Η ενότητα δεν έρχεται ρίχνοντας λάδι στη φωτιά αλλά με διάθεση αυτοκριτικής

Σχόλιο του Γ, Παναγιώτου με αφορμή το άρθρο του κ. Δ. Κίκη

Τις τελευταίες μέρες τα βορειοηπειρωτικά ιστολόγια κατακλύζονται από άρθρα περί ενότητας και επειδή για την πλειοψηφία των βορειοηπειρωτών αυτή η ενότητα είναι ποθητή και αναγκαία, θα ήθελα να πω και εγώ την άποψη μου.
Διαβάζοντας το τελευταίο άρθρο του κυρίου Δ. Κίκη, σαν απλώς αναγνώστης, μόνο ενωτικές σκέψεις δεν εισπράττω, αφού το μόνο που κάνει, είναι να βγάζει δηλητήριο για το νέο κόμμα ΕΕΜΜ!
Εξάλλου, δεν πιστεύω πως τη διάσπαση την προξένησαν οι απλοί πολίτες, αλλά εκείνοι που για διάφορους προσωπικούς και ιδιοτελείς σκοπούς, συνεργάστηκαν επί πολλά έτη με τα αλβανικά κόμματα και έφεραν την διχόνοια και στην ΟΜΟΝΟΙΑ και στο λαό.Κύριοι, όπως λέει και ο σοφός λαός μας «το ψάρι απ´ το κεφάλι βρωμάει». Εάν πραγματικά σας ενδιαφέρει η ενότητα μην ψάχνετε να βρείτε εξιλαστήρια θύματα, αλλά διάθεση αυτοκριτικής και όχι λάδι στην φωτιά .
Όσο για τα λεγόμενα «δικά μας παιδιά» πάλι εσείς έχετε τις ευθύνες αφού οποίος προσπαθούσε να άρθρωση λόγο ή των σπρώχνατε στο περιθώριο ή του κόβατε τα πόδια εάν δεν τον ελέγχατε.
Από την άλλη πλευρά όμως τίθεται το ερώτημα; Θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτό το κάλεσμα αυτοί που κατέβηκαν με τα αλβανικά κόμματα;
Πρώτων, είναι δικά μας παιδιά και τους απευθύνουμε πρόσκληση να έρθουν μαζί μας στην συμμαχία ελλήνων,στο ίδιο τραπέζι, να συζητήσουμε και να βρούμε κοινή συνισταμένη,και να προχωρήσουμε όλοι μαζί , όλοι χωράνε και όλοι πονάνε το ίδιο το τόπο που τους γέννησε. Ακόμα και αν δεν βρεθεί η συνισταμένη το κάλεσμα πρέπει να γίνει.
Ίσως κάποιοι φίλοι μας το θεωρήσουν και λαϊκισμό ,μάλιστα σε μια εποχή που όλα γύρω μας αλλάζουν όπως τα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα είτε σε πολιτικό είτε σε οικονομικό επίπεδο είτε σε εθνικό επίπεδο, είναι ευκαιρία πλέον όσο δεν είναι αργά να συμπράξουμε στην συμμαχία των Ελλήνων, κάνοντας αυτοκριτική για το χθες και χτίζοντας το αύριο .
Πέρα από ιδιοτελή συμφέροντα και υποσχέσεις πρέπει να επικρατήσει η πατρίδα ο τόπος μας και ο σεβασμός στην ιστορία των προγόνων μας .
Είναι θεμιτό ο καθένας μας να έχει της δικές του ιδεολογικό πολιτικές απόψεις και πιστεύω αλλά θεωρώ ότι ο τόπος μας είναι κοινώς σε όλους και πονάει το ίδιο σε όλους, και έχουμε και χρέος και καθήκον, ύστερα από την συμπληρώσει των εκατό χρόνων να ξανά έρθει η πατρίδα μας στην φυσική θέση που της ανήκει. Είναι λοιπόν ευκαιρία, έστω την τελευταία στιγμή να μονιάσουμε και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα για τα παιδιά μας και της επόμενες γενιές .
Ας σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων για το καλό του τόπου μας.