Δήλωση του Προέδρου της Δ.Ε.Ε.Ε.Μ. ΟΜΟΝΟΙΑ κ. Βασίλη Μπολάνου για το πολιτικό πλαίσιο ενόψει των Εκλογών στην Αλβανία και τη δυναμική της ΕΕΜ.
«Οι εκλογές του Ιουνίου 2013 για την ανάδειξη της νέας Βουλής στην Αλβανία αποτελούν διπλή πρόκληση για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Απ’ τη μια κρίνεται απαραίτητη η μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή ούτως ώστε κάτι τέτοιο να αποτελέσει χρήσιμο πολιτικό εργαλείο για την αντιμετώπιση των ανθελληνικών κυμάτων στον δημόσιο βίο στην Αλβανία και απ΄ την άλλη αυτή η συγκυρία θα ήταν μια πολύ καλή αφορμή ώστε να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση γύρω απ’ την ΟΜΟΝΟΙΑ.
Ευθύς εξ αρχής θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι για την ΟΜΟΝΟΙΑ, όπως συνεχώς έχει επισημανθεί, και άλλο τόσο γίνεται καθημερινά κατανοητό, δεν υπάρχει στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί καλύτερη πολιτική εκπροσώπηση απ’ την Ένωση για Ανθρώπινα Δικαιώματα. Πρόκειται για μια μακροχρόνια πολιτική επένδυση, την οποία δεν έχουμε αξιοποιήσει, με δική μας αποκλειστική ευθύνη, στο βαθμό που μπορεί κάτι τέτοιο να γίνει, με τα ανάλογα οφέλη για την ΕΕΜ. Καιρός να το κάνουμε τώρα.
Στόχος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ παραμένει η ενότητα, και τούτο δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να ξεπεραστούν διχαστικές πολιτικές κινήσεις, που αφετηρία έχουν είτε λάθος πολιτική εκτίμηση ή τοποθέτηση εγωιστικών σκοπών πάνω απ’ το κοινό όφελος και την κοινή προσπάθεια.
Απ’ αυτή την άποψη θεωρώ καταχρηστική τη χρήση του όρου «συμμαχία» έναντι του στόχου της ενότητας. Αντιτείνω, προσκαλώ και προκαλώ για ενότητα τώρα. Τούτο μπορεί να επιτευχθεί με την ανοικτή διαδικασία που έχει εξαγγείλει η ΟΜΟΝΟΙΑ για την επιλογή και κατάρτιση των ψηφοδελτίων του ΚΕΑΔ. Εάν απ’ όλες τις πλευρές έχουμε κοινή συναίσθηση της κατάστασης που διερχόμαστε, τότε είναι εύκολα αντιληπτό ότι εκείνο που ζητείται είναι η συμμετοχή στη διαδικασία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ χωρίς κομματικές ταμπέλες και χωρίς μικροπολιτικό παζάρι.
Μπορεί όσα γράφω να ακούγονται δύσκολα στην εφαρμογή. Αλλά και οι κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη και η υπέρβαση απαιτεί επίσης δύσκολες αποφάσεις. Επειδή τίποτε δεν είναι όπως πριν και επειδή το άμεσο μέλλον μας επιφυλάσσει εξίσου δύσκολες και απρόοπτες εκπλήξεις, για το λόγο αυτό ότι προτείνω αποτελεί μονόδρομο για όσους στα σοβαρά απασχολεί το κοινό μέλλον της ΕΕΜ.
Ο εθνικός αγώνας δεν θέλει συμμαχία, θέλει ενότητα, καλούμε όλους οι οποίοι σήμερα για διαφόρους λόγους δεν στηρίζουν, απευθύνουμε πρόσκληση φιλίας προς το ΜΕΓΚΑ στον κοινό αγώνα, ενωμένοι γύρω απ’ την ΟΜΟΝΟΙΑ μπορούμε όλοι μαζί να πετύχουμε μια καλύτερη πολιτική εκπροσώπηση της ΕΕΜ.
Προσωπικά, όλα τα θεσμικά όργανα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και τα στελέχη της είμαστε έτοιμοι για οποιαδήποτε διαδικασία που θα οδηγήσει στην ουσιαστική πλέον, και όχι μόνο για τις εκλογές ενότητα. Ήδη αναφέραμε πως τίποτε δεν είναι όπως πριν και επειδή αυτό γίνεται καθημερινά αντιληπτό από όλο και περισσότερα μέλη της ΕΕΜ, επιβάλλεται να επικρατήσει σύνεση που θα οδηγήσει και σε ανάλογες αποφάσεις.
Τι επόμενες ημέρες, εντείνοντας και αναβαθμίζοντας το διάλογο, σε δημόσιες και σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις, ελπίζω να έχουμε ακόμη πιο τολμηρά βήματα απ’ το χώρο που τα αναμένουμε, ούτως ώστε να κατορθώσουμε να καταρτίσουμε το ενιαίο ψηφοδέλτιο του ΚΕΑΔ ,όπως θα προκύψει απ’ τις καταστατικές διαδικασίες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Επειδή πιστεύω ότι ως Έλληνες μπορούμε να σταθούμε αντάξιοι της ιστορίας μας, αλλά και των προσδοκιών στην οργανωμένη πολιτική μας έκφραση, είμαι βέβαιος και πιστεύω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε στην πρόκληση της ενότητας. Και εάν έχουμε καταφέρει αυτό το πρώτο ουσιαστικό βήμα, σίγουρα θα έχουμε και καλύτερα αποτελέσματα στην εκλογική αναμέτρηση που με τη σειρά τους θα δώσουν περισσότερη ανάσα στον πολιτικό μας αγώνα!»
Αγ. Σαράντα, στις 11 Μαρτίου 2013
Εκ’ του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας
Γκάφα καραμπινάτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήτου Αγχίση Σκαλωματιώτη
Προφανώς, κανείς δεν διαφωνεί με τις εκκλήσεις για την πολυπόθητη ενότητα. Η κατάχρηση όμως που λαμβάνει ο όρος στην πολιτική ορολογία των «εκπροσώπων» της ασύγγνωστης χλεύης, της επαιτείας των αγραμμάτων στην ηγεσία της Ομόνοιας, αποτελεί γεγονός άνευ προηγουμένου. Χαριτολογώντας υπενθυμίζουμε ότι ο εκπρόσωπος τη άγονης ευφυΐας Βαγγέλης Ντούλης, αποφεύγει σαν ο διάολος το λιβάνι τη χρήση του όρου.
Τώρα ένας Μπολάνος της δυσλεξίας στην ελληνική, δίχως πολιτικό υπόβαθρο κουβαλάει ατόφιες τις παρελθούσες γκάφες καραμπινάτες, των ηγετών του απολυταρχικού καθεστώτος, όπως είχαν πρήξει τους πνεύμονες του λαού με τα περί ενότητας. Εν πάση περιπτώσει, κάτι ανάλογο είναι άνευ προηγουμένου. Του «αγράμματου», εκπρόθεσμου, προσωρινού, προέδρου της Ομόνοιας και, τι άλλο να του επισυνάπτουμε, του κ. Μπολάνου, η χοντροκοκοπιά τόσο του επιτρέπει. Στα πολιτικά δεδομένα της εποχής παριστάνει τον Δον Κιχώτη. Αναμενόμενο. Εξήλθε του μονοκομματικού καθεστώτος, του προσφέρθηκε μονοκομματική καρέκλα, όπως αντιλαμβάνεται τα της Ομόνοιας, δίχως περγαμηνές, πόνταρε στο λαϊκισμό, ό της άγονης ευφυΐας, αυτό πουλάει, του ίδιου του Μπολάνου του έκατσε καλά, εγκλιματίσθηκε την κατάσταση.
Το λαμπρό τέκνο της μητέρας πατρίδος, ο ρήτορας της άγονης ευφυΐας, δεν ανάγνωσε το παρωχημένο του όρου, πώς ξεθώριασε, ξέφτισε, δεν πουλάει. Μερικοί «γραμματείς» εγγράμματοι, της γκαρνταρόμπας του πάλαι ποτέ, αναθεωρητές της Σχολής Λένιν, επί της παρούσης πιθανόν τροτσκιστές στους Αγίους Σαράντα, δεν τον τρενάρουν τον άνθρωπο. Ή στόχος απώτερος ήταν να τον εκθέτουν;!
Αντιπαρέρχομαι τους γρίφους Μπολάνου. Τον Ελληνισμό του χώρου τι τον θεωρούν κτήμα τους;! Σαν τα ατσάλινα χρόνια της επιβαλλόμενης κόκκινης ενότητας. Έ, ας αφήσουν την παχυδερμία του προέδρου, το γκροτέσκο, να εορτάζει με τα μυαλά του, αλλά το ό,τι εορτάζουν με τον λαϊκισμό οι ατσαλάκωτοι, οι σικέ, «ευρωπαϊστές», αυτό δεν καταπίνετε εύκολα.
Σαφώς για να απευθύνεις τέτοιες τοταλιταριστικές εκκλήσεις σε εκλογικό κοινό όταν τα ποσοστά της Ομόνοιας – ΚΕΑΔ ανέρχονται με το ζόρι στα 10%,, έκτοτε με ποια ηθική αυτό το ύφος;! Μα δεν αντιλαμβάνονται τα παιδιά πώς τα ‘χουν κάνει μούσκεμα, μαντάρα και, ότι προ πολλού έπρεπε να το ΄χουν βάλει στα πόδια. Διότι του Μπολάνου του ‘δωσαν τα κλειδιά του αχυρώνα στο Δήμο Χιμάρας για τις διοικητικές του ‘‘δεξιότητες’’, αλλά το λαμπρό τέκνο διαβλέπει καινούργιο Ντούσκο, ίσως και ο Μπολάνος ονειρεύεται τα έδρανα της Βουλής. Η κάθε ανεπάρκεια έχει κατακλείσει το χώρο, στις διοικητικές δομές του Ελληνισμού, έπαρχους, Συμβούλους, κτλ., ενώ έχουν παραχώσει στας Ελληνικάς Καλένδας τα δικαιώματα του Ελληνισμού, για να έχει δικαιώματα η πολιτική κλίκα.
Αμ, δε. Ήγγικεν η ώρα του Κώτσου Βαλαώρα. Δεν περπατάτε στη βάση, γιατί δεν σας έκλεξε ποτέ, δεν σας έδωσε χρίσμα, και ποτέ δεν ήσασταν μαζί της, με τα αιτήματά της, τα προβλήματα, τα δικαιώματά της και μπλοφάρετε με τους αντιπερισπασμούς. Αυτή τη φορά ψάχνετε χρησμό. Όπως τη λαίλαπα του 2011 στις τοπικές με το ΠΑΣΟΚ, το Σ.Κ. Αλβανία, την αλβανική κυβέρνηση, τον κλήρο, ισοπεδώνοντας αρχές και αξίες. Τώρα οι λογαριασμοί δεν βγαίνουν με τα τσεπώματα, λεωφορεία, μίζες, κ.ο.κ., με τη συμμαχία των απίθανων ανόητων υπηρεσιακών στην Ελλάδα. Το κλίμα άλλαξε, τριγμοί, δονήσεις, κατάλαβαν το πολιτικό τοπίο σας. Αυτό είναι φαεινότερο του ηλίου.
Τις απίθανες σαχλαμάρες, τις κατηγορίες που εκτοξεύετε για το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, δεν τις πιστεύετε ούτε οι ίδιοι. Την ανάληψη ευθυνών για τα εθνικά θέματα την ανέλαβαν ακριβώς σε αυτό το μπόλιασμα των μετριοπαθών πολιτικών με τους νέους άφθαρτους που ανανέωσαν μια πρόταση ελπίδας με το λαό. Εσείς έχετε τις κοινότοπες κορώνες. Καλώς για σας. Ο τόπος εισέρχεται σε μια άλλη πολιτική τροχιά, σε μια αφετηρία ελπίδας υπαρξιακής υφής. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, ενώ εσείς σαν το Δον Κιχώτη ακολουθήστε γκάφες καραμπινάτες.