28 Nοεμβρίου 1940: Επέτειος μνήμης για τους 'Ελληνες πεσόντες στρατιώτες στο Βοδίνο Άνω Δρόπολης

     

27 Νοεμβρίου του 1940. Οι Έλληνες φαντάροι του 40^ου  Συντάγματος Ευζώνων ξεκίνησαν από την Καστάνιανη, πέρασαν την Κοσοβίτσα προς την Πέπελη και το βραδάκι έφθασαν στην Αγία Παρασκευή του Βοδίνου. Έπρεπε πάση θυσία να πιάσουν τον λόφο στρατηγικής σημασίας (λόφος που λέγεται και μπαλκόνι της Δρόπολης),  για να ελέγχουν τις κινήσεις των Ιταλών προς πάσα κατεύθυνση και να καθορίζουν συντεταγμένες για το πυροβολικό τους. Αφού πρωτίστως τους προαπάντησε η δημογεροντία του χωριού προτίμησαν να μη μοιραστούνε στα σπίτια αλλά για τυχών απρόοπτα να στρατοπεδεύσουν στην εκκλησία.

     Σαν να προμάντευαν το κακό. Την ίδια νύχτα Ιταλικός λόχος, που φαίνεται είχε παρακολουθήσει τις κινήσεις τους, μέσα από την Κλεισούρα στα βόρεια του χωριού ανηφόρησε στην αθέατη πλευρά του λόφου και στρατοπέδευσε περίπου 200 μ. απέναντι της εκκλησίας, κεκαλυμμένος από μαντρότοιχο, απόμερα του χωριού και καμουφλαρισμένος από πυκνή βλάστηση.

     28 του Νοέμβρη. Ξημερώνοντας, ριπές από πολυβόλα και τουφεκιές προς την εκκλησία, ανταπάντηση από τους Έλληνες που αιφνιδιάσθηκαν και το τουφεκίδι άναψε για καλά. Ελιγμοί από τους Έλληνες και μετά αρκετού χρόνου φθάσανε στον μαντρότοιχο, τώρα αντιμέτωποι με τους Ιταλούς. Τρεις οι πεσόντες εκ μέρους των Ελλήνων. Ο Ιωάννης Μπουραντάς από το Κομπότι Άρτας, ο Χρήστος Στάμου από τα Άγναντα και ο Στέφανος Γραβιάς από τον Καταρράχτη. Τρεις σκοτωμένους άφησαν πίσω τους και οι Ιταλοί αφού τράπηκαν σε άτακτη φυγή.

     Οι πεσόντες ενταφιάστηκαν στην δυτική πλευρά της εκκλησίας με όλες τις τιμές και κατ’ εντολή του Έλληνα αξιωματικού οι χωριανοί ενταφίασαν και τους Ιταλούς στην τοποθεσία που είχαν σκοτωθεί. Μετά από σχεδόν μήνα που οι Εύζωνοι  απομακρύνθηκαν από το χωριό  οι χωριανοί τίμησαν τους πεσόντες με λιθόκτιστο τάφο και σκαλιστά τα ονόματα τους. Από τις Βοδινιώτισες μανάδες ποτέ δεν τους έλειψε το μοιρολόγι όταν κλαίγανε τους δικούς τους, τα κεριά, τα τρισάγια, τα μνημόσυνα σ’ επετείους, σαν να ανέμεναν να αναστηθούν όπως και ο θρύλος για τον «μαρμαρωμένο βασιλιά». Αυτό μέχρι το 1967 που καταργήθηκε η θρησκεία, καθώς μετά «Θεός φυλάξει».

     Ήρθε όμως το 1990 και η ψυχή του Βορειοηπειρώτη ευαίσθητη. Έγινε ξανά ο γκρεμισμένος τάφος με χρήματα του κατοικούντα στην Αθήνα Μιχάλη Λαχανά, διακοσμήθηκε με μπρούτζινο σταυρό και καντήλα, γράφηκαν ξανά τα ονόματα των πεσόντων. Παράλληλα από το 1995 με άρθρα στην εφημερίδα «ΣΕΛΛΑΔΙΤΙΚΑ ΝΕΑ» (μετοίκων στην Αθήνα από τους Σελλάδες Κομποτίου) άρχισε και η αναζήτηση της ταυτότητας τους, ενδιαφέρον στο Υπουργείο Αμύνης όπου βρέθηκαν τα στοιχεία τους, αλλά η επίσημη πολιτεία στου «κουφού την πόρτα».

    

 Προσφέρθηκε όμως ανεψιός, φέρων και το όνομα, του πεσόντα Μπουραντά από το Κομπότι, ο οποίος σαν να γαλήνεψε τις ψυχές τους. Ανέβηκε στο Βοδίνο το 2009, αντικατέστησε τον τάφο με ολόκληρο σκαλιστό μνημείο και στις 28 του Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς (ημέρα μνήμης του σκοτωμού των πεσόντων) οργάνωσε μια ανεπανάληπτη τελετή, όντας παρών οι ανώτεροι πολιτικοί και θρησκευτικοί άρχοντες της Άρτας και της ιδιαίτερης πατρίδας των πεσόντων, της προξενικής αρχής και της Ιεράς Μητρόπολης Αργυροκάστρου, παρών και πλήθος κόσμου από το Βοδίνο και τα περίχωρα. Τελετή μνήμης που οι Βοδινιώτες και οι συγγενείς των πεσόντων την επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο στις 28 του Νοέμβρη.

Η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής του Βοδίνου και ο μνημιακός τάφος των Αρτινών πεσόντων.

    

 Είπα πιο πάνω «σαν να γαλήνεψαν οι ψυχές τους» επειδή η έρευνα δεν ολοκληρώθηκε. Ακριβώς πίσω από την εκκλησία μένουν ενταφιασμένα τα οστά ενός άλλου πεσόντα, του Δημήτρη Τσίχλα που όντας τραυματισμένος σε άλλο πεδίο μαχών μεταφέρθηκε και ξεψύχησε στο Βοδίνο. Δυστυχώς τα ίχνη του τάφου δεν εξερευνήθηκαν και η επίσημη πολιτεία κωφεύει. Όπως κωφεύει εδώ και 75 χρόνια για την εύρεση των οστών των περίπου 10.000 φαντάρων που ανεμοδέρνονται στα βουνά και τους λόφους της Βορείου Ηπείρου.

     Ως ευαίσθητοι Βορειοηπειρώτες για την αναγνώριση των θυσιών υπέρ πατρίδας δικαιούμαστε να κρίνουμε τις προηγούμενες κυβερνήσεις για το ότι διαχρονικά δεν έπραξαν το χρέος τους. Ας ελπίσουμε ότι θα το πράξει η σημερινή κυβέρνηση.

Αιωνία η μνήμη των Ελλήνων φαντάρων που έπεσαν πολεμώντας ηρωικά στο Βοδίνο της Πάνω Δρόπολης.

Τηλέμαχος Λαχανάς

Η αισιόδοξη άποψη του Αλέξη Τσάκα

Η αισιόδοξη άποψη λέει:

Για να ανακάμψει μια κοινωνία από βαθιά παρακμή, θα περάσει ωδίνες τοκετού, ανυπόφορες για μακρό διάστημα. Προϋποθέτει η ανάκαμψη από βαθιά παρακμή ότι περίπου και η γέννα – είναι ίδιας  ποιότητας γεγονός. Δεν κερδίζεται ζωή χωρίς μεγάλη οδύνη, δεν αντέχεται χωρίς την προσδοκία καινούργιας ζωής. Όχι προσδοκία «βελτιώσεων» της ζωής, προσδοκία ευμάρειας, ευταξίας, «προόδου μια κοινωνία σε βαθιά επί δεκαετίες παρακμή, είναι μια πεθαμένη κοινωνία και ο θάνατος δεν «βελτιώνεται».

Το πελατειακό σύστημα διοίκησης δεν επιδέχεται μερεμέτια ούτε επιδιορθώσεις. Η γεννιέται κάτι καινούργιο ή αναμηρυκάζουμε ανέλπιδα και αηδιαστικά τη σήψη, την αποσύνθεση. Το τοπικό διοικητικό σύστημα του παρελθόντος με ημιμαθής και ανεκπαίδευτους, πρέπει να ξεριζωθεί μια για πάντα. Για να γεννηθεί ρεαλιστική ελπίδα ανάκαμψης, πρέπει το «κακό» η ξεφτίλα της Ντουλεϊκής βουλιμικής υστερίας να «βρει πάτο».

Θα μπορέσουν οι νέες διοικήσεις των νεοεκλεγμένων ελληνικών δήμων Βούρκου και Δρόπολης να στηριχθούν στην ελληνική ψυχή και το ελληνικό πνεύμα να βγουν από αυτό το βάλτο ή θα συνεχίσουν με την νοοτροπία του παρελθόντος;

Δημιουργική πρόταση πάντως δεν φαίνεται να υπάρχει. Υπάρχει όμως βάθεμα της κρίσης, απώλεια ελέγχου, έλλειψη προσανατολισμού και ανικανότητα συντονισμού. Ούτε αλλαγή στην καταστροφική πορεία ούτε πρόοδος. Πολλά καπετανάτα. Πολλοί αρχηγοί. Πολλοί πρόεδροι πολλές αυθεντίες. Υπεύθυνος κανείς. Για άξιους ας βρεθούν, θα μιλήσουμε μετά την καταιγίδα. Υπάρχει περίπτωση να ξυπνήσουμε; Ας ελπίσουμε.

Η τοπική Αυτοδιοίκηση είναι η βάση της Δημοκρατίας. «Η κοινωνία των πολιτών είναι σχολείο δημοκρατίας». Τα κόμματα καταστρέφουν τη δημοκρατία. Τοπική Αυτοδιοίκηση – πολίτης, μια αμφίδρομη σχέση! Και επειδή στην ανασυγκρότηση των δύο ελληνικών δήμων (Φοινίκης και Δρόπολης), συνέβαλαν και τα δυο μεγαλύτερα αλβανικά κόμματα (Σοσιαλιστική και Δημοκρατικό), θέλουν το μερίδιο τους. Υπάρχει ένας μεγάλος κίνδυνος να ξεγυμνωθεί η εθνική διοίκηση, διότι η αήθης συμπεριφορά των πολιτικών μας- όλου του φάσματος – δεν επιτρέπει τον βορειοηπειρωτικό να επιτύχει κάτι μικρά από τα μεγάλα μέχρι τώρα στραβά – πάση  γνωστά – που καθορίζουν την ομαλή ζωή του λαού.

Κάνω έκκληση στο πρόεδρο της Ομόνοιας και συνάδελφό μου Λεωνίδα Παπά, να υψώσει το ανάστημα του και να γίνει ηγέτης του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού, να δημιουργήσει το Συμβούλιο και τη Λέσχη των Ελλήνων με ένα λεπτομερές πρόγραμμα που να παίρνουν μέρος όλοι οι Έλληνες που να παίρνουν μέρος όλοι οι Έλληνες βουλευτές στο αλβανικό κοινοβούλιο, οι νεοεκλεγμένοι δήμαρχοι των ελληνικών περιοχών (Φοινίκης και Δρόπολης), οι ελληνικές υπηρεσίες στην Αλβανία, η ηγεσία της Ορθόδοξης εκκλησίας και καλεσμένοι οι όμοροι δήμοι και περιφέρειες της ελληνικής επικράτειας, για να μην συμβαίνουν τέτοια σκάνδαλα όπως η έλλειψη των βιβλίων στην ελληνική γλώσσα, όπως συμβαίνει σήμερα.

Τα ίδια και για το κόμμα των Ελλήνων που είναι απαθές, αδρανείς και προχωρεί σε διάλυση και στον ίδιο δρόμο με το σάπιο Ντουλέικο σύστημα που τόσα δεινά έφερε μέχρι σήμερα στο Βορειοηπειρωτικό ελληνισμό.

Η αισιόδοξη άποψη:

1. Να μην ξεχνάμε ότι η ελληνική μειονότητα έχει πάνω από 3.500 διανοούμενους, άριστα εκπαιδευμένους.
2. Πάνω από 60% του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού έχουν ελληνική ταυτότητα δ.λ.δ. είναι ευρωπαίοι πολίτες με όλα τα δικαιώματα.

Γι’ αυτό αλλάξτε τα όλα. Όσο μακριά θα κοιτάξετε στο παρελθόν, τόσο πιο μακριά θα μπορέσετε να δείτε το μέλλον.

Άγιοι Σαράντα, Οκτώβριος 2015      

               

Αλέξης  Τσάκας

                                                 

Πολιτικός Μηχανικός     

Τιμήθηκε στην Θεσσαλονίκη η 75η επέτειος της απελευθέρωσης της Κορυτσάς

Τιμήθηκε σήμερα 22/11/2015 στη Θεσσαλονίκη η 75η επέτειος απελευθέρωσης της Κορυτσάς, η 4η απελευθέρωση της πόλης στον 20ο αιώνα (προηγήθηκαν οι απελευθερώσεις κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, του  αυτονομιακού αγώνα του 1914 και αυτής στον Α' Π.Π.). 

Τελέστηκε δοξολογία στον Ι.Ν. Νέας Παναγίας, κατάθεση στεφάνου στο μνημείο της Ηπειρώτισσας γυναίκας επί της οδού Π. Μελά και κατόπιν εκδήλωση στην αίθουσα της Ηπειρωτικής Εστίας, που για ακόμη μία χρονιά οργάνωσε τις σχετικές εκδηλώσεις.

ΣΦΕΒΑ, 22/11/2015 

Η Απελευθέρωση της Κορυτσάς

Η Κορυτσά (το «Παρίσι των Βαλκανίων» όπως προσφυώς ονομάστηκε) και η ύπαιθρος χώρα που την περιβάλλει, για αιώνες παραμένει σιωπηλή στην ατελεύτητη ροή των χρόνων. Οι Κορυτσαίοι, και συνολικά η «Εθνική Ελληνική Μειονότητα» στην Αλβανία, έχουν σαφή συναίσθηση της ύπαρξής τους και εκπεφρασμένη αντίληψη της διαφοράς από το υπόλοιπο αλβανικό στρώμα. Κριτήριο της εθνικό τητας δεν αποτελεί μόνο η γλώσσα, αλλά το εθνικό φρόνημα, η εθνική συνείδηση. Η συσκότιση αυτής της αλήθειας δημιουργεί παραπλανήσεις και αλλοιωμένες εντυπώσεις.

Ο 19ος αιώνας βρίσκει την Κορυτσά με καθαρή ελληνική συνείδηση, η οποία προσδιορίζεται από την εκπαίδευση, τη γλώσσα, την ορθοδοξία, τις παραδόσεις και τις διαχρονικές ελληνικές αξίες. Η εκπαίδευση παρουσιάζει αυξημένη δυναμική και τα σχολεία της Κορυτσάς γίνονται φυτώρια της ελληνικής παιδείας, σε αντίθεση με τα αλβανικά σχολεία, τα οποία ποτέ δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν, από έλλειψη μαθητών και δασκάλων και, όταν κατόρθωσαν να λειτουργήσουν, λειτούργησαν χάρη στη συμπαράσταση του ξένου παράγοντα.
Η πόλη έφτασε στο απόγειο της ακμής της, καθόλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας, χάρη στους Έλληνες. Αποτελούσε το κέντρο της ελληνικής κίνησης και ζωής. Η φιλοπατρία των Κορυτσαίων και η φλογερή τους επιθυμία για ίδρυση και λειτουργία ελληνικών σχολείων, τους οδήγησε στη σύσταση του περίφημου «Λάσου», του ειδικού δηλ. κοινοτικού ταμείου που είχε ως κύριο σκοπό τη συντήρηση των σχολείων και τη βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας τους.

Η φιλοπατρία αυτή μεταγγίζεται στις ψυχές των αποδήμων Κορυτσαίων, οι οποίοι με τις προσφορές και πλούσιες ενισχύσεις τους, προσέβλεπαν σε ευτυχή διέξοδο από τα δεινά της τραγωδίας. Στο σύντομο αυτό σημείωμα δεν θα αναφερθούν στην ελληνική ιστορική πορεία των Κορυτσαίων, τον ελληνικό τους πολιτισμό και τους αγώνες τους για την ελευθερία. Θα περιοριστούμε σε δύο σημαντικές χρονολογίες, σε δύο σημαντικούς σταθμούς, που σημάδεψαν την πορεία της πόλης. Ο πρώτος σταθμός αναφέρεται στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) και ο δεύτερος στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940.

Α’  7 Δεκεμβρίου 1912

Η Κορυτσά απελευθερώθηκε από την οθωμανική δουλεία πριν από την Απελευθέρωση των Ιωαννίνων (21 Φεβρουαρίου 1913). Η Οθωμανική αυτοκρατορία είχε καταστεί ετοιμόρροπη και πλησίαζε το τέλος της. Κληρονόμοι της οι παλιοί «ραγιάδες», τα κράτη των Βαλκανίων. Έπειτα από αμφίρροπους και σκληρούς αγώνες απελευθερώνονται οι σκλάβοι και αποκτούν την πολυπόθητη ελευθερία τους. 

Το χρονικό της Απελευθέρωσης της Κορυτσάς έχει ως εξής: Τα τουρκικά στρατεύματα υπό τον Τσαβήτ Πασά, με την Απελευθέρωση της Καστοριάς, οπισθοχώρησαν στην Κορυτσά. Ο ελληνικός στρατός, με υποστράτηγο τον Κων/νο Δαμιανό, έπειτα από σκληρές μάχες, έκαμψε την αντίσταση των Τούρκων. Το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου 1912, το 12 Σύνταγμα της ΙΙΙ Μεραρχίας έμπαινε θριαμβευτικά στην πόλη. Τα υπολείμματα του στρατού του Τζαβήτ πασά αποσύρονταν προς την Ερσέκα και Μπορόβα. Οι κάτοικοι της Κορυτσάς υποδέχτηκαν με θερμές εκδηλώσεις τους ελευθερωτές. Ο Μητροπολίτης Γερμανός, οι πρόκριτοι της πόλης και οι κάτοικοι βγήκαν να προϋπαντήσουν τους Έλληνες στρατιώτες. Μετά από αιώνες σκλαβιάς και ανείπωτης ταπείνωσης πανηγύριζαν την Ανάστασή τους. Στα τέλη του Ιανουαρίου του 1913 διορίστηκε και ο πρώτος Έλληνας διοικητής στην Κορυτσά, ο Πέρος Καψαμπέλης. Νέο κύμα χαράς και ενθουσιασμού σκέπασε την Κορυτσά, όταν στις 3 Μαρτίου 1913 επισκέφτηκε την πόλη ο τότε διάδοχος Γεώργιος.

Δυστυχώς, όμως, παρόλους τους αγώνες των Κορυτσαίων, το μοιραίο δεν αποτράπηκε. Πυκνά μαύρα σύννεφα παρουσιάστηκαν στον ορίζοντα. Οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις απεφάσισαν η Κορυτσά και τα άλλα ελληνικά ηπειρωτικά τμήματα να περιέλθουν στην επικυριαρχία του νεοσύστατου αλβανικού κράτους. Έτσι και η Κορυτσά απετέλεσε, και έκτοτε παραμένει, τμήμα της Αλβανίας.

Β’  22 Νοεμβρίου 1940

Η ιστορία επαναλήφθηκε μετά από 28 χρόνια, όταν ο ελληνικός στρατός απωθούσε τα ιταλικά στρατεύματα του Ρωμαίου ψευδοκαίσαρα από το ηπειρωτικό έδαφος και απελευθέρωνε τη μια μετά την άλλη τις Βορειοηπειρωτικές πόλεις.

Στις 22 Νοεμβρίου 1940 τμήματα του ελληνικού στρατού εισέρχονται απελευθερωτές του βορειοηπειρωτικού διαμερίσματος της Κορυτσάς. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και ζητωκραύγαζε: «Πήραμε την Κορυτσά». Η απελευθέρωση της Κορυτσάς ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία του ελληνικού στρατού στο βορειοηπειρωτικό μέτωπο. Στην πόλη βρίσκονταν και την υποστήριζαν ισχυρές ιταλικές δυνάμεις (μεραρχία Τριέστι – Πιεμόντε – Βενέτσια – Αρέστο με δύο τάγματα μεγαλοχιτώνων – με το τάγμα των Βερσαλιών και ένα τάγμα Αλβανών). Ο αγώνας για την κατάληψή της κράτησε οχτώ μέρες και ήταν πολυαίμακτος. Πρώτος αξιωματικός που μπήκε στην πόλη ήταν ο Ιωάννης Μεργέτης. Σύμφωνα με έκθεσή του η επίθεση του ελληνικού στρατού άρχισε στις 14 Νοεμβρίου αιφνιδιαστικά. Στην πρώτη επίθεση συνελήφθησαν οι πρώτοι 40 Ιταλοί. Μέχρι την 21η Νοεμβρίου εξακολούθησε η επίθεση. Αιχμαλωτίζεται ένα ιταλικό τάγμα, ένα ορεινό χειρουργείο και άλλο πολεμικό υλικό.

Στις 7.45’ της 22ας Νοεμβρίου το τάγμα του Αθανασίου Παλαιοδημοπούλου μπαίνει στην Κορυτσά και σε λίγα λεπτά αργότερα μπαίνει ο Συνταγματάρχης Ιωάννης Μεργέτης, ο οποίος ανακοίνωσε με ένα λιτό σήμα στην 9η Μεραρχία την κατάληψή της: «Ώρα 7.45’ ημέτερον απόσπασμα κατέλαβε Κορυτσά. Ι. Μεργέτης – Συνταγματάρχης».
Το σήμα έφτασε σύντομα στην Κυβέρνηση, η οποία ανακοίνωσε στον ελληνικό λαό την απελευθέρωση της Κορυτσάς. Ο λαός των Αθηνών, ολόκληρος ο ελληνισμός, πανηγύρισε με ενθουσιασμό την απελευθέρωσή της. Η κυανόλευκη κυμάτιζε στο Διοικητήριο της Κορυτσάς και σκόρπιζε συγκίνηση.

Οι θυσίες, το αίμα που χύθηκε άφθονο, προς στιγμή λησμονήθηκαν και άκρατος ενθουσιασμός κατέλαβε το λαό. Με διθυραμβικούς τίτλους οι εφημερίδες των Αθηνών ανήγγειλαν την προέλαση του ελληνικού στρατού και την απελευθέρωση της Κορυτσάς. 

Ο Π. Παλαιολόγος, απεσταλμένος του «Ελεύθερου Βήματος» στο μέτωπο απέστειλε στην εφημερίδα την παρακάτω ενθουσιώδη ανταπόκριση: 

«ΜΕΤΩΠΟΝ ΗΠΕΙΡΟΥ, 22 Νοεμβρίου (του απεσταλμένου μας). Η Ήπειρος ολόκληρος εις μίαν ψυχήν πανηγυρίζει ενθουσιωδώς την κατάληψιν της Κορυτσάς. Ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σπυρίδων, εθναπόστολος, περιερχόμενος το μέτωπον, με ησπάσθη ψιθυρίζων: «Ωμίλησεν ο Θεός. Ούτοι εν άρμασιν, ούτοι εν Ίπποις, ημείς εν ονόματι Θεού». Οι στρατιώται αγκαλιάζουν αλλήλους. Με ψυχήν πλημμυρισμένην από συγκίνησιν και υπερηφάνειαν, συγκεντρώνω από τραυματίας αξιωματικούς στοιχεία από τας προχθεσινάς και χθεσινάς μάχας εις το μέτωπον της Ηπείρου. Χρειάζεται νέος Όμηρος διά την περιγραφήν της σημερινής εποποιΐας. Ζώμεν εις μίαν ατμόσφαιραν μέθης και παραληρήματος».

Αυτά για να θυμούμαστε και να μην ξεχνούμε. Μπορεί τα όνειρα να ναυάγησαν, οι ελπίδες όμως και οι προσδοκίες των Κορυτσαίων παραμένουν.

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ 

Ο Ιντρίζι θέλει να "εξηγήσει" το τσάμικο στην Ελλάδα!

Επιθυμία να… επισκεφθεί την Ελλάδα, είτε ο ίδιος ως αντιπρόεδρος της Αλβανικής Βουλής, είτε το μέλος του κόμματός του που έχει διορισθεί υφυπουργός Εξωτερικών στην αλβανική κυβέρνηση, δήλωσε ο αρχηγός του κόμματος των Τσάμηδων Σπετίμ Ιντρίζι, ο οποίος όλο και ενισχύει τον ρόλο του στο πολιτικό σκηνικό της Αλβανίας. 

Ο Ιντρίζι το έχει μάθει το μάθημά του και έτσι σε συνέντευξή του σε αλβανική εφημερίδα αποκαλύπτει ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο να επισκεφθεί την Ελλάδα με την ιδιότητα του αντιπροέδρου της Βουλής ώστε να εξηγήσει το θέμα των Τσάμηδων στην ελληνική πλευρά.

Δεν του φθάνει όμως η συζήτηση για το Τσαμικό. Θέλει να ανοίξει τη συζήτηση, όπως λέει, και για τους «ορθόδοξους Τσάμηδες που ζουν στην Ελλάδα και δεν έχουν κανένα δικαίωμα», να αρχίσει συζήτηση για τους Αρβανίτες αλλά και για τη νέα… αλβανική διασπορά, όπως ονομάζει ο κ. Ιντρίζι τους αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα.

Ο Ιντρίζι δηλώνει ότι η Αλβανία πρέπει να επιμείνει στην άρση του εμπόλεμου και ότι θα πρέπει η κυβέρνηση να παραμείνει συνεπής στη δέσμευσή της για επίλυση του Τσαμικού εφαρμόζοντας το γνωστό ανθελληνικό ψήφισμα της Αλβανικής Βουλής. 

• Καταλαβαίνετε μόνο και μόνο από αυτά πόσο καλλιεργείται το ανθελληνικό κλίμα στα Τίρανα αλλά και την ατζέντα που επιχειρούν να επιβάλουν ορισμένοι κύκλοι στις ελληνοαλβανικές σχέσεις με μοναδικό σκοπό να υπονομεύσουν την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο γειτονικών χωρών. Προς όφελος, προφανώς, κάποιων… τρίτων.


Ο εξωφρενικός
exofrenikos@hotmail.com 

TO ΠΑΡΟΝ της Κυριακής

Η Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης γιορτάζει την 75η επέτειο Απελευθέρωσης της Κορυτσάς

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης διοργανώνει την Κυριακή 22 Νοεμβρίου εκδηλώσεις με την ευκαιρία της 75ης Επετείου Απελευθέρωσης της Κορυτσάς κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940

Πρόγραμμα εκδηλώσεων

10.00 π.μ. : Δοξολογία στον Ιερό Ναό Νέας Παναγίας
( Ηλύσια – Δημητρίου Γούναρη)


10.30 π.μ. : Κατάθεση στεφάνων στο Άγαλμα της Ηπειρώτισσας του 1940
( Παύλου Μελά –Δημητρίου Γούναρη)


11.00 π.μ. : Ομιλία στην αίθουσα της Ηπειρωτικής Εστίας Θεσσαλονίκης
Ομιλήτρια : κα Στέφη Κόρτη-Κόντη
Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας
Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης


Θέμα : '' Η ΚΟΡΥΤΣΑ ΤΟΥ ΣΕΦΕΡΗ''


11.30΄ π.μ. Ονοματοδοσία αίθουσας Διοικητικού Συμβουλίου σε
ΑΙΘΟΥΣΑ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΚΕΛΗΣ



ΝΑΝΑ - ΑΘΗΝΑ Μ. ΤΟΤΟΚΩΤΣΗ

από www.ipiros.gr

Έντονα τα προβλήματα ηλεκτροδότησης στη Χιμάρα

• Δεν φτάνουν τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Χιμάρα, ήλθαν να προστεθούν και οι συνεχείς διακοπές ηλεκτροδότησης, κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή των κατοίκων της. 

Όπως δήλωσε σε Αλβανική εφημερίδα ο επικεφαλής της ομάδας των δημοτικών συμβούλων του ΚΕΑΔ στο Δήμο, πρώην Πρόεδρος της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» Βασίλης Μπολάνος, το πρόβλημα διαρκεί τρείς μήνες. «Αν και ο καιρός είναι καλοκαιρινός και η κατανάλωση ρεύματος έχει μειωθεί μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου, πάλι οι διακοπές ρεύματος είναι καθημερινές, μέρα και νύκτα.  
Έχουμε ζητήσει εξηγήσεις από την εταιρία εφοδιασμού, δεν απαντά κανείς και δεν μας δίνουν απαντήσεις για τις συχνές διακοπές», τόνισε ο κ. Μπολάνος, συμπληρώνοντας ότι: «Η Χιμάρα είναι μια κοινότητα η οποία πληρώνει το ρεύμα στο μέγιστο και σε επίπεδο επικράτειας και για το λόγο αυτό θα έπρεπε να τροφοδοτηθεί ανάλογα με ηλεκτρικό ρεύμα. 
Λέγεται ότι τα προβλήματα δημιουργούνται από το γεγονός ότι το κράτος πουλά το ηλεκτρικό ρεύμα στο εξωτερικό και γι' αυτό το λόγο δεν εφοδιάζει την Χιμάρα αλλά και άλλες περιοχές με ρεύμα.  Οι διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος διαρκούν από δέκα μέχρι δώδεκα ώρες την ημέρα».

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ

Μέλη του Ιερού Λόχου 2012, έστησαν Ελληνική σημαία σε ιστό ύψους 6 μέτρων, στην περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης

 Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 19ης Νοεμβρίου 2015 η μεταφορά 6 μέτρων ιστού της Ελληνικής Σημαίας και τοποθέτηση του στην περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης.

Για την όλη επιχείρηση χρειάστηκαν δύο οχήματα για την ασφαλή μεταφορά του σιδερένιου ιστού.
Η τοποθέτηση του ήταν σχετικά εύκολη υπόθεση αφού είχε προηγηθεί η αναγνώριση του χώρου και η καταγραφή των υλικών που θα χρειαζόμασταν.
 

Έφυγε από την ζωή η νηπιαγωγός Στέλλα Νίκα από τη Χιμάρα

Η Στέλλα Νίκα (το γένος Πάνου) από σήμερα (19 Νοεμβρίου 2015) δεν είναι πια μαζί μας. Πέθανε στο σπίτι όπου ζούσε μόνη μετά τον θάνατο του αγαπημένου της συζύγου. Στο κάστρο της Χιμάρας, στο παλαιό αρχοντικό της οικογένειας Πάνου, εκεί όπου είχε διαμείνει πριν από κάπου 230 χρόνια ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Η Στέλλα Νίκα είχε αφιερώσει την ζωή της στα παιδιά της Χιμάρας. Πριν να ξαναλειτουργήσει το ελληνικό σχολείο, μάζευε τα παιδιά της Χιμάρας σε ένα δωμάτιο, στην πίσω πλευρά της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας. Εκεί λειτουργούσε το κρυφό σχολειό της. Μάθαινε στα παιδιά της Χιμάρας τα ελληνικά γράμματα, την ιστορία, τα τραγούδια και τις παραδόσεις. 

Κράτησε τα παιδιά με εθνικό πατριωτικό φρόνημα υψηλό. Όταν το 2007 λειτούργησε το ελληνικό σχολείο και πάλι μετά 62 χρόνια, η Στέλλα διορίστηκε νηπιαγωγός και συνέχισε το λειτούργημά της. Το σχολείο σύντομα βρέθηκε πολύ μικρό για την τόσο μεγάλη προσέλευση των μαθητών της Χιμάρας. Το νηπιαγωγείο μεταφέρθηκε στο υπερώο του γειτονικού ναού των Αγίων Πάντων όπου μέχρι χθες η Στέλλα Νίκα συνέχιζε αυτό που θεωρούσε καθήκον προς τα παιδιά της. Προς όλα δηλαδή τα παιδιά της Χιμάρας. Και βέβαια δεν ήσαν μόνο τα παιδιά, για την Στέλλα Νίκα ότι το ελληνικό ήταν και ιερό και έπρεπε με όλη της την δύναμη να το υπηρετήσει. 

Ας είναι αιώνια η μνήμη της.

Δημήτρης Περδίκης

Στα κουρδικά διάβασε τον όρκο της η Λεϊλά Ζάνα στην τουρκική βουλή

Η Λεϊλά Ζάνα, η οποία εξελέγη στη τουρκική Βουλή με το Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), ορκίστηκε μιλώντας στην κουρδική γλώσσα στην Εθνοσυνέλευση, αλλά ο ασκών χρέη προέδρου του τουρκικού κοινοβουλίου Ντενίζ Μπαϊκάλ θεώρησε άκυρη την ορκωμοσία της.

Η Λεϊλά Ζάνα, η οποία ήταν υποψήφια στο παρελθόν για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, πέρασε μια δεκαετία στις τουρκικές φυλακές για σχέσεις με το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK) αφού είχε επίσης μιλήσει κουρδικά στην τουρκική Βουλή το 1991. Ένας εκπρόσωπος του πολιτικού της γραφείου ανέφερε ότι η σημερινή της χειρονομία είχε στόχο την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για την αναζωπύρωση του πολέμου που έχει στοιχίσει τη ζωή τους τελευταίους μήνες σε εκατοντάδες ανθρώπους σε περιοχές στην νοτιοανατολική Τουρκία, όπου η πλειονότητα του πληθυσμού είναι Κούρδοι.

Η Ζάνα, η οποία επανεξελέγη στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου, ξεκίνησε την ορκωμοσία της λέγοντας στην κουρδική γλώσσα: «Με την ελπίδα μιας έντιμης και διαρκούς ειρήνης», και ολοκλήρωσε την ορκωμοσία της αλλάζοντας την επίσημη διατύπωση του όρκου, που αναφέρεται στον «τουρκικό λαό», και μιλώντας αντ' αυτού για τον «λαό της Τουρκίας».

Ο Μπαϊκάλ απαίτησε από την Ζάνα να επιστρέψει στο βήμα και να επαναλάβει τον όρκο επακριβώς, αλλά εκείνη αποχώρησε από την αίθουσα, μετέδωσαν τα μέσα ενημέρωσης.

«Εάν το επιθυμεί, μπορεί να έρθει και να διαβάσει επακριβώς το κείμενο του όρκου, αλλιώς ο όρκος δεν είναι έγκυρος», δήλωσε ο Μπαϊκάλ.

Δεν κατέστησε σαφές εάν η χρήση της κουρδικής γλώσσας ή η αλλαγή της διατύπωσης του όρκου – ή και τα δύο – είναι η αιτία που θεώρησε άκυρη την ορκωμοσία της.

Το 1991 η Ζάνα, που είχε εκλεγεί τότε θέτοντας υποψηφιότητα ως ανεξάρτητη στο Ντιγιάρμπακιρ, προκάλεσε σάλο στο τουρκικό κοινοβούλιο, όταν μίλησε στην κουρδική γλώσσα στη ορκωμοσία της, γεγονός που είχε ωθήσει το κοινοβούλιο να ταχθεί σε ψηφοφορία υπέρ της άρσης της βουλευτικής ασυλίας της. Η ομιλία της χρησιμοποιήθηκε ως αποδεικτικό στοιχείο σε βάρος της στην δίκη της ίδιας και άλλων τριών ανεξάρτητων βουλευτών.

Η Ζάνα φυλακίσθηκε το 1994 κατηγορούμενη για σχέσεις με το PKK. Οι βουλευτές απελευθερώθηκαν το 2004.

Το 2012, η Ζάνα είχε συμμετάσχει σε απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Κούρδους και άλλους κρατουμένους που ζητούσαν καλύτερες συνθήκες κράτησης. Το 1995, της είχε απονεμηθεί το βραβείο Ζαχάροφ για τα ανθρώπινα δικαιώματα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

από pontos-news.gr

Πρόσφυγες ή Εισβολείς; Οκτώ στους δέκα είναι νέοι άνδρες, ηλικίας γύρω στα 20 και άνω!

*Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου*

 Η παρουσια του Ισλαμ σε μια χωρα επιδρα στις εξελιξεις ευθεως αναλογα με τους αριθμους των μουσουλμανων που βρισκονται εκει. Αν οι αφοσιωμενοι οπαδοι του Μωαμεθ δεν ξεπερνουν το 1% του πληθυσμου τοτε οι μουσουλμανοι ειναι φιλησυχοι, αγαπουν την ειρηνη και δειχνουν ετοιμοι να ασχοληθουν αποκλειστικα με την καθημερινοτητα τους. Αυτο ισχυει απολυτα σε χωρες οπως οι Ηνωμενες Πολιτειες η Αυστραλία η ο Καναδάς με ποσοστο μουσουλμανων απο 0,08 έως 1,8% .

Η 'επιθετικη ισλαμοποιηση' εχει σαν αφετηρία την στιγμη που οι αριθμοι των μουσουλμανων ειναι αρκετοι ωστε να επιτρεπουν διεκδικητικες κινητοποιησεις με στοχο την κατοχυρωση κατ' αρχην δικαιωματων που στην συνεχεια εξελισσονται σε επιλογες επιθετικες η καταπιεστικες για τις αλλες πληθυσμιακες ομαδες μιας χωρας. Οπως με λεπτομερεια αναφερει ο Δρ. Peter Hammond στο εξαιρετικα διαφωτιστικο του βιβλιο Slavery, Terrorism and Islam: The Historical Roots and Contemporary Threat (2010), όταν οι ανεκτικές, πολυπολιτισμικές και 'πολιτικά ορθές' κοινωνίες δέχονται μια σειρά από απαιτήσεις των μουσουλμάνων κατοίκων τους κάποια άλλα ζητήματα αρχίζουν να γίνονται ορατά και βαθμιαία κυρίαρχα.

Επιπτώσεις Μουσουλμανικής Κυριαρχίας

Μόλις ο αριθμός των μουσουλμάνων κατοίκων προσεγγίζει το 2 - 5 %  αρχίζει ο προσηλυτισμός άλλων εθνικών μειονοτήτων καθώς και ομάδων του πληθυσμού που αισθάνονται περιθωριοποιημένοι και εξαιρεμένοι (λχ φυλακισμένοι). Τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται ήδη σε χώρες όπως η Δανία (2%), η Γερμανία (3%) η Βρετανία (2,7%), η Ισπανία (4%) και η Ταιλάνδη (4,6%). Μόλις το ποσοστό ξεπεράσει περίπου το 5 %  (Γαλλία 8 %, Σουηδία 5 %, Ελβετία 4,3 %, Ολλανδία 5,5 %, Φιλιππίνες 5 %) οι πιέσεις εντείνονται σε βαθμό μεγαλύτερο από το μέγεθος της μειονότητας. Λχ, γίνονται μεγάλες διεκδικήσεις για την εισαγωγή ενός ειδικού 'καθαρού' (halal) με ισλαμικούς όρους φαγητού, πχ στα σούπερ μάρκετ, με αποτέλεσμα την εξασφάλιση απασχόλησης υποχρεωτικά σε μουσουλμάνους για την προπαρασκευή και διαχείρισή του. Σε περιπτώσεις που το αίτημά τους δεν γίνεται δεκτό εμφανίζονται απειλές για κινητοποιήσεις και αντίποινα. Την ίδια στιγμή αιτήματα αυτοδιοίκησης με βάση την Σαρία (ισλαμικό νόμο) στις ιδιαίτερες κοινότητές τους εμφανίζονται με απειλές για βίαια αντίποινα αν η πίεση απορριφθεί.   

Όταν το πληθυσμιακό ποσοστό των μουσουλμάνων ξεπερνά το 10 %, βιαιότητες κάνουν την εμφάνισή τους με ανησυχητική συχνότητα με βάση παράπονα και αιτήματα για την κοινωνική τους κατάσταση. Στο Παρίσι βλέπουμε ήδη  πυρπόληση αυτοκινήτων ενώ η παραμικρή κίνηση που ενοχλεί τους ισλαμιστές απαντάται με βιαιότητες και συχνά με αίμα (Παρίσι και Κοπεγχάγη με καρτούν για τον Μωάμεθ και Αμστερνταμ για κάποιο φίλμ). Τέτοιες εντάσεις παρατηρούνται σχεδόν καθημερινά σε κοινωνίες με τέτοια ποσοστά (Ινδία 10%, Κένυα 19%, Ρωσία 15 %).

Με ποσοστά πάνω από 20 % σημειώνονται συχνές εγκληματικές ενέργειες που περιλαμβάνουν σκοτωμούς αντιφρονούντων ετερόπιστων (χριστιανών) η ετερόδοξων (σιίτες) καθώς και σχηματισμός παραστρατιωτικών οργανώσεων όπως λχ στην Αιθιοπία (32,8 %), στο Τσαντ (53,1 %) και στο Λίβανο (59,7 %) και στη Βοσνία (40 %).  Όταν το ποσοστό των μουσουλμάνων κατοίκων ξεπερνά το 60 % σημειώνονται οργανωμένες διώξεις 'άπιστων', εθνοκαθάρσεις αντιφρονούντων, η χρησιμοποίηση της Σαρία σαν επιθετικού όπλου όπως και η Γίζυα (φόρος στους άπιστους) καθώς και φαινόμενα βίαιης Τζιχάντ (Μαλαισία 60,4 %, Κατάρ 77,5 %, Σουδάν 70 %, Μπανγκλαντές 83 %, Αίγυπτος 90 %, Ινδονησία 86,1 % κλπ).  

Νέο βιβλίο για τους (Βορειο) Ηπειρώτες Ήρωες του 1821

Το να γνωρίζεις την ιστορία σου δε σημαίνει ότι στρέφεσαι εναντίον της επικράτειας στην οποία ανήκεις, ασχέτως εθνότητας, ούτε αυτής στην οποία πρόστρεξες να επιβιώσεις, ασχέτως αν είναι το έθνος σου. Απεναντίας στα μάτια και τη συνείδηση της εκάστοτε υψώνεσαι ως ίσος προς ίσο, αντί ως κολίγος στη μεν, όταν είσαι αυτόχθων, ή ενός κατώτερου Θεού της δε, καθώς το βιώνουμε. Έχουμε ιστορία και κάθε δικαίωμα που απορρέει από αυτή, αν γίνουμε γνώστες της, να διεκδικήσουμε από τους μεν και τους δε να συνετιστούν.

Όσο για τους μεν άλλο οι σχέσεις του χθες και άλλο οι σχέσεις του σήμερα. Αν διδασκόμαστε και διδάσκομε σωστά το χθες  γινόμαστε πιο σοφοί, βρίσκουμε και τις λύσεις που παρακάμπτουν θέσεις ισχύος της βαρβαρότητας του χθες. Εγώ συστήνω καιρός να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε. 

Ποτέ δεν είναι αργά.

Τηλέμαχος Λαχανάς

ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ ΑΠΟ ΑΠΑΤΡΙΔΕΣ

Είναι ο τίτλος του νέου ιστορικού μου βιβλίου που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Μέσα από συγγράμματα ιστοριοδιφών της περιόδου του 1821, επίσης από τα αρχεία της Παλιγγενεσίας και κατοπινών συγγραφέων, κατόρθωσα να συλλέξω πληροφορίες για να συνθέσω και να βγάλω από την αφάνεια τους πρώτους τέσσερις από τους πολυάριθμους «ήρωες» οι οποίοι, μαζί με μια ολόκληρη στρατιά Άνω Ηπειρωτών αγνώστων στοιχείων (όπως ονομάζονταν τότε), έδωσαν το παρών και έπεσαν μαχόμενοι ηρωικά πολύ μακριά από την γενέτειρα τους.

     Ήρωες που ενίσχυσαν τον αγώνα με τις περιουσίες τους και πότισαν με το αίμα τους τα πεδία μαχών σε κάθε γωνιά της επαναστατημένης Ελλάδας, με την ελπίδα ότι ο πρώτος ανεξάρτητος πυρήνας θα άπλωνε τον βραχίονα μέχρι και την δική τους ιδιαίτερη πατρίδα.

     Άγνωστος ο αριθμός των δικών μας αγωνιστών του 1821! Μάλλον πάρα πολλές χιλιάδες! Άγνωστο και αν οι πεσόντες ενταφιάστηκαν, ή αν τα οστά τους κάπου ανεμοδέρνονται! Στην γενέτειρα δεν επέστρεψαν, οι καμπάνες δεν χτύπησαν λυπηρά, δεν τους έκλαψαν οι μανάδες, οι αδερφές και οι συγγενείς τους, ούτε οι περιοχές στις οποίες  γεννήθηκαν! 

     Ε λοιπόν ιερό μας καθήκον να επιστρέψουμε στη γενέτειρα έστω την μνήμη τους, την ιστορία τους που δεν γράφτηκε, που δεν μας διδάχτηκε, που απάτρηδες την πέρασαν στην λήθη. Xρέος μας να υποκλιθούμε στην μνήμη τους και να διεκδικήσουμε επίσημα την αναγνώριση του αγώνα και των θυσιών τους.

     Ως αρχή διάλεξα να προβάλω τέσσερις από τους σημαντικότερους ήρωες της επανάστασης, οι οποίοι έπρεπε να είχαν τιμητική θέση στο Πάνθεον των Ηρώων. Τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη Αργυροκαστρίτη, τον Γρηγόριο Αργυροκαστρίτη, τον Σταύρο Βασιλείου και τον Γιάννη Κώστα. Αναμένονται και πολλοί άλλοι.

     Όσο για τον Χατζημιχάλη Νταλιάνη, στην μνήμη του οποίου υποκλίνεται το Δελβινάκι του Πωγωνίου, επειδή φέρει και το επώνυμο Αργυροκαστρίτης τα σύνορα  δεν πρέπει να θεωρούνται και διαχωριστική γραμμή της ιστορίας και του πολιτισμού της ενιαίας Ηπείρου. Η χάραξη πάνω στους χάρτες ας μη γίνει εμπόδιο να γίνουν γνώστες της ιστορίας και στην μνήμη του να υποκλίνονται και οι αποκεί γείτονες, στους οποίους ανήκω. Τα στοιχεία  αποδεικνύουν ότι είναι εφάμιλλος των Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη και άλλων εθνικών ηρώων, που σημαίνει έπρεπε να είχε πανελλαδική αναγνώριση.

     Το ίδιο και ο Γρηγόριος Αργυροκαστρίτης για τον οποίο η Εύβοια αργεί να αποκαταστήσει την μνήμη του. Αργεί επίσης να αποκαταστήσει την μνήμη του Σταύρου Βασιλείου και των υπόλοιπων Βορειοηπειρωτών, επικρίσεις από υπεύθυνους Ευβοείς, όπως θα έχετε την τιμή να γίνετε γνώστες από το περιεχόμενο του βιβλίου μου. Στην λήθη παραμένει και ο έτερος ήρωας, ο Γιάννης Κώστας.  

     Για το τι εννοώ για λήθη από απάτριδες προβάλλω δύο σελίδες από τον επίλογο του βιβλίου:

 …  Ο Μητροπολίτης Ευαγγέλου για τον Χατζημιχάλη: «…Αλλ’ ατυχώς μέχρι τούδε και παρά τα τόσα γραφέντα καταλογάδην τε και στιχουργικώς δια την τεραστίαν συμβολήν του ήρωος εις τον Αγώνα της εθνεγερσίας, δεν εξυμνήθη ο απαράμιλλος ούτως ήρως ως ώφειλε, και δεν εξήρθη προσηκόντως ούτε η μεγάλη αυτού πολεμική δράσις, ούτε και ο άφθαστος αυτού πατριωτισμός»…

TO BHMA: Η Αλβανία τραβάει το σκοινί στο Ιόνιο κατά το παράδειγμα της Τουρκίας - Αμφισβητεί υφαλοκρηπίδα και θαλάσσιες ζώνες

Η Αλβανία θεωρεί ότι η Συμφωνία του 2009 είναι ετεροβαρής υπέρ της Ελλάδας και ότι τα Διαπόντια Νησιά βορείως της Κέρκυρας (στη φωτογραφία η Ερείκουσα) δεν δικαιούνται πλήρη επήρεια

Η Αλβανία θεωρεί πλέον μονομερή κίνηση της Ελλάδας την προκήρυξη οικοπέδων για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε περιοχές του Ιονίου Πελάγους, ανεβάζοντας έτι περαιτέρω το θερμόμετρο στις ελληνοαλβανικές σχέσεις. Όπως πληροφορείται «Το Βήμα», το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών έστειλε νέα ρηματική διακοίνωση για το ζήτημα αυτό στις 26 Οκτωβρίου. Σε αυτήν επαναλαμβάνει τον ισχυρισμό ότι τουλάχιστον ένα από τα οικόπεδα που έχουν προκηρυχθεί από την Ελλάδα εισέρχεται εντός των αλβανικών χωρικών υδάτων.

Σύμφωνα με το κείμενο της διακοίνωσης, τα Τίρανα σημειώνουν ότι από τη στιγμή που δεν υπάρχει οριστική συμφωνία οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα σε Ελλάδα, Αλβανία και Ιταλία στην περιοχή καμία πράξη που αφορά έρευνα και εκμετάλλευση δεν θα πρέπει να αναλαμβάνεται χωρίς τη συναίνεση όλων των μερών. Ουσιαστικά τα Τίρανα κατηγορούν την Ελλάδα για μονομερείς κινήσεις λόγω της προκήρυξης των οικοπέδων, μια πρακτική που εύκολα μπορεί να συγκρίνει κανείς με αντίστοιχες τουρκικές θέσεις σε ό,τι αφορά το Αιγαίο!

Ο «πόλεμος των διακοινώσεων»

Παράλληλα επιδιώκουν να εξαφανίσουν ακόμη και την υπογραφή τους στη «Συμφωνία για την Οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας και άλλων Θαλασσίων Ζωνών» του 2009, την οποία είχε κρίνει αντισυνταγματική το αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο το 2010. Ωστόσο, καθώς η αντισυνταγματικότητα δεν συνεπάγεται και ακυρότητα της αλβανικής μονογραφής της συμφωνίας, φαίνεται ότι τα Τίρανα αναζητούν νέες μεθόδους νομικών ελιγμών.

Η επανάληψη και η ενίσχυση εκ μέρους των Τιράνων της επιχειρηματολογίας που έχει διατυπωθεί με σειρά ρηματικών διακοινώσεων, αρχής γενομένης από την υπ' αριθμόν 9033 της 4ης Μαΐου 2015, έχουν αυξήσει τον προβληματισμό στην Αθήνα. Υψηλόβαθμα διπλωματικά στελέχη συνιστούν φυσικά ψυχραιμία, αλλά πλέον είναι σαφές ότι οι διμερείς σχέσεις διάγουν πολύ κακή περίοδο, χωρίς προοπτικές βελτίωσης.

Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Εντι Ράμα εμφανίζεται αποφασισμένη «να τραβήξει το σκοινί» σε ό,τι αφορά τη συμφωνία για τις θαλάσσιες ζώνες. Και προφανώς, η σύντομη διμερής συνάντησή του με τον Αλέξη Τσίπρα στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών θα πρέπει μάλλον να χαρακτηριστεί... μη γενόμενη - κρίνοντας πάντοτε από τις εξελίξεις.

Στην τελευταία ρηματική διακοίνωση που επεδόθη στον έλληνα πρεσβευτή στα Τίρανα το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών επισημαίνει ότι με βάση το διμερές νομικό πλαίσιο και τη διεθνή νομοθεσία που αφορά την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών είναι (κατά τη δική του άποψη) σαφές πως οι γεωγραφικές συντεταγμένες του Οικοπέδου 1 που προκήρυξε η Ελλάδα για έρευνες εισέρχονται εντός αλβανικών χωρικών υδάτων.

Τα Τίρανα επικαλούνται την ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης με αριθμό 2014/C 400/03 για τους όρους χορήγησης και χρήσης των αδειών αναζήτησης, έρευνας και παραγωγής υδρογονανθράκων. Σε αυτήν περιλαμβάνονται ο χάρτης και οι συντεταγμένες των συνολικά 20 οικοπέδων που προκήρυξε η τότε κυβέρνηση, με τον Γιάννη Μανιάτη ως αρμόδιο υπουργό ΠΕΚΑ. Υπογραμμίζουν δε πως σε ό,τι αφορά το Οικόπεδο 1 οι συντεταγμένες 19^ο 45' 00" ανατολικά και 40^ο 00' 00" βόρεια παραβιάζουν τα αλβανικά χωρικά ύδατα. Η νέα αλβανική νότα έχει σκοπό να αμφισβητήσει πιο ενεργά τα αντεπιχειρήματα της Αθήνας. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, με δική του ρηματική διακοίνωση στις 17 Ιουνίου, είχε απαντήσει στην αλβανική νότα. Υπογράμμιζε ότι στη σχετική ανακοίνωση της κυβέρνησης Σαμαρά το Οικόπεδο 1 είναι ένα από εκείνα τα οποία φέρουν αστερίσκο.

Αντιδράσεις για την βεβήλωση της ελληνικής σημαίας στα γραφεία της Ομόνοιας στους Άγιους Σαράντα

ΕΣΒΗ 1914: Καταγγέλλουμε την βεβήλωση της ελληνικής σημαίας στους Άγιους Σαράντα

Ο Εθνικός Σύλλογος "Βόρειος Ήπειρος 1914" καταγγέλλει την βεβήλωση της ελληνικής σημαίας η οποία ήταν αναρτημένη σε ιστό έξω από τα γραφεία της οργάνωσης "Ομόνοια" στους Άγιους Σαράντα.

Το γεγονός που έγινε αντιληπτό το πρωί της Δευτέρας 9 Νοεμβρίου 2015 αν και μας εξοργίζει δεν μας εκπλήσσει καθόλου. 

Η βεβήλωση του ιερού μας συμβόλου, δεν αποτελεί ένα "μεμονωμένο" ή "ατυχές" περιστατικό αλλά έρχεται να προστεθεί ως άλλη μία ενέργεια στην μακρά λίστα των προσβολών και των επιθέσεων που δέχεται διαρκώς ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός.

Η επαίσχυντη αυτή κίνηση δεν θεωρούμε ότι πραγματοποιήθηκε από "περιθωριακούς" κύκλους, αφού η αλβανική πολιτική ηγεσία με την ανθελληνική γραμμή που ακολουθεί ωθεί ολόκληρη την αλβανική κοινωνία σε ανάλογη συμπεριφορά.

Σκοπός όλων αυτών των πράξεων, που πρόσφατα καταγγείλαμε και διεθνώς, δεν είναι άλλος από τον πλήρη αφελληνισμό της Βορείου Ηπείρου.

Όμως δεν θα τους περάσει!

Το Δ.Σ. 

του Εθνικού Συλλόγου "Βόρειος Ήπειρος 1914"

http://esvh1914.blogspot.gr

Χρυσή Αυγή: Συνεχείς οι προκλήσεις των κατσαπλιάδων: Έκαψαν την Ελληνική Σημαία στα γραφεία της “Ομόνοιας” στους Αγίους Σαράντα

Αποθρασυνόμενοι πλήρως και πατώντας πάνω στην ένταση της έντονα επιθετικής πολιτικής της κυβέρνησής τους, «άγνωστοι» έκαψαν την Ελληνική Σημαία, η οποία ήταν αναρτημένη στα κεντρικά γραφεία της «Ομόνοιας» στους Αγίους Σαράντα.

Είναι ολοφάνερο ότι αλβανικά ακραία στοιχεία, παίρνοντας θάρρος (και θράσος) από την συνεχή προκλητικότητα του πρωθυπουργού Έντι Ράμα, φροντίζουν να προβαίνουν σε επιχειρήσεις εκφοβισμού και τρομοκρατίας σε βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, εκμεταλλευόμενοι στον μέγιστο βαθμό την παντελή απουσία της Ελλάδος και του υπουργείου Εξωτερικών, σε θέματα που έχουν να κάνουν με την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων των ομοεθνών μας, που ζουν στις Αλύτρωτες Πατρίδες του Ελληνισμού.

Ένα κράτος το οποίο ενδιαφέρεται μόνο στο πώς θα καταστήσει την Χώρα μας αποθήκη ανθρωπίνων ψυχών, καθώς και στο πώς θα αντικαταστήσει τον ομοιογενή Εθνικά Λαό μας με έναν πληθυσμό από ετερόκλητους μετανάστες από κάθε γωνιά της υφηλίου, επιζητώντας σαφώς μιας πολυπολιτισμική κοινωνία, δεν είναι δυνατόν να ασχολείται με τα όσα απασχολούν (και) τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου.

Γιώργος Μάστορας

www.xryshaygh.com

Δήλωση Προέδρου «Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος» για την καύση Ελληνικής Σημαίας και την επίθεση για γραφεία της «Ομόνοιας» στην Αλβανία

Ύστερα από ενδελεχή ενημέρωση για την καύση ελληνικής σημαίας και την επίθεση που αποδίδεται σε αγνώστους εναντίον των κεντρικών γραφείων της Δημοκρατικής Ενώσεως Εθνικής Ελληνικής Μειονότητος «Ομόνοια», στους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας, ο πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος κ. Νίκος Νικολόπουλος προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Η Ελληνική Σημαία αποτελεί ένα από τα ιερά σύμβολα του Έθνους μας. Εκείνοι που έβαλαν φωτιά στη Σημαία είναι οι ίδιοι, οι οποίοι εξυπηρετούν σκοτεινά κέντρα αποσταθεροποίησης που σχεδιάζουν στην παρούσα συγκυρία να διαταράξουν τις σχέσεις Ελλάδος – Αλβανίας.

Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος συνιστά ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση απέναντι στις προκλήσεις των θερμοκέφαλων. Βρίσκεται στο πλευρό της Δημοκρατικής Ενώσεως «Ομόνοια», αλλά και της εθνικής Ελληνικής μειονότητας στη Βόρειο Ήπειρο.

Η ειρηνική συνύπαρξη Ελλήνων και Αλβανών πρέπει να συνεχιστεί στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και με γνώμονα τα ανθρώπινα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, η οποία υπέστη τα πάνδεινα σε προηγούμενες δεκαετίες και θα πρέπει να στέκεται κανείς απέναντί της μόνο με σεβασμό.

Αυτό επιτάσσει η αντικειμενική ιστορική αλήθεια, προκειμένου να συνεχιστεί ο εκδημοκρατισμός της Αλβανίας αλλά και να διεκδικήσει η γειτονική χώρα την υποστήριξη της Ελλάδος στις ευρωατλαντικές δομές. Οι διεθνείς σχέσεις δεν είναι Eurovision, αλλά σύστημα κανόνων με αξίες και αρχές. Καλό είναι να μην το ξεχνά η κυβέρνηση του κ. Έντι Ράμα».  

Την επιστροφή των περιουσιών τους ζητούν οι κάτοικοι της Χιμάρας

• Την επιστροφή των περιουσιών τους, σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα, ζητούν οι κάτοικοι της Χιμάρας από την Αλβανική Κυβέρνηση. Για το ζήτημα αυτό με πρωτοβουλία του Προέδρου του Παραρτήματος Χιμάρας της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» Φρέντυ Μπιλέρη πραγματοποιήθηκε συνάντηση των κοινωνικών εταίρων της περιοχής και συγκεκριμένα του Συλλόγου «Μπρεγκντέτι», της Ένωσης Χιμαριωτών, του τοπικού Συνδέσμου Επιχειρηματιών, του συλλόγου «Η Χιμάρα των Χιμαριωτών» και πλήθους κόσμου. 

Όπως επισημάνθηκε η κοινότητα Χιμαριωτών δεν συμφώνησε ποτέ με τη διανομή που έγινε βάσει του νόμου 7501, που είναι αντισυνταγματικός και ο οποίος παραβιάζει το δικαίωμα κληρονομιάς, νομιμοποιεί τη διαφθορά, καθώς και τις παράνομες πράξεις σφετερισμού, υφαρπαγής και ιδιοποίησης των περιουσιών από μη αυτόχθονους, που δεν έχουν καμία σχέση με τη δημιουργία τους. 

Αποφασίστηκε η σύγκληση Πανχιμαριώτικης Συνέλευσης και η συγκρότηση επιτροπής εμπειρογνωμόνων για επιστροφή των περιουσιών στους νόμιμους ιδιοκτήτες. Οι συμμετέχοντες καταδίκασαν επίσης την κατεδάφιση του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου στους Δρυμάδες.

ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ

Θέμος Αναστασιάδης: «Επιστημονικά»... ο καλύτερος φίλος του Τούρκου είναι πάντα ένας Συριζαίος!

Με αφορμή την άρνηση της γενοκτονίας των Ποντίων από τον υπ. Παιδείας Φίλη

Απροσδόκητα συμπεράσματα με βάση και μόνο την... επιστήμη που επικαλούνται.

Δυστυχώς, δεν είμαι ο μόνος Ελληνας που τη μισή του οικογένεια, δυο γενιές πριν, την έσφαξαν στην προβλήτα της Σμύρνης ή στις πόλεις και τα βουνά του Πόντου. Αλλοι έχασαν όλη τους την οικογένεια, και γι’ αυτό σύμπας ο Ελληνισμός δεν «κατανοεί» εύκολα την ΑΡΝΗΣΗ της γενοκτονίας σε βάρος των προγόνων μας. Υπό αυτή την έννοια ομολογούμε ότι έχουμε μια... υποκειμενική προκατάληψη στο DNA μας και δεν μπορούμε να δούμε την Ιστορία ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ όπως ο κ. Φίλης. Ας το προσπαθήσουμε όμως... 

Αν είναι να βλέπουμε την υπόθεση επιστημονικά, ας τη βλέπουμε από την πλευρά και άλλων επιστημών. Αν όχι ως ιστορικοί, με βάση την επιστήμη της Στατιστικής, που τη σπουδάσαμε, προκύπτει το εξής απρόσμενο: Ο καλύτερος φίλος οιουδήποτε εχθρού της Ελλάδας, ιδίως των Τούρκων, είναι πάντα ένας Συριζαίος! Δυσάρεστη έκπληξη και για μας που εκ προοιμίου τους θεωρούμε όλους πατριώτες μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Ελα, όμως, που η Στατιστική -από την επιστημονική πλευρά πάντα- αυτό βγάζει. Ούτε «μία φορά στο εκατομμύριο» διαχρονικά δεν έχουν επιχειρηματολογήσει οι πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των πάγιων ελληνικών θέσεων, αλλά υπέρ των πάγιων τουρκικών! Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ το λέει, όχι εμείς, όλα κι όλα!

Αρα, λοιπόν, το θέμα μας δεν είναι το αν η ΑΡΝΗΣΗ της γενοκτονίας όσο και του Ολοκαυτώματος είναι... ποινικό αδίκημα και αν θα διωχθούν οι «Φίληδες» με... τρία χρόνια φυλακή με αναστολή. Ούτε καν το ότι η συστηματική παραχάραξη των γεγονότων από τις «Ρεπούσηδες» και τους λοιπούς προοδευτικούς καθηγητές... παρεξηγείται ίσως ως στρατηγική επιλογή ενός τμήματος της Αριστεράς που οδηγεί σε νέες εθνικές παραχωρήσεις. Οσοι γνωρίζουν, π.χ., τι καθεστώς ασυδοσίας επικρατεί σήμερα στη Δυτική Θράκη -όπου οι πράκτορες της Αγκυρας ουσιαστικά διοικούν την περιοχή με τις ΕΥΛΟΓΙΕΣ των ντόπιων Συριζαίων παραγόντων- και όσοι άκουσαν πολύ καλά τον Τσίπρα να λέει ότι δεν υπάρχουν σύνορα στις θάλασσες, καταλαβαίνουν τι... «παρεξήγηση» έχει πέσει. Αλλά ακόμα και αν δεν το καταλάβαιναν, υπάρχουν τα τουρκικά ΜΜΕ που πανηγυρίζουν για τις καθαρά επιστημονικές δηλώσεις Φίλη, τις οποίες και ερμηνεύουν ως... ένδειξη καλής θέλησης του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει του ταξιδιού του στην Αγκυρα. Α, εδώ θα διαφωνήσουμε! Είναι πολύ γαϊδούρια οι Τούρκοι αν χρειάζονται και επιπλέον ένδειξη από αυτήν ειδικά την κυβέρνηση για να τους προσκαλέσουν με χορούς, όργανα και νταούλια. 

Επιστημονικά μιλώντας με βάση τη ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ξαναλέμε και όχι τις βιωματικές προκαταλήψεις μας, 40 χρόνια τώρα ο πολιτικός χώρος που εκφράζουν «Φίληδες», «Ρεπούσηδες» και οι εκάστοτε αρχηγοί του χτυπάει... αλύπητα τον Ελληνισμό όπου τον βρει: Στο Σκοπιανό; Ολοι τους αγκαλιά με ψευτο-Μακεδόνες! Στο Αιγαίο; Δεκαετίες λέγανε για... ειρηνική συνύπαρξη και συνεκμετάλλευση υπονοώντας «δώστε κάνα νησί και στους γείτονες». Στο Κυπριακό; Πρώτοι-πρώτοι υπέρ του «ναι» και βάλε, που απέτρεψε τελικά ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Ακόμη και το 1821 τούς ενοχλεί! Οι άνθρωποι είναι τόσο παθολογικά «άρρωστοι» που τα ’βαλαν ακόμα και με την ταινία «300», ενώ επιφυλάσσονται για τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Οχι για άλλον λόγο, αλλά για να μην εκνευριστεί ο Καμμένος, ο οποίος τα πήρε στο κρανίο με τον Φίλη και τους Πόντιους και τον έβαλε να κάνει δέκα δημόσιες κωλοτούμπες που θα του χάριζαν (του υπουργού) ακόμα και χρυσό μετάλλιο στην ενόργανη, βάσει πάντα του ειδικού σωματότυπού του.


Δυστυχώς, δεν είμαι ο μόνος Έλληνας που η μισή του οικογένεια σφαγιάστηκε δυο γενιές πριν στις προβλήτες της Σμύρνης και σε ΠΟΡΕΙΕΣ θανάτου στο εσωτερικό της Τουρκίας, σε σπηλιές στον Πόντο, και όπου αλλού τους πετύχαινε το τουρκικό σπαθί. Ειδικά η Σφαγή των Ποντίων κράτησε σχεδόν οχτώ χρόνια, κι αν αυτό δεν ήταν γενοκτονία, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι. Γι’ αυτό και ο μέσος Έλληνας που μετράει στο DNA του και στο παρελθόν του τέτοιες βαριές κληρονομιές, από την Πόλη ως την Αμμόχωστο, δεν μπορεί να δεχτεί ότι ανθρωπόμορφα πολιτικά τέρατα θα διαστρεβλώνουν για πάντα την Ιστορία μας. Είμαι λιγάκι προκατειλημμένος, τι να κάνουμε. Ας αφήσουμε, λοιπόν, την επιστήμη της Στατιστικής να μιλήσει: Οπου εχθρός της Ελλάδας κι ένας Συριζαίος συνήγορος!

Κάποιοι λένε ότι δεν χωρεί συζήτηση με τους «Φίληδες» και τους λοιπούς επαγγελματίες αριστερούς επιστήμονες για το πού αρχίζει η Ιστορία και πού τελειώνει η επιστήμη. Αλλά κυρίως δεν μπορεί να γίνει σοβαρή κουβέντα για Παιδεία. Τους κατηγορούν ότι όλα αυτά που αναμασούν είναι ΜΠΟΥΡΔΕΣ και ανατροφοδοτούμενα ψέματα για να συσκοτίσουν μια απλή στατιστική τρόμου. Το ότι τώρα έφτασαν να είναι ΑΡΝΗΤΕΣ της γενοκτονίας των Ποντίων, όπως και ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ της Σμύρνης, λένε, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει καθόλου. Μπα; Μπορεί να προκαλεί, να εξοργίζει, αλλά όχι να μας ξαφνιάζει. Έτσι, ε; Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι πολλά χρόνια τώρα εκπαιδεύονται στην παραχάραξη της ελληνικής ταυτότητας και μόλις βρέθηκαν στην εξουσία έβαλαν μπρος να υλοποιήσουν την ευλογούμενη, αν όχι καθοδηγούμενη από συγκεκριμένα κέντρα, υπηρεσία τους. Με κάθε τρόπο. Άντε, ρε συ...  Λες;

Δυστυχώς, δεν είμαι ο μόνος Έλληνας που η μισή του οικογένεια ΣΦΑΧΤΗΚΕ στη Σμύρνη, στον Πόντο, στην Κύπρο, στη Θράκη και τη Μακεδονία. Γι’ αυτό δεν είμαι αντικειμενικός, το ομολογώ. Νόμιζα ότι δεν είναι δυνατόν ο στοιχειώδης σεβασμός στη μνήμη νεκρών, που πλέον έχει «νομιμοποιηθεί» βάσει διεθνών συνθηκών, να σύρεται στα παζάρια κάθε είδους δημαγωγίας. Αλλά αυτή είναι συναισθηματικού είδους προσέγγιση. Πιστεύω ότι οι κάθε «Φίληδες» δεν δικαιούνται να προσβάλλουν τις χαμένες πατρίδες μας, ιδίως αν καλομελετούν να ’χουμε κι άλλες. Λέμε ΑΝ. Αλλά αυτά είναι υποκειμενικά. Η επιστήμη μετράει! Και αυτή λέει ότι στατιστικά ο καλύτερος φίλος του Τούρκου είναι ο Συριζαίος. Παντού και πάντα. Σκεφτείτε  ότι  αναζητείται μία έστω εξαίρεση, έτσι για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας, και δεν βρίσκεται η δόλια!

www.protothema.gr

Το σχόλιο μας: Συμφωνούμε απόλυτα με το άρθρο, μόνο που ξεχάσατε ένα εθνικό θέμα κύριε Αναστασιάδη, το οποίο γενικότερα οι Ελλαδίτες το ξεχνούν: Το Βορειοηπειρωτικό. 
Για την προδοτική στάση της αριστεράς - τόσο του ΚΚΕ όσο και των "αναθεωρητών" - απέναντι στον Ελληνισμό της Β. Ηπείρου μπορεί να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο. 
Για την ψυχασθένεια που δέρνει τους αριστερούς αρκεί να αναφέρουμε ότι ακόμα και στελέχη του ΠΑΣΟΚ χαρακτήριζαν το απάνθρωπο κομουνιστικό καθεστώς ως "αλβανικό σοσιαλιστικό μοντέλο", ενώ στα Γιάννινα ιδρύθηκε τη δεκαετία 1980 "σύλλογος ελληνο-αλβανικής φιλίας Ενβέρ Χότζα"!!!!!