Πικρή η κάθε επίσκεψη στη Βόρειο Ήπειρο...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ || xenikol@hotmail.com

Η αίσθηση που αφήνει ένα ταξίδι στη Βόρειο Ήπειρο είναι πικρή. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι η πίκρα μεγαλώνει κάθε φορά που αφήνεις πίσω σου αυτήν τη μαρτυρική περιοχή. Γιατί κάθε φορά, τα στοιχεία που δίνουν την αίσθηση αυτή έρχονται στα μούτρα σου πιο έντονα, πιο οδυνηρά, πιο μεγάλα...

Λίγες μέρες πριν τη νέα επίθεση του αλβανικού κράτους στις ελληνικές περιουσίες στη Χειμάρρα, βρέθηκα και πάλι στους Βουλιαράτες, για το μνημόσυνο του Κατσίφα. Βρήκα πάλι τους συγγενείς και συγχωριανούς του, είχα τον χρόνο να μιλήσω μαζί τους, σε ατμόσφαιρα σαφώς λιγότερο φορτισμένη από παλαιότερα...

Το συμπέρασμα αποπνικτικό: στο μνημόσυνο δεν πήγαν οι φίλοι του! Ούτε πολλοί νέοι από τα γύρω χωριά! Γιατί φοβούνται! Είναι κατατρομοκρατημένοι! Απίθανα πράγματα! Το αλβανικό κράτος ασκεί τέτοια πίεση στον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, που οι άνθρωποι υποκύπτουν και μπροστά στην κατάσταση αυτή προτιμούν να μην ασκήσουν ούτε καν αυτά τα θρησκευτικά τους καθήκοντα! Αλήθεια, πόσο αποδεκτή μπορεί να είναι αυτή η στάση εν έτει 2018; Πού επιτρέπεται να γίνονται αυτά στην Ευρώπη; Και το θλιβερότερο ερώτημα: γιατί η επίσημη Ελλάδα γυρνά το κεφάλι από την άλλη;

Δυστυχώς, η κυβέρνηση Τσίπρα αντιμετωπίζει τα ζητήματα της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπείρου με όρους εμμονών σε κομματικούς διαχωρισμούς, που ανάγονται σε λογικές Ψυχρού Πολέμου. Αντικρίζοντας τους Βορειοηπειρώτες δεν βλέπει ελληνικό πληθυσμό, αλλά εθνικιστές με τους οποίους δεν θέλει να έχει καμία σχέση. Η οπτική αυτή είναι πέρα από ανεπίτρεπτη και αντιπαραγωγική. Το εθνικό κέντρο έχει ιερή υποχρέωση να φροντίζει για τους ελληνικούς πληθυσμούς που διαβιούν εκτός της ελληνικής επικράτειας, όπως ακριβώς αναγράφεται και στο Σύνταγμα...

 

Από το φύλλο της THESSNEWS #136 (15/12/2018-16/12/2018)