«Κυρία, ο Σουλεϊμάν»!

Η Ορθόδοξη πίστη διώκεται και η ιστορία μας αλλοιώνεται

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ

*  Οι μεγάλες θρησκευτικές γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα μας δίνουν την ευκαιρία για κάποιες σκέψεις, για κάποιους στοχασμούς.

Πριν απ’ όλα πρέπει να τονίσουμε ότι, όταν συναντήθηκαν ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, αποτέλεσαν την ισχυρή και δημιουργική εκείνη δύναμη, η οποία αντιμετώπισε τόσους κίνδυνους. Οι σκοτεινοί αιώνες της δουλείας δεν αλλοίωσαν τον Ελληνισμό, χάρη στη σύζευξή του με την Ορθοδοξία. Η εμμονή των Ελλήνων στην Ορθόδοξη πίστη απέτρεψε τον εξισλαμισμό με αποτέλεσμα να διατηρήσει αλώβητη την εθνικότητά του.

Κλασικό παράδειγμα, που επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές έχουμε τις περιοχές εκείνες που αλλαξοπίστησαν είτε βιαίως, είτε εθελουσίως έχασαν και την εθνική τους συνείδηση, έπαψαν να αισθάνονται Έλληνες. Στην Ήπειρο έχουμε αδιαμφισβήτητο παράδειγμα τους διαβόητους Τσιάμηδες. Μέχρι το 1612 ήταν Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Το 1611 έγινε η ατυχής επαναστατική εξέγερση του επισκόπου Διονυσίου Φιλοσόφου (Σκυλοσόφου). Μετά την κατάπνιξη του κινήματος, για να διατηρήσουν κάποια προνόμια εξισλαμίσθηκαν. Από τη στιγμή εκείνη έπαψαν να είναι Έλληνες. Η αλλαγή του θρησκεύματος οδήγησε γρήγορα στην μεταστροφή της εθνικής συνείδησης. Αυτό δείχνει ότι η Ορθόδοξη πίστη είναι το ισχυρότατο στοιχείο της εθνικής ταυτότητά μας…

Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας όμως, έπρεπε να βρεθεί τρόπος να μεταδίδονται από γενεά σε γενεά τα ιδανικά της Ελληνορθοδοξίας και τα στοιχεία που αποτελούσαν τα γνωρίσματα του Ελληνισμού. Παρά το σκοτάδι που επικρατούσε οι πρόγονοί μας έβρισκαν τρόπους να καλύψουν το κενό. Τον κύριο ρόλο έπαιξε η Εκκλησία, κατόπιν οι διδάσκαλοι του Γένους, όπως ο Κοσμάς ο Αιτωλός και πολλοί άλλοι, καθώς και το κρυφό σχολειό.

Όσοι αρνούνται την ύπαρξη του κρυφού σχολειού, έχουν ως επιχείρημα ότι δεν υπήρξε νόμος της Οθωμανικής Αρχής που να απαγορεύει τη σύσταση και λειτουργία σχολείων των Ελλήνων. Πρέπει να ξέρουμε ότι οι Οθωμανοί δεν οργάνωσαν κράτος θεμελιωμένο σε οποιεσδήποτε αξίες και αρχές, αλλά μια αυτοκρατορία αυθαιρεσίας, όπου ο κάθε πασάς και κάθε μπέης είχε το δικαίωμα να αδειάζει πάνω στους Γραικούς όλη τη βρώμα και την κακότητα της ψυχής του. Και επομένως, η διδασκαλία ήταν κρυφή από τον Τούρκο δυνάστη, όχι όμως οπωσδήποτε παράνομη. Δεν ήταν ο νόμος αυτό που έκανε το Σχολειό κρυφό, αλλά ήταν ο φόβος του τυραννισμένου μπροστά στην αυθαιρεσία και τη μοχθηρία του τυράννου.

Η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία κράτησε μέσα στο νάρθηκα ακοίμητη λαμπάδα τη γλώσσα την Ελληνική. Ιερείς και μοναχοί ως επί το πλείστο εδίδασκαν στους ναούς ή στα σπίτια τους. Ο διάσημος Άγγλος ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν, στο έργο του «Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία» γράφει: «…Ο Ελληνικός λαός επέζησε γαλουχημένος από την Εκκλησία, επειδή οι Έλληνες δεν έπαψαν ποτέ να ελπίζουν και να κάνουν σχέδια για την ημέρα που θα ανακτούσαν την ελευθερία τους…».

Πραγματικά, με τα ελάχιστα μαθήματα του κρυφού σχολειού και του νάρθηκα των εκκλησιών, οι Έλληνες κάτω από το σκληρό ζυγό της τυραννίας εγνώριζαν ποιοί είναι, ποιοί ήταν οι πρόγονοί τους και τί πρόσφεραν στον παγκόσμιο πολιτισμό. Αυτό τους έκανε να αισθάνονται ανώτεροι πολιτισμικά απέναντι στον απολίτιστο δυνάστη τους.

Έτσι, ήταν αποφασισμένοι να πεθάνουν για να ανακτήσουν την ελευθερία τους. Δεν περίμεναν να τους πουν κάποιοι άλλοι ποιοί είναι, όπως υποστηρίζουν κάποιοι «προοδευτικοί» ψευτοκουλτουριάρηδες.

Στο βιβλίο γνωστής βουλευτού διαβάζουμε: «Η ελληνική ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα. Δημιουργήθηκε έξωθεν σε  μια εποχή εθνικισμού, αποικιοκρατίας και επεκτατικού ιμπεριαλισμού».

Είδαμε ότι οι υπόδουλοι Έλληνες έκαναν τα πάντα, αδύνατα δυνατά, για να έχουν κάποιο αμυδρό πνευματικό φως. Έτσι διατήρησαν την ταυτότητά τους στους τέσσερις αιώνες πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι. Σήμερα, όμως, σε πλήρη ελευθερία και δημοκρατία κινδυνεύουμε να χάσουμε όλα αυτά για τα οποία οι πρόγονοί μας έχυσαν ποταμούς αίματος και πολλά δάκρυα για να τα αποκτήσουν.

Σήμερα, η ορθόδοξη χριστιανική πίστη διώκεται από κάποιες αόρατες δυνάμεις. Έτσι, κάποιοι θέλουν να επιβάλουν στα σχολεία μας αντί της διδασκαλίας της Πίστης μας και της Ορθόδοξης Εκκλησιαστικής Παράδοσής μας, αποκλειστικά και μόνον, να διδάσκεται μια γενική και αόριστη ιστορία των θρησκειών που υπάρχουν στον κόσμο (τί πιστεύουν οι Ινδοί, λόγου χάρη, οι Αφρικανοί, οι Άραβες, οι Κινέζοι κ.ά.).

Η ιστορία αλλοιώνεται και διαστρεβλώνεται. Μεγάλοι άνδρες σπιλώνονται. Τα σημαντικότερα γεγονότα παρουσιάζονται επιγραμματικά σε σημείο που οι μαθητές αδυνατούν να βιώσουν τα μεγάλα και σημαντικά γεγονότα της ιστορίας μας. Είναι χαρακτηριστικό το εξής: κάποιος από τους κάργα «προοδευτικούς» φιλολόγους ετόνισε με στόμφο: «Αυτό γίνεται για να μην κάνουμε τα παιδιά… πολεμοχαρείς φασίστες». Όσοι έμαθαν την ιστορία τα προηγούμενα χρόνια έγιναν πολεμοχαρείς φασίστες…

Όταν τα Θρησκευτικά και Ιστορία διδάσκονται με αυτόν τον τρόπο, εύκολα καταλαβαίνει κανείς τη διάπλαση ήθους των μαθητών. Ακόμη μεγαλύτερο ρόλο παίζει η διδασκαλία των νέων Ελληνικών στην διάπλαση του ήθους. Και στα βιβλία των Νέων Ελληνικών βλέπουμε κείμενα τα οποία γκρεμίζουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των παιδιών μας, καλλιεργούν το πρότυπο του απάτριδος καταναλωτή, απαξιώνουν ιδανικά και ενισχύουν την εθνική κατάθλιψη.

Στο βιβλίο Γλώσσα Δ’ Δημοτικού, β’ τεύχος, σελ. 52, κείμενο με τίτλο «Η μπουγάδα του Αϊ-Βασίλη», όπου διαβάζουμε: «Μετά από λίγο ο Αϊ-Βασίλης βγαίνει στην αυλή ν’ απλώσει τη μπουγάδα του. Πρώτα κρεμάει τις κάλτσες του, ύστερα τη φανέλα του, το μακρύ του σώβρακο, το σκούφο του…». Πλήρης διαπόμπευση του ασκητικού Μεγάλου Βασιλείου…

Το κρυφό σχολείο έβγαζε Ελληνόπουλα με ελληνική καρδιά και ψυχή. Τα σημερινά σχολεία με όλες τις ανέσεις, τι νέους θα βγάλουν; Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς… Θαυμάστε και τα παρακάτω:

«Ένας αλλοιώτικος ποδοσφαιρικός αγώνας». Τερματοφύλακες στον «αστείο και επεισοδιακό» αυτόν αγώνα είναι ένας παπάς και ένας δάσκαλος, οι οποίοι διαπληκτίζονται κιόλας με φράσεις του τύπου «πίσω και σας φάγαμε». Ο παπάς και ο δάσκαλος χλευάζονται ασύστολα. Γκρεμίζεται η εικόνα τους μπροστά στα μάτια των μαθητών…

Αλλά βρίσκουμε σε άλλο σημείο έναν τρισάθλιο ορισμό για την πατρίδα μας: «…ήταν η Ελλάδα μια γυναίκα τόσο προκλητική σεξουαλικά που έπρεπε να την ερωτευτώ σωματικά και απελπισμένα…» (μάθημα Γλώσσας Α’ Γυμνασίου Άγγλου συγγραφέα).

Τα ολίγα αυτά δείγματα από τα κείμενα των Νέων Ελληνικών αποκαλύπτουν πόσο ηθοπλαστικά είναι. Αλλά ακόμη πιο… ηθοπλαστικό είναι το παρακάτω: Στο βιβλίο της Β’ Γυμνασίου «Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», σελ. 190 υπάρχει ποίημα από τη συλλογή «Τα ερωτικά ποιήματα» του Ιβάν Γκολ (λες και δεν έχουμε άριστους Έλληνες ποιητές…). Αφού παρατίθεται το «αισθησιακό» ποίημα, οι μαθητές καλούνται να απαντήσουν στην εξής απαράδεκτη ερώτηση: «Περιγράψτε με δικά σας λόγια τη συναισθηματική ένταση των ερωτευμένων. Έχετε νιώσει ποτέ ανάλογα συναισθήματα;»! Αυτά διδάσκονται ηθοπλαστικά…

Πολεμήθηκε λυσσαλέα η διαχρονική συνέχεια της ιστορίας και της γλώσσας. Οι μεγάλοι Έλληνες συγγραφείς εξοβελίστηκαν από τα σχολικά βιβλία. Οι ήρωες και οι μάρτυρες καταργούνται επίσης από τα σχολικά βιβλία για να μην ενοχληθεί η… Τουρκία.

Πρόσφατα διαβάσαμε στον αθηναϊκό Τύπο: Μια δασκάλα όταν πήγε τους μαθητές της στην εκκλησία βλέποντας τον ιερέα με τα άμφια, αναφώνησαν: «Κυρία, ο Σουλεϊμάν»! 

Να που οδηγεί η τουρκολαγνεία…

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ