Μέρα με την ημέρα αποδεικνύεται ότι το ΚΕΑΔ μικραίνει και βολεύεται πια σε μικροσκοπιμότητες και παρασκηνιακές κινήσεις. Με σημείο εκκίνησης την λανθασμένη απόφαση Ντούλε για να οδηγήσει το ΚΕΑΔ σε προεκλογική συμμαχία το 2009, το κακό πάει προς το χειρότερο και η πολιτική δύναμη που είχε πάρει αγκαζέ την Ομόνοια να την εκπροσωπήσει μόνο αυτό δεν κάνει.Η αποχή από τη γενική απογραφή του πληθυσμού και των κατοικιών ήταν απόδειξη ότι το ΚΕΑΔ φοβάται τις μεγάλες αποφάσεις, δε λαμβάνει ιστορικό ρίσκο και οδηγεί την παρουσία της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας σε ποσοστά που μια μέρα θα μας κάνουν να ντρεπόμαστε. Μια απειλή-μπαρούφα ότι θα υπάρξει πρόστιμα για όσους δηλώνουν αναληθή στοιχεία στάθηκε η αφορμή για να φυγομαχήσει και να γελάει ο κόσμος μαζί μας. Η ΕΕΜ δε φοβήθηκε δικτατορία και κατατρεγμούς και, συγγνώμη για την έκφραση, θα έκλανε με απειλές για πρόστιμα. Άλλωστε, αυτό είναι το πεπρωμένο μας, να πληρώνουμε την ύπαρξή μας!
Αυτά είναι όμως περασμένα κι ας έρθουμε στην επικαιρότητα των ημερών. Ο λόγος για τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του Γιάννη Γιάννη από την Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή Εκλογών. Είναι κι αυτή μια μελάνη σελίδα στην ιστορία του ΚΕΑΔ και στις βεβιασμένες και σε όρια πανικού αποφάσεις Ντούλε. Η ιστορική συγκυρία έφερε το ΚΕΑΔ να εκπροσωπείται σε τέτοια ποσοστά στις εφορευτικές επιτροπές που θα επιτηρούσαν τις εκλογές της 23ης Ιουνίου. Οι έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται από την Κοσοβίτσα ως τη Σκόδρα θα είχαν τους δικούς τους εκπροσώπους στις επιτροπές, θα είχαν αυτή τη σιγουριά που άλλες φορές τους έλειψε και το πλήρωσαν με την αφαίρεση ψήφων στα χαρτιά. Ήταν μια ευκαιρία να δείχναμε επιτέλους ότι δεν είμαστε όσοι έβγαλε η απογραφή που έγινε ερήμην μας.
Το τι κάνουν τα μεγάλα αλβανικά κόμματα για να βγάλουν τα μάτια αναμεταξύ τους εμάς ποτέ δεν πρέπει να μας νοιάζει. Από τη διένεξή τους μπορούμε να επωφεληθούμε; Το Γιάννη Γιάννη δεν τον κουνούσε ούτε το κανόνι από τη θέση του, γιατί κανείς δεν θα τολμούσε να τον αγγίξει. Οι μικρολογαριασμοί Ντούλε όμως τον θυσίασαν κι αυτόν στο βωμό συμφερόντων που δεν ξέρουμε που θα οδηγήσουν. Ο Ντούλες άρχισε από τώρα να φωνάζει για νοθείες. Αύριο μην κάνει το ίδιο γιατί τη δική μας «σκοπιά» της ψήφου την κάναμε δώρο στον Ιλλύρ Μέτα, ο οποίος αφού πήρε τη θέση του Γιάννης στα 89 κέντρα (ΚΖΑΖ) και στα πάνω από 4 500 εκλογικά κέντρα, έσπευσε να γιορτάζει τη νίκη με το Τσάμικο Κόμμα που είναι στην ίδια συμμαχία με τον Ντούλε. Ούτε καν τον ευχαρίστησε το Ντούλε για το απροσδόκητο δώρο που του έκανε. Απεναντίας του έδειξε το δόντια συμφωνώντας με τους τσάμηδες να τον πριμοδοτήσουν με ψήφους στην περιφέρεια Αυλώνας, για να βγάλει εκτός το ΚΕΑΔ και το κόμμα του Μέτα να πριμοδοτήσει τους τσάμηδες στην περιφέρεια Φίερι.
Τη δική μας ασφάλεια στις εκλογές ο Ντούλες την αντάλλαξε ίσως με την παρουσία του στις λίστες Ράμα, για ιδίων όφελος. Αυτές είναι οι μικρές αποφάσεις του Ντούλε, ο οποίος φυγομαχεί συνεχώς με πυξίδα τη δική του πολιτική παρουσία-απουσία. Όταν πριν δυο μήνες έτρωγε ψάρια και έπαιρναν πούρα με το Μέτα (τι σύμπτωση) κι αυτή στα Τίρανα κι όλοι μιλούσαν για συμφωνία αντρών που θα αλλάξει τα δεδομένα στις εκλογές της 23 Ιουνίου όλοι μίλησαν για μεγάλη απόφαση που θα έστελνε Μπερίσα και Ράμα αδιάβαστους. Κάποιος τόλμησε όμως να πει ότι το πούρο σε κάποιον θα μείνει τελικά … Κι έμεινε στο Ντούλε. Ο Μέτα πήρε τη δική του μεγάλη απόφαση να φύγει από το Μπερίσα και να πάει στο Ράμα, εκεί που ο Ντούλες είχε εξασφαλίσει προνομιακή θέση. Πήγε και τον εκτόπισε.
Και ψάχνει ο Βαγγέλης για προδότες. Τις δικές του μικρές προδοσίες που κάνει κάθε μέρα δεν τις βλέπει ή δεν θέλει να τις δει. Τα τελευταία χρόνια αποδεικνύει ότι δεν είναι άνθρωπος των μεγάλων αποφάσεων, αλλά παραμένει άνθρωπος των μικρών αποφάσεων που εξυπηρετούν τον ίδιον.
Η απόφαση του ΜΕΓΑ να χτυπήσει στα ίσια τους τσάμηδες για να τους αφήσει χωρίς βουλευτή στην περιφέρεια Αυλώνας είναι μεγάλη απόφαση, όσο κι αν προσπαθεί να την υποβαθμίσει το κατεστημένο. Αν υπάρχει η είδηση σ’ αυτές τις εκλογές είναι ακριβώς αυτή. Θα πρέπει όμως να τη στηρίξουμε όλοι αυτή την απόφαση με τη δική μας ενωτική ψήφο. Και θα πρέπει να το κάνει πρώτα η Ομόνοια και οι συνετοί ψηφοφόροι του ΚΕΑΔ. Το ΚΕΑΔ δεν μπορεί να βγάλει πια βουλευτή στην Αυλώνα, αυτό το γνωρίζει κι ο Ντούλες και τρέχει στις λίστες του Ράμα. Για να μην πάνε οι ψήφοι του ΚΕΑΔ τζάμπα, δηλαδή στον Ιλλύρ Μέτα, είναι εθνικό χρέος να πάνε στο ΜΕΓΑ για να εκτοπίσουμε τον υποψήφιο βουλευτή των τσάμηδων. Αυτές είναι οι ευνοϊκές παράμετροι του εκλογικού νόμου. Η κίνηση Ντούλε ήταν κι αυτή τη φορά κακή. Ουδέν κακό όμως αμιγές καλού! Ας αδράξουμε την ευκαιρία και να δώσουμε σημάδια ότι μετά τις 23 Ιουνίου θα μπορέσουμε με μαθήματα από τα παθήματα να χαράξουμε την ενωτική μας πορεία. 
Το παιδί μου θα γίνει minister!
ΑπάντησηΔιαγραφήτου ειδικού συνεργάτη
Αραδιάζοντας τις σκέψεις εν όψει των εκλογών, μου ’ρθε στο νου μια ιστορία. Πατέρας ‘‘στελέχους’’ προσκείμενου στο στενό πυρήνα της ‘‘ευέλικτης’’ ομάδας Ντούλε, πλησίασε το τραπέζι και μας απευθύνεται: ‘‘Κοιτάξτε, τηλεφώνησε ο μεγάλος (διαβάστε Ντούλε) και είπε στο παιδί μου να ετοιμάσει κοστούμι. Το παιδί μου θα γίνει minister!. Αλλά …’’ πρόσθεσε.
– Σωθήκαμε, άνοιξαν διάλογο, θαμώνες από διπλανά τραπέζια. Μας φτιάξατε τη μέρα.
– Δεν μας αποχωρίστηκε η σκουριά του χθες, ήταν μια άλλη φωνή.
Ο φίλος έζωσε το κεφάλι με τα χέρια, έχασε τις ανάσες! Εν πάση περιπτώσει, η ιστορία διεδώθη ανεκδοτικά. Το παιδί μου θα γίνει minister!
Ο μέντορας στα της Ομόνοιας – ΚΕΑΔ, Ντούλες, διατυμπάνιζε, το 2007, τη συμμετοχή στη συγκυβέρνηση Μπερίσα, τους υψηλούς υπουργικούς θώκους. Τότε με τη συμμαχία Μπερίσα διασφάλισε να αναδείξει την απίθανη ημιμάθεια, έπαρχους, συμβούλους, στην τοπική αυτοδιοίκηση! Εκθείαζε σε επέτειο της Ομόνοιας στη Δερβιτσάνη, ενόσω δεν είχε όραμα, αυτή τη συμμετοχή, δηλαδή τις υπουργοποιήσεις Κ. Μπάρκα, Λ. Σόλη κ.ο.κ., τον περιφερειάρχη Αργυρόκαστρου Σ. Ξέρα, και μια άλλη ομάδα στελεχών σε θώκους εξουσίας, σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, επίτευγμα της Ομόνοιας – ΚΕΑΔ! Ιερές συμμαχίες!
Ο Ελληνισμός, το πρόγραμμα, οι διακηρύξεις, της Ομόνοιας, έγιναν εξίσωση πόστων εξουσίας, καλλιεργήθηκε η φιλοσοφία, αυταρχισμού των καρεκλοκένταυρων, ισοπέδωσης δικαιωμάτων, κεκτημένων.
Τα παζάρια Ντούλε με τα δύο κυβερνώντα κόμματα αποσκοπούσαν, ως εξίσωση, αφενός εισόδου του ίδιου στη Βουλή, (ουδέποτε αναδείχθηκε με σταυρούς,1997, 2001, ηττήθηκε από τον Τάβο στη Δερόπολη, το 2001 βρέθηκε η φόρμουλα Ντούσκο!), αφετέρου τη διασφάλιση θώκου στους ημετέρους στην Ομόνοια – ΚΕΑΔ. Το γεγονός αυτό κόστισε στον Ελληνισμό την πλήρη απαγγίστρωση διεκδίκησης δικαιωμάτων, ανθρωπίνων, εκπαιδευτικών, ιδιοκτησιακών κτλ. Για έργα υποδομής, ανάπτυξη, ούτε λόγος! Γκάφες καραμπινάτες, σκανδαλώδεις, όπως η μετάφραση από το Γ. Γιάννη, πρόεδρο της Ομόνοιας τότε με επίβλεψη του Δ. Κίκη ως υπεύθυνου βιβλίου της μειονότητας, προσβλητικών εθνικά κειμένων στα σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας και Γεωγραφίας, πέρασαν στο ντούκου, για την απογύμνωση των Ελλήνων από τεράστιες εκτάσεις γαιών και λιβαδιών από ετερογενείς ετερόδοξες συμμορίες με το Οθωμανικό Δίκαιο, ούτε φωνή ούτε ακρόαση! Οι δύο παρανοϊκές αποφάσεις του Ανωτάτου Σοβιέτ στην Ομόνοια – ΚΕΑΔ Ντούλε, για αποχή του Ελληνισμού από τις απογραφές, τον συρρίκνωσαν στην τελευταία στις 25.000! Η συρρίκνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων στο 10 έως και 12 τοις %! Για μια δεκαετία δεν καταγράφτηκε μια επερώτηση στη Βουλή για τα μείζονα προβλήματα.
Ανακίνησε το λαϊκισμό, ποντάροντας σε ένα ανύπαρκτο εθνικά θέμα, επιζήμιο για τον ελληνισμό στο Βούρκο, Ριζά, Αγίους Σαράντα γενικότερα, όπου δια της κλεπταποδοχής φέρεται ως βουλευτής την τελευταία θητεία.
Ο ηγέτης της άγονης ευφυΐας, κλασικός αρχομανής, αποκάλυψε την πολιτική του γύμνια με την τελευταία αριστερή συμμαχία, αποσκοπώντας αφενός την βουλευτική του καρέκλα και τη διασφάλιση θέσεων εξουσίας για τα υποζύγιά του, αφετέρου τον αποκλεισμό του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ.
Βλέπετε στόχους για τον ελληνισμό ο ‘‘ πολιτικός ρεαλισμός’’ από τον οποίο το ανέκδοτο το παιδί μου θα γίνει minister! Το προφανές, ο Ράμας, θα τον βάλει στη Βουλή από κανένα καινούριο Ντούσκο!