχμές θάβονταν σε συγκεκριμένες τσέπες. Η εξέλιξη οδήγησε στην γνωστή αντιπαράθεση του 1994 με το αλβανικό κράτος. Την εθνικιστική του αντίδραση την πλήρωσαν οι απλοί έλληνες μειονοτικοί και η ε.ε. μειονότητα. Σημειώθηκε η δεύτερη μεγάλη μαζική φυγή προς Ελλάδα. Η αγωνιστικότητα για εθνικά δικαιώματα των Ελλήνων έπεσε στο μηδέν.
1997, ξανά ένας νέος αιωρούμενος στο κενό «εθνικός στόχος»: «Να επωφεληθούμε από τις ταραχές για την πραγματοποίηση των εθνικών ονείρων»!!. Με τα λεφτά από τις βίζες και άλλες εισφορές θα αγοράζονταν δήθεν σιδερικά για τη μεγάλη στιγμή. (Θυμίζει λίγο την ιστορία με τα κυνηγητικά όπλα το 1991-93). Στο λευκό πύργο Αργυροκάστρου η αναμενόμενη ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ συνεδρίαζε μέρα νύχτα τα μεγαλόπνοα σχέδια. Τα λεφτά, ξανά δισεκατομμύρια δραχμές, κατέληξαν σε κάποιες τσέπες. Οι Έλληνες έμειναν απροστάτευτοι και κατά τις ταραχές, συγκριτικά με τον αλβανικό λαό, δέχτηκαν τις βαρύτερες επιπτώσεις. Σαν αποτέλεσμα σημειώθηκε η τρίτη και τελευταία μαζική φυγή, βάζοντας έτσι τέρμα στην ύπαρξη ενός ισχυρού ελληνικού ιστού, τόσο ποσοτικού, όσο και ποιοτικού.
1999, νέος «εθνικός στόχος»: Η Χιμάρα ανακηρύχτηκε η εθνική ελληνική κολυμβήθρα. Η νυν ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κινήθηκε ξανά ξυπόλυτη στα αγκάθια. Χωρίς σχέδια, προεργασία και τρόπους κινήσεως, παρά μόνο με προκλητικά συνθήματα περί ελληνικότητα της Χιμάρας, ξεκίνησε «ο νέος εθνικός Αγώνας». Εν’ ονόματι αυτού του «αγώνα» άρχισαν να πέφτουν εκατομμύρια Δραχμές και Ευρώ. Σύντομα ξύπνησε εκεί ο αλβανικός εθνικισμός, ο οποίος για μια ακόμη φορά έδειξε ότι, τουλάχιστον αν δεν έχει σχέδια, έχει εθνική όσφρηση. Η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κρατούσε δήθεν αναμμένο τον εθνικό αγώνα για να δικαιολογούνταν τα ελληνικά εκατομμύρια. Οι Αλβανοί άρχισαν την μάχη για τον οικονομικό μαρασμό των Ελλήνων της περιοχής, την υφαρπαγή των ακινήτων και των περιουσιών των Ελλήνων με αποτέλεσμα σήμερα από άκρη σε άκρη να κυριαρχεί το αλβανικό στοιχείο. Οι Έλληνες αποτελούν μια φοβισμένη μειοψηφία, (όπως και στις υπόλοιπες ελληνικές μειονοτικές περιοχές). Στη διαδικασία αυτή ουκ ολίγες φορές ήταν αναμιγμένο το όνομα του προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Τώρα ξανά μια νέα εθνική «κορώνα» : Η απογραφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ;;!!
Του Παναγιώτη Μπάρκα
Για τον Βορειοηπειρώτη
Αργυρόκαστρο
Παρά το γεγονός ότι η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ επικαλείται ένα εθνικό χρέος, στην ουσία αποτελεί προσπάθεια ανεύρεσης σανίδας σωτηρίας για την πολιτική της επιβίωση,
από την ίδια και από άλλους φορείς, επίσημους και μη, ελληνικούς και αλβανικούς, οι οποίοι έχουν στηρίξει το κατεστημένο τους και τα σχέδιά τους στη συγκεκριμένη ηγεσία. Όπως όμως έχει επιβεβαιωθεί, τουλάχιστον τα 15-16 τελευταία χρόνια, τα σχέδιά τους δεν έχουν καμιά σχέση με την προστασία των δικαιωμάτων της ε.ε. μειονότητας, την ενίσχυση και προώθηση της εθνικής της ταυτότητας και υπόστασης.
Η απογραφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ διακρίνεται για ερασιτεχνισμό, αυθορμητισμό και συνθηματολογισμό. Δεν επικαλείται κανένα επίσημο νομικό πλαίσιο, τόσο για τη διεξαγωγή, όσο και για την αναγνώριση των αποτελεσμάτων. Απλώς αποτελεί μια προσπάθεια ηρωικής διεξόδου της συγκεκριμένης ηγεσία όσον αφορά την εθνική ιστορική γκάφα που διέπραξε πέρυσι τον Οκτώβριο με την αποχή της τελευταίας στιγμή που ανακοίνωσε προ της έναρξης της επίσημης αλβανικής κυβερνητικής απογραφής, προετοιμασμένης, χρηματοδοτημένης και επιβλεπόμενης από τον διεθνή παράγοντα. Η απόφαση αποχής ελήφθη τουλάχιστον για να δικαιολογηθεί η ανετοιμότητα και η ανημποριά της ηγεσία να ανταποκριθεί στην πρόκληση, την οποία, όπως αποδείχτηκε, κακώς επικαλούνταν χρόνια στη σειρά. Εξυπηρέτησε ωστόσο τον αλβανικό εθνικιστικό παράγοντα και τα σχέδιά του να αποδείξει την ισχυριζόμενη de factoανυπαρξία του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού στην Αλβανία.
Πρακτικά, το οποίο αποτέλεσμα θα φέρει, (αν θα φέρει), - ουσιαστικό, πλαστό, ή εικονικό- η ανακοινωμένη απογραφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν θα αναγνωριστεί από τον επίσημο παράγοντα, που είναι το αλβανικό κράτος και συνεπώς, ούτε από το διεθνή παράγοντα. Τα «αποτελέσματα της απογραφής» δεν θα δώσουν καμιά ευκαιρία και δυνατότητα στην ε.ε. μειονότητα να διεκδικήσει από το αλβανικό κράτος εφαρμογή συγκεκριμένων πολιτικών σε όφελός της με βάση το μέγεθος, τον δημογραφικό και κοινοτικό ιστό, την υπάρχουσα κοινωνική, οικονομική, εκπαιδευτική και πολιτιστική σύνθεση και γεωγραφική επέκταση. Θα αποτελέσουν μια επαναφορά σε νέες βάσεις της μακρόχρονης διαμάχης ισχυρισμών σχετικά με τα νούμερα, τη φύση τη γεωγραφία, την δυναμική και την πραγματικότητα της ε. ε. μειονότητας, στην Αλβανία και κλιμάκωση των εθνικιστικών πιέσεων και επιθέσεων του αλβανικού εθνικιστικού παράγοντα σε βάρος μας. Το μόνο «ευεργέτημα» είναι ότι θα εξυπηρετεί εθνικιστικά, στο εσωτερικό της ε. ε. μειονότητας, στην Ελλάδα και την Αλβανία, την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Όχι όμως τον βορειοηπειρωτικό ελληνισμό.
Συνεπώς, η απογραφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα επισφραγίσει την επίτευξη του στόχου εκείνων των φορέων που θέλουν την ε. ε. μειονότητα να υπάρχει και de jure και de facto ως μια ιστορική πραγματικότητα. Αυτό είναι πλέον ορατό αν έχουμε υπόψη τις άλλες σχετικές εξελίξεις το 2011: Την κατάργηση των στοιχείων εθνικότητας από τα ληξιαρχικά μητρώα του αλβανικού κράτους, (η εθνικότητα δεν αναγράφεται πλέον σε κανένα ληξιαρχικό έγγραφο) Την κατάργηση στα νέα ηλεκτρονικά ληξιαρχικά μητρώα της χώρας υπό κατάρτιση, σε αντίθεση με την αναγραφή της εθνικότητας στα υπάρχοντα έντυπα ληξιαρχικά μητρώα.
Η απογραφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ θα αναζωπυρώσει εκ΄ νέου την εσωτερική αντιπαράθεση στην ίδια την εθνική ελληνική μειονότητα, τόσο σε πολιτικό επίπεδο, όσο και μεταξύ των απλών Ελλήνων και στις σχέσεις της ηγεσίας μαζί τους.
Οι διαδικασίες για την κυβερνητική απογραφή του 2011 ήταν ασφαλώς ιστορικό σταθμός για την ε. ε. μειονότητα στην Αλβανία. Απαιτούνταν, σύνεση, σύμπνοια, ενότητα, συνεργασία, προκαταρκτικές ζυμώσεις και προετοιμασίες για την επίτευξη αυτού του ιστορικού στόχου. Μια ιστορική ευκαιρία και για την αποκατάσταση του διαλόγου μεταξύ μας.
Δυστυχώς, η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, κινήθηκε μεμονωμένα επιδιώκοντας να επωφεληθεί του γεγονότος για να εκδικηθεί όλους τους εσωτερικούς της αντιπάλους. Συνεπώς, η ιστορική ευκαιρία για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό μετατράπηκε από την ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ σε στίβο εξοντωτικής εσωτερικής αντιπαράθεσης με τα γνωστά πλέον αποτελέσματα.
Στην απογραφή της που ανακοίνωσε, προς τους στόχους που αναφέραμε, κινήθηκε ξανά μεμονωμένα και διασπαστικά. Όχι μόνο τόσο, αλλά ως συνήθως κινήθηκε με αδιαφανείς τρόπους και διαδικασίες. Θεωρεί ότι εθνικά ο Βορειοηπειρωτικός ελληνισμός είναι μούλκι της να τον τρυγάει όποτε θέλει αυτή. Δεν έκανε καμιά προεργασία για να καθορίσει τους άξονες, πώς και που θα κινηθεί, σε ποιες ομάδες θα αποταθεί. Δεν ανακοίνωσε ούτε το ερωτηματολόγιο, ούτε τη δομή συγκέντρωσης και επεξεργασίας των δεδομένων. Άσε μετά τους πόρους για την αντιμετώπιση της διαδικασίας, που κατά μια απλή προσέγγιση θα φθάνει το ένα εκατομμύριο Ευρώ. Άρα πρόκειται για αποτυχία. Οπότε στόχος της ηγεσίας είναι να φορτώσει την νέα της αποτυχία στους Έλληνες πολιτικούς της αντιπάλους.
Η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έχει απροσπέλαστο ένα ακόμα ηθικό και εθνικό εμπόδιο για να πετύχει το εγχείρημα της απογραφής της. Με ποιο δικαίωμα θα χτυπήσει την πόρτα των ελλήνων μειονοτικών όταν μέχρι σήμερα είχε δώσει στον εαυτό της το αυθαίρετο δικαίωμα να αναγνωρίζει ως Έλληνες μόνο εκείνους που στήριζαν πολιτικά την συγκεκριμένη ηγεσία και τις αντεθνικές αποφάσεις;! Πως θα τολμήσουν να χτυπήσουν συγκεκριμένα την πόρτα μου όταν την ημέρα της εθνικής γιορτής της Ελλάδας εξέδωσαν ανακοίνωση ότι είμαι προδότης. Με ποιο δικαίωμα θα πάνε στους Έλληνες όταν χρόνια στη σειρά τους άφησαν απροστάτευτους και τα δικαιώματα εκπροσώπησης τους τα καρπώνονταν για τους προσωπικούς τους λόγους;! Ποιος δίνει εγγυήσεις ότι και την εκ΄ νέου διαδικασία η συγκεκριμένη κλίκα δεν θα την αξιοποιήσει εις βάρος των Ελλήνων και προς όφελος της ηγεσίας;!
Το περίεργο είναι ότι το ΥΠΕΞ στην Αθήνα, ούτε πέρυσι, στην απόφαση αποχής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ από την απογραφή, πήρε θέση, ούτε στην προκειμένη περίπτωση παίρνει θέση. Απλώς, κάποιες ενδείξεις έως αποδείξεις , μας επιβεβαιώνουν ότι το ΥΠΕΞ στηρίζει με τη σιωπή πολιτικά και με κάποιες χιλιάδες Ευρώ οικονομικά, την προσπάθεια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Όμως όπως αναφέραμε και στην αρχή, το παιχνίδι είναι γνωστό διότι την περίοδο μεταπολίτευσης επαναλήφτηκε μερικές φορές με την ίδια φόρμουλα. Κάθε φορά έμπαινε μπροστά ένας εθνικός στόχος. Εμπιστεύονταν σε άτομα που ελέγχονταν από αλβανικούς κύκλους. Έπεφταν πολλά χρήματα για «την επίτευξη του εθνικού στόχου». Στη συνέχεια αποκαλύπτονταν η μπλόφα. Η αλβανική πλευρά ανέβαζε τους εθνικιστικούς τόνους κατά της Ελλάδας και τη νύφη την πλήρωναν οι Έλληνες της Αλβανίας με αποτέλεσμα να φθάσουμε σήμερα εδώ που βρισκόμαστε.
Συγκεκριμένα. 1991-93-94. Ανακοινωμένος στο πουθενά εθνικός στόχος:- «Αγώνας για ένωση με την Ελλάδα, η τουλάχιστον εγκαθίδρυση της Αυτονομίας». Κανένα συγκεκριμένο σχέδιο. Κινήσεις ντροπής. Δισεκατομμύρια όμως δραχμές θάβονταν σε συγκεκριμένες τσέπες. Η εξέλιξη οδήγησε στην γνωστή αντιπαράθεση του 1994 με το αλβανικό κράτος. Την εθνικιστική του αντίδραση την πλήρωσαν οι απλοί έλληνες μειονοτικοί και η ε.ε. μειονότητα. Σημειώθηκε η δεύτερη μεγάλη μαζική φυγή προς Ελλάδα. Η αγωνιστικότητα για εθνικά δικαιώματα των Ελλήνων έπεσε στο μηδέν.
1997, ξανά ένας νέος αιωρούμενος στο κενό «εθνικός στόχος»: «Να επωφεληθούμε από τις ταραχές για την πραγματοποίηση των εθνικών ονείρων»!!. Με τα λεφτά από τις βίζες και άλλες εισφορές θα αγοράζονταν δήθεν σιδερικά για τη μεγάλη στιγμή. (Θυμίζει λίγο την ιστορία με τα κυνηγητικά όπλα το 1991-93). Στο λευκό πύργο Αργυροκάστρου η αναμενόμενη ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ συνεδρίαζε μέρα νύχτα τα μεγαλόπνοα σχέδια. Τα λεφτά, ξανά δισεκατομμύρια δραχμές, κατέληξαν σε κάποιες τσέπες. Οι Έλληνες έμειναν απροστάτευτοι και κατά τις ταραχές, συγκριτικά με τον αλβανικό λαό, δέχτηκαν τις βαρύτερες επιπτώσεις. Σαν αποτέλεσμα σημειώθηκε η τρίτη και τελευταία μαζική φυγή, βάζοντας έτσι τέρμα στην ύπαρξη ενός ισχυρού ελληνικού ιστού, τόσο ποσοτικού, όσο και ποιοτικού.
1999, νέος «εθνικός στόχος»: Η Χιμάρα ανακηρύχτηκε η εθνική ελληνική κολυμβήθρα. Η νυν ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κινήθηκε ξανά ξυπόλυτη στα αγκάθια. Χωρίς σχέδια, προεργασία και τρόπους κινήσεως, παρά μόνο με προκλητικά συνθήματα περί ελληνικότητα της Χιμάρας, ξεκίνησε «ο νέος εθνικός Αγώνας». Εν’ ονόματι αυτού του «αγώνα» άρχισαν να πέφτουν εκατομμύρια Δραχμές και Ευρώ. Σύντομα ξύπνησε εκεί ο αλβανικός εθνικισμός, ο οποίος για μια ακόμη φορά έδειξε ότι, τουλάχιστον αν δεν έχει σχέδια, έχει εθνική όσφρηση. Η ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κρατούσε δήθεν αναμμένο τον εθνικό αγώνα για να δικαιολογούνταν τα ελληνικά εκατομμύρια. Οι Αλβανοί άρχισαν την μάχη για τον οικονομικό μαρασμό των Ελλήνων της περιοχής, την υφαρπαγή των ακινήτων και των περιουσιών των Ελλήνων με αποτέλεσμα σήμερα από άκρη σε άκρη να κυριαρχεί το αλβανικό στοιχείο. Οι Έλληνες αποτελούν μια φοβισμένη μειοψηφία, (όπως και στις υπόλοιπες ελληνικές μειονοτικές περιοχές). Στη διαδικασία αυτή ουκ ολίγες φορές ήταν αναμιγμένο το όνομα του προέδρου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Τώρα ξανά μια νέα εθνική «κορώνα» : Η απογραφή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ;;!!
Του Παναγιώτη Μπάρκα
Για τον Βορειοηπειρώτη
Αργυρόκαστρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία προσβάλουν και θίγουν πρόσωπα θα διαγράφονται.
Ανώνυμα μηνύματα που θα θίγουν επώνυμα άτομα θα διαγράφονται.
Σας προσκαλούμαι σε έναν διάλογο απόψεων και θέσεων για ένα καλύτερο μέλλων της ιδιαίτερης πατρίδος μας.