Γκάφα καραμπινάτη!

του Αγχίση Σκαλωματιώτη

Προφανώς, κανείς δεν διαφωνεί με τις εκκλήσεις για την πολυπόθητη ενότητα. Η κατάχρηση όμως που λαμβάνει ο όρος στην πολιτική ορολογία των «εκπροσώπων» της ασύγγνωστης χλεύης, της επαιτείας των αγραμμάτων στην ηγεσία της Ομόνοιας, αποτελεί γεγονός άνευ προηγουμένου. Χαριτολογώντας υπενθυμίζουμε ότι ο εκπρόσωπος τη άγονης ευφυΐας Βαγγέλης Ντούλης, αποφεύγει σαν ο διάολος το λιβάνι τη χρήση του όρου.
Τώρα ένας Μπολάνος της δυσλεξίας στην ελληνική, δίχως πολιτικό υπόβαθρο κουβαλάει ατόφιες τις παρελθούσες γκάφες καραμπινάτες, των ηγετών του απολυταρχικού καθεστώτος, όπως είχαν πρήξει τους πνεύμονες του λαού με τα περί ενότητας. Εν πάση περιπτώσει, κάτι ανάλογο είναι άνευ προηγουμένου. Του «αγράμματου», εκπρόθεσμου, προσωρινού, προέδρου της Ομόνοιας και, τι άλλο να του επισυνάπτουμε, του κ. Μπολάνου, η χοντροκοκοπιά τόσο του επιτρέπει. Στα πολιτικά δεδομένα της εποχής παριστάνει τον Δον Κιχώτη. Αναμενόμενο. Εξήλθε του μονοκομματικού καθεστώτος, του προσφέρθηκε μονοκομματική καρέκλα, όπως αντιλαμβάνεται τα της Ομόνοιας, δίχως περγαμηνές, πόνταρε στο λαϊκισμό, ό της άγονης ευφυΐας, αυτό πουλάει, του ίδιου του Μπολάνου του έκατσε καλά, εγκλιματίσθηκε την κατάσταση.

Το λαμπρό τέκνο της μητέρας πατρίδος, ο ρήτορας της άγονης ευφυΐας, δεν ανάγνωσε το παρωχημένο του όρου, πώς ξεθώριασε, ξέφτισε, δεν πουλάει. Μερικοί «γραμματείς» εγγράμματοι, της γκαρνταρόμπας του πάλαι ποτέ, αναθεωρητές της Σχολής Λένιν, επί της παρούσης πιθανόν τροτσκιστές στους Αγίους Σαράντα, δεν τον τρενάρουν τον άνθρωπο. Ή στόχος απώτερος ήταν να τον εκθέτουν;!
Αντιπαρέρχομαι τους γρίφους Μπολάνου. Τον Ελληνισμό του χώρου τι τον θεωρούν κτήμα τους;! Σαν τα ατσάλινα χρόνια της επιβαλλόμενης κόκκινης ενότητας. Έ, ας αφήσουν την παχυδερμία του προέδρου, το γκροτέσκο, να εορτάζει με τα μυαλά του, αλλά το ό,τι εορτάζουν με τον λαϊκισμό οι ατσαλάκωτοι, οι σικέ, «ευρωπαϊστές», αυτό δεν καταπίνετε εύκολα.
Σαφώς για να απευθύνεις τέτοιες τοταλιταριστικές εκκλήσεις σε εκλογικό κοινό όταν τα ποσοστά της Ομόνοιας – ΚΕΑΔ ανέρχονται με το ζόρι στα 10%,, έκτοτε με ποια ηθική αυτό το ύφος;! Μα δεν αντιλαμβάνονται τα παιδιά πώς τα ‘χουν κάνει μούσκεμα, μαντάρα και, ότι προ πολλού έπρεπε να το ΄χουν βάλει στα πόδια. Διότι του Μπολάνου του ‘δωσαν τα κλειδιά του αχυρώνα στο Δήμο Χιμάρας για τις διοικητικές του ‘‘δεξιότητες’’, αλλά το λαμπρό τέκνο διαβλέπει καινούργιο Ντούσκο, ίσως και ο Μπολάνος ονειρεύεται τα έδρανα της Βουλής. Η κάθε ανεπάρκεια έχει κατακλείσει το χώρο, στις διοικητικές δομές του Ελληνισμού, έπαρχους, Συμβούλους, κτλ., ενώ έχουν παραχώσει στας Ελληνικάς Καλένδας τα δικαιώματα του Ελληνισμού, για να έχει δικαιώματα η πολιτική κλίκα.
Αμ, δε. Ήγγικεν η ώρα του Κώτσου Βαλαώρα. Δεν περπατάτε στη βάση, γιατί δεν σας έκλεξε ποτέ, δεν σας έδωσε χρίσμα, και ποτέ δεν ήσασταν μαζί της, με τα αιτήματά της, τα προβλήματα, τα δικαιώματά της και μπλοφάρετε με τους αντιπερισπασμούς. Αυτή τη φορά ψάχνετε χρησμό. Όπως τη λαίλαπα του 2011 στις τοπικές με το ΠΑΣΟΚ, το Σ.Κ. Αλβανία, την αλβανική κυβέρνηση, τον κλήρο, ισοπεδώνοντας αρχές και αξίες. Τώρα οι λογαριασμοί δεν βγαίνουν με τα τσεπώματα, λεωφορεία, μίζες, κ.ο.κ., με τη συμμαχία των απίθανων ανόητων υπηρεσιακών στην Ελλάδα. Το κλίμα άλλαξε, τριγμοί, δονήσεις, κατάλαβαν το πολιτικό τοπίο σας. Αυτό είναι φαεινότερο του ηλίου.
Τις απίθανες σαχλαμάρες, τις κατηγορίες που εκτοξεύετε για το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, δεν τις πιστεύετε ούτε οι ίδιοι. Την ανάληψη ευθυνών για τα εθνικά θέματα την ανέλαβαν ακριβώς σε αυτό το μπόλιασμα των μετριοπαθών πολιτικών με τους νέους άφθαρτους που ανανέωσαν μια πρόταση ελπίδας με το λαό. Εσείς έχετε τις κοινότοπες κορώνες. Καλώς για σας. Ο τόπος εισέρχεται σε μια άλλη πολιτική τροχιά, σε μια αφετηρία ελπίδας υπαρξιακής υφής. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, ενώ εσείς σαν το Δον Κιχώτη ακολουθήστε γκάφες καραμπινάτες.