Παρουσιάστηκε το βιβλίο "Αναζητώντας τον αδελφό μου"

  Την Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018, στις 6.00’μ.μ., στο Polis Art Café – Αίθριο  Αρσακείου Μεγάρου (Στοά Βιβλίου), Πεσμαζόγλου 5, πραγματοποιήθηκε από τις Εκδόσεις ΄΄ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’ η παρουσίαση του ΒΙΒΛΙΟΥ - ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, του k. Φώτου Παπαθανάση, με τίτλο,
                                  "ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ"

Στο πάνελ των συζητητών συμμετείχαν  οι :
• Αθηνά Κρεμμύδα, δημοσιογράφος - Γραμ. Κίνησης Αναγεννήσεως Βορείου Ηπείρου,
• Νίκος Κατσαλίδας, Ποιητής

• Χρηστάκης Πέκος, Μάρτυρας
• Ελίνα Μαστέλλου - Γιαννάκενα, Λογοτέχνης - Συγγραφέας, Επιμελήτρια του βιβλίου
   και ο Συγγραφέας του βιβλίου Φώτος Παπαθανάσης

Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο Μάνος Χατζηδάκης, Ιστορικός –Συγγραφέας.

     

Ο οικοδεσπότης  του Polis Art Café, κ. Βασίλης  Χατζηιακώβου καλωσόρισε τους παρευρισκομένους , τονίζοντας την οικογενειακή ατμόσφαιρα που εμπνέει στο κοινό το υπό παρουσίαση βιβλίο.

     Ακολούθησε χαιρετισμός εκ μέρους του Εκδότη των Εκδόσεων ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’ , Ιωάννη Γιαννάκενα , ο οποίος είπε ότι είναι δύσκολο να εκδίδεις βιβλία που πονάνε και οι Εκδόσεις ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’ κάνουν αυτό εδώ και 33 χρόνια, για να αναδείξουν τον εθνικό διαχρονικό πόνο σε όλα τα σημεία του Ελληνισμού. Κάποια από αυτά, τελούν ακόμα την πορεία τους μακριά από την Πατρίδα. Ο συγγραφεύς  του βιβλίου, κ. Φώτος Παπαθανάσης, βίωσε τον πόνο και την απώλεια  του αδελφού του Φίλιππου, από το απάνθρωπο καθεστώς του Ε. Χότζα.

    Η χρησιμότητα ενός Εκδοτικού Οίκου είναι να μπορεί να διαιωνίσει  την ιστορική μαρτυρία , την εθνική αλήθεια και να τιμάει τους ήρωες, όπως και τoυς αγώνες  της φυλής.

  Aν δεν τους τιμάμε, δεν δημιουργούμε τα φρούρια αυτά στην διαχρονική πορεία του Ελληνισμού, που θα μας δίνουν την δυνατότητα να στεκόμαστε όρθιοι. Τους ήρωες να τους τιμάμε, γιατί έτσι θα δημιουργηθούν και καινούργιοι ήρωες .  Αν δεν τιμάμε αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για την Πατρίδα, μην έχουμε την άποψη ότι και κάποιοι άλλοι θα δώσουν την ζωή τους για μας, εν τέλει.  Κάτι τέτοιο έγινε και το 1974 και, αντί να τιμηθούν από την Πολιτεία  οι ήρωες που έπεσαν στην Κύπρο , πολεμώντας τον εχθρό , τον Τούρκο τον εισβολέα , τιμήθηκαν άλλοι συμμαθητές τους, όπου πέταγαν πέτρες στο Πολυτεχνείο και έκαιγαν αυτοκίνητα. Δυστυχώς, η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται μέχρι σήμερα.

     Δεν υπερασπιζόμαστε την πατρίδα  , δεν πολεμάμε για την Πατρίδα  όπως πρέπει, γιατί δεν τιμήθηκαν αυτοί που πολεμούσαν και σκοτώθηκαν στην Κύπρο τότε . Εμείς από την πλευρά μ ας θα κάνουμε το πρέπον. Ο Εκδοτικός Οίκος «ΠΕΛΑΣΓΟΣ» έχει εκδώσει πολλά βιβλία για  την μαρτυρική Βόρειο Ήπειρο, την οποίαν σήμερα, οι άθλιοι του χτες θέλουν να την προδώσουν ολότελα. Το μονοπάτι αντίστασης είναι γνωστό : «ΟΣΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ»

     Πρώτη ομιλήτρια ήταν η κ. Αθηνά Κρεμμύδα , η οποία είπε ότι το πόνημα του κ. Παπαθανάση αναφέρεται σε μία από τις πιο δύσκολες περιόδους για τους Έλληνες της Β.Η. ρου , οι οποίοι υπέστησαν τα δεινά της πιο σκληρής κομμουνιστικής δικτατορίας του Χότζα και των διαδόχων του.  Ο συγγραφέας παρουσιάζει μία αληθινή μαρτυρία , όπως την έζησε ο ίδιος και η οικογένειά του , αναδεικνύοντας έτσι ένα αληθινό  κομμάτι της Ιστορίας των Βορειοηπειρωτών , η οποία αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του ήρωα αδελφού του, Φίλιππου Παπαθανάση. Ο Φίλιππος πέθανε στις φυλακές στο Μπουρέλι το 1952, καταδικασμένος σε ισόβια δεσμά, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Σε αυτή την φυλακή ‘’έφυγε’’, κάτω  από αδιευκρίνιστες συνθήκες .

     Οι υπηρέτες του συστήματος ήταν πολλοί και πρόθυμοι, δυστυχώς ανάμεσά τους και Βορειοηπειρώτες , που κατέδιδαν άλλους Β.Η.τες , υπηρετώντας πιστά το σύστημα και κερδίζοντας βεβαίως την εύνοιά του.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εισαγγελέας, Γιώργος Κώτσιας, ελληνικής καταγωγής με το σκληρό πρόσωπο , στη δίκη του Φίλιππα. , ο οποίος πρότεινε την θανατική ποινή. Αλλά και η οικογένειά του υπέστη διώξεις γιατί, σύμφωνα με το κομμουνιστικό σύστημα, η ευθύνη ήταν συλλογική και έπρεπε να την πληρώσουν όλοι , ως και την τρίτη γενιά Ακολοὐθησαν  διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες , καταναγκαστικά έργα, περιθωριοποίηση και στέρηση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων , όπως η μόρφωση.  Ο στόχος του καθεστώτος ήταν να τρομοκρατήσει τους Β.Η.τες και να  κάμψει κάθε μορφή αγώνα, αντίστασης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους, όπως απορρέουν από το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914. Το βιβλίο συστήνεται ανεπιφύλακτα, ειδικά στην νέα γενιά, καθώς ο ήρωάς του αποτελεί   σύμβολο ελευθερίας , θάρρους και αντίστασης, στις προκλήσεις του μέλλοντος.   

     Δεύτερος , κατά σειράν ομιλητής ήταν ο κ. Νίκος Κατσαλίδας, ο οποίος είπε ότι το υπό παρουσίαση βιβλίο είναι ένα από τα καλύτερα ντοκουμέντα που έχουν γραφεί. Παράλληλα, ο συγγραφέας, σε μια τεράστια οικογενειακή τραγωδία, γράφει με αγάπη και όχι με μίσος. Μετά, ο κ. Ν.Κ. πέρασε στο ποιητικό έργο του συγγραφέα, Στα στιχουργήματά του, ο Φ.Π. ξαναπλάθει βιώματα, συγχωνευμένα με τα πάθη της φυλής μας. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος Γολγοθάς και η μεγάλη Σταύρωση.  Μέσα από τις ποιητικές του προσπάθειες, ο Φ.Π.  περιγράφει μοτίβα κατευθείαν μέσα από την καθημερινότητα . Και μέσα από αυτήν την ποίηση της καθημερινότητας, πάει να γίνει της ευθύνης, με την αναπαυμένη συνείδηση του ποιητή.  Και ό,τι δεν καταφέρνει να το πει με στίχους, το δίνει με πεζές επεξηγήσεις  για τα αληθινά συμβάντα / γεγονότα των ημερών του. Είναι σαν ποιητικά σχόλια και ερμηνείες πάνω στα αισθήματά του που πηγάζουν από τις εσωτερικές του ορμές. Δραματική είναι η περιγραφή της δίκης και της εκτέλεσης του αδελφού του, την οποίαν  αφηγείται με την οπτική του  μικρού παιδιού. Τρομάζει από τον αδελφοσπαραγμό , την προδοσία από το ‘’δικό μας σόι’’. Το μεγαλύτερο εκφραστικό μέσο βγαίνει με ένα «ἉΧ», με ένα «Θεούλη» και «Μανούλα». Οι συγκινητικές, ανατριχιαστικές στιγμές στους στίχους που θυμίζουν Δ.Σολωμό: «Δάκρυσες όταν είδες την μανούλα μας να κλαίει», ο Αισχυλικός διάλογος γιου -γονιού μπροστά στον θάνατο για τα μεγάλα ιδανικά της πατρίδας και το αδελφικό τρίπτυχο που τελειώνει με το μοιρολόι της μητέρας: «ήσουν ο πρώτος των παιδιών» , είναι ο πρώτος στίχος. Με ένα μεγάλο αναστεναγμό βγαίνει το «ὩΧ», ο κρυφός πόνος και ο καημός της ψυχής.

      Τρίτος  ομιλητής ήταν ο κ. Χρηστάκης Πέκος, ένας γνήσιος Έλληνας Βορειοηπειρώτης, στενός φίλος της οικογένειας  και γνώστης των γεγονότων που διηγείται ο συγγραφέας, Ο κ. Χρ.Π. ήλθε από τους Αγίους Σαράντα, ειδικά για την εκδήλωση. Γνωρίστηκαν με τον κ. Φ.Π.  στον χώρο εργασίας τους στους Αγίους Σαράντα, σε μία επιχείρηση συντήρησης αυτοκινήτων , όπου ο κ. Χρ. Π. ήταν προϊστάμενος και ο κ. Φ.Π. εργάτης.  Μεταξύ τους αναπτύχθηκε μία αμοιβαία εκτίμηση και συμπάθεια. Λόγω του αδελφού του Φίλιππου, η οικογένεια του Φώτου ήταν ‘’θιγμένη’’ και απαγορευόταν στον ίδιο και στα παιδιά του οι ανώτερες σπουδές. Ο ίδιος  νοιώθει υπερήφανος για την Ελληνική καταγωγή του και την Ορθόδοξη πίστη του, και δεν φοβόταν να το εκφράζει δημοσίως. Ήταν από τους λίγους που το 1992 καλωσόρισε , στο αεροδρόμιο των Τιράνων τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο και του συμπαραστάθηκε με αφοσίωση στο μεγάλο έργο του. Βοήθησε πολύ για να χτιστεί στην πόλη των Αγίων Σαράντα ο Ιερός Ναός Άγιος Χαράλαμπος.  Τα ποιήματά του  μέσα τους δίνουν μήνυμα ελπίδας και Ελληνισμού.  Η ποίησή του είναι απλή, χωρίς επιδράσεις από σύγχρονα ρεύματα, γεμάτη αγάπη για τον Ελληνισμό και την Βόρειο Ήπειρο.  Προέρχεται από οικογένεια διανοούμενων (ο παππούς του ιερέας, ο πατέρας του και τρία αδέλφια δάσκαλοι  που σπούδασαν στα Ιωάννινα), και είναι αγωνιστής για την Β.Η.ρο και πνευματικός άνθρωπος.   Με το ήθος και το καλλιτεχνικό του έργο κέρδισε την συμπάθεια και την εκτίμηση των πνευματικών ανθρώπων της Β.Η.ρου και του Ελληνισμού.

    Τέταρτη ομιλήτρια ήταν η κ. Ελίνα Μαστέλλου – Γιαννάκενα, η επιμελήτρια του βιβλίου, η οποία γνώρισε τον Φίλιππο μέσα από συζητήσεις για το δράμα των Β.Η.των και τους μάρτυρές του.  Ο εθνομάρτυς ήρωας ζωντάνεψε μέσα από την γραφίδα του αδελφού του Φ.Π. απλά, δωρικά ρεαλιστικά. Το οδοιπορικό , η κορύφωση του μαρτυρίου και το τραγικό τέλος είναι τόσο έντονα και αληθινά, που συγκλονίζουν.

Ο κ. Φ.Π. έχει επίσης να παρουσιάσει  άλλα τρία βιβλία [Εκδόσεις ‘’ΠΕΛΑΣΓΟΣ’’] .

1 ) Το μυστικό του μπαρμπα Θωμά : ένα βαθύ ανθρώπινο αφήγημα, που παρουσιάζει τις αγεφύρωτες κατά τα άλλα διαφορές των ανθρώπων του χθες με το σήμερα., που τις γεφυρώνει όμως  η γονεϊκή αγάπη. Λέει ακόμα πως ένα τυραννικό καθεστώς μπορεί να διαβρώσει χαρακτήρες, που όμως δεν χάνονται οριστικά , γιατί υπάρχει ο σπόρος  της ανατροφής και της αναφοράς μέσα τους βαθειά , που καρπίζει πάντα.

2) Στα επτά παράθυρα : παρουσιάζει διηγήματα από την ζωή των Β.Η.των , με τον φόβο της φυλάκισης στο Κάστρο του Αργυροκάστρου. Στο βιβλίο υπάρχουν επίσης άρθρα του συγγραφέως που στο παρελθόν δημοσιεύθηκαν, στον Β.Η.κό Τύπο («Παλμός της Λεσνίτσας», Ἡ Φωνή της ‘ΟΜΟΝΟΙΑΣ’) , με αγωνιστικό αλλά και κριτικό πνεύμα για κάθε τι σωστό μα και κάθε άδικο ή λάθος.

3) Ανησυχίες : ποιητική συλλογή, που ο τίτλος της προκαθορίζει το πνεύμα που την διέπει. Πρόκειται για ανησυχίες που ανταριάζουν την ψυχή του ποιητή για το μέλλον αυτού του τόπου και των ανθρώπων του που συνεχίζουν, στην πλειοψηφία τους, να κουβαλούν  νοοτροπίες και ελαττώματα πανάρχαια και οι αδικίες να βρίσκουν προσφορότερο έδαφος στην περίπλοκη εποχή μας.

     Στην συνέχεια, η εγγονή του συγγραφέα, κ. Φωτεινή , διάβασε την ‘’ΕΞΟΛΟΓΗΣΗ’’ του παππού της, όπως αυτή είναι γραμμένη στις σελ. 19 -22.. Ο συγγραφέας Φ.Π. γεννήθηκε το 1936 και έχει αναμνήσεις από τον Ελληνο-Ῑταλικό Πόλεμο του 1940, και μετά, το παρτιζάνικο κίνημα ενάντια στον ‘’Ναζι-Φασισμό’’, όπου οι Β.Η.τες πολέμησαν στο ίδιο πρόχωμα με τους Αλβανούς για την ‘’απελευθέρωση’’., που στην πραγματικότητα σήμανε την πραγματική σκλαβιά των Β.Η.των από τους Αλβανούς. Από το 1945, άρχισε ο αποδεκατισμός του Ελληνικού στοιχείου : λασπολογία, βρώμικη προπαγάνδα, συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίες, βασανιστήρια, εκτελέσεις…. Και δεν περιορίζονταν μόνο στους συλληφθέντες αλλά και σε άτομα του  οικογενειακού τους  περιβάλλοντος μέχρι τρίτης γενεάς (περ τρε μπρέζα) , Τους στέρησαν την μόρωση, τα πολιτικά και εκλογικά δικαιώματα κ.α. , αλλά δεν μπόρεσαν να τους στερήσουν την ελπίδα στον Θεό και στην Θεία Δίκη. Υπέφεραν τα πάνδεινα και έκλαψαν πολύ, Και αυτό, γιατί οι δικοί τους άνθρωποι που έπεσαν στα νύχια των οργάνων του Χότζα, ήθελαν, όπως όλοι οι Β.Η.τες , την δική τους  Λευτεριά, την Ειρήνη, την Αυτοδιάθεση, την Αυτονομία , την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, την Γλώσσα, την Παιδεία τους. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο συγγραφέας, «Θέλαμε στον τόπο μας να κάνουμε εμείς κουμάντο, τα γνήσια παιδιά της Βορείου Ηπείρου».

    Μετά το πέρας των προγραμματισμένων ομιλιών, ο συγγραφέας διάβασε 2 ποιήματά του.  « Ὀ ΚΟΥΚΟΣ» (όπου λέει πως ο κούκος αφήνει κρυφά το αυγό του στις φωλιές άλλων πουλιών , τα οποίοι το φροντίζουν  όπως τα δικά τους και όταν εκκολαφθεί το κουκάκι, πετάει έξω από την φωλιά τα άλλα αυγά και τα πουλιά, που υπάρχουν μέσα εκεί) .

Και «ΤΟ ΔΩΡΟ»(όπου αναφέρεται σε μία μικρή σημαιούλα που του είχε κάνει δώρο ένας Έλληνας φαντάρος, όταν αυτός ήταν 6 χρονών).

                         Ακολούθησε διάλογος με το κοινό.

                                                                                              ΘΩΜΑΪΣ  ΠΑΡΙΑΝΟΥ