Ο κακός μας εαυτός επιμένει!

(Ορισμένοι κρύβονται πίσω από το δάχτυλο)

Γιατί να μην το πω;! Είμαι θυμωμένος μαζί τους. Με τσαντίζουν τα τηλεφωνήματά τους, τα ενημερωτικά τους μηνύματα. Τα πάντα.

Ο κακός μας εαυτός επιμένει.

Ορισμένα παιδιά μας - προς Θεού, δεν τα βάζουμε όλα στο ίδιο σακί - που πήραν το χρίσμα του υποψηφίου δημοτικού συμβούλου ή του υποψηφίου ευρωβουλευτή και ξεκίνησαν τον προεκλογικό αγώνα, κρύβουν την καταγωγή τους.

Κατεβαίνουν στις εκλογές σαν Ελλαδίτες. Όπως συστήθηκαν από παλιά στην εδώ κοινωνία.

Δηλώνουν ότι το χωριό τους είναι κοντά στα Γιάννενα, στην Ηγουμενίτσα. Άντε το πολύ στην Πρέβεζα.

Ούτε βήμα δεν ρίχνουν προς το σύνορο. Τρέμουν να το περάσουν.

Ο όρος «Βόρειος Ήπειρος» νομίζουν ότι τους δημιουργεί πρόβλημα, τους είναι αγκάθι, τους βγάζει στο περιθώριο.

Όλοι, στην πατρίδα μας, αντιμετωπίζουμε τις χιλιοειπωμένες δυσκολίες. Όμως, με μεγάλη υπομονή, τεράστιο ομαδικό αγώνα και προσωπική προσπάθεια, σταδιακά λύνουμε ζητήματα.

Πείθουμε άσχετους, κομπλεξικούς και ανιστόρητους Ελλαδίτες, για το ποια είναι η μικρή υπέροχη πατρίδα μας.

Με τόπο, ιστορία, γλώσσα, παραδόσεις… και βάλε.

Σκαλί - σκαλί την ανεβάζουμε ψηλά την πατρίδα μας. Ανεβάζοντας ψηλότερα έτσι και τον ίδιο τον εαυτό μας.

Επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά: Αν οι Αλβανοί σε ξένη χώρα, αλλάζουν το όνομα, ορισμένοι δικοί μας, ξετσίπωτοι, κρύβουν στην πατρίδα τους, χωρίς ίχνος ντροπής, την καταγωγή τους.

Επιχείρησαν κάποτε το ψέμα και νόμισαν ότι έκλεισε η υπόθεση. Κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλο.

Το ψέμα, όμως, έρχεται μιαν ώρα και γίνεται τύμπανο.

Και τότε βλάπτει σοβαρά. Συγκεκριμένα, τώρα προεκλογικά, αποκλείει το ηθικό δικαίωμα στους υποψηφίους να πλησιάσουν ψηφοφόρους. Με την κριμένη καταγωγή τους, τι φάτσα να δείξουν στο κοινό; Πώς να συνεργαστούν και να μιλήσουν μαζί του;!

Δύσκολα τα πράγματα.

Στα προεκλογικά φυλλάδια που διακινούν, με τα απαρχαιωμένα σλόγκαν, τα μονότονα κηρύγματα - παλιάς κοπής: «Αθήνα μπορείς», «Δικαίωμα στην πόλη»… και λοιπά, και λοιπά, δεν αγγίζουν καθόλου ούτε τόπο μας, ούτε δικό μας πρόβλημα.

Με τη δικαιολογία ότι η τοπική αυτοδιοίκηση υστερείται αρμοδιότητες. Δεν είναι κυβέρνηση. Κι ούτε έχει ποιος ξέρει τι σχέση με τα κόμματα. Κι ας το παλεύουν με νύχια και με δόντια τα κόμματα, για ν’ αποδείξουν, με τ’ αποτέλεσμα που θα πετύχουν στις διπλές εκλογές του Μαΐου, την ισχύ τους.

Υψώνουμε τη φωνή ως τα ουράνια, κάνοντας ξανά την κατανοητή έκκληση: Μαζευτείτε παιδιά μας: υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, υποψήφιοι ευρωβουλευτές και πιέστε από κοινού, για την δίκαια επαναφορά της σύνταξης του ΟΓΑ στους παππούδες σας! Γιατί η απόφαση του μαχαιρώματος, ήταν άθλια, βάρβαρη, παρανοϊκή.

Με τη διάκριση, τη διαφοροποίηση, την υποτίμηση, την προσβολή να μην συμφωνήσει κανείς! Αν δεν σεβαστούν το αίτημά σας τ’ αφεντικά, παραιτηθείτε! Πηγαίνετε σπίτι σας.

Παρατηρούμε αδιαφορία κι ένα τρέξιμο, που δεν σε βγάζει πουθενά και λυπούμαστε. Παρόλο που αλλάζουν όλα γύρω μας, εμείς παραμένουμε ίδιοι και αδιάλλακτοι.

Όλοι αυτοί, που είχαν καταλήξει μέχρι χθες στο σωστό συμπέρασμα ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας, αίτιοι της κατάντιας μας, κακοί του εαυτού μας…, σήμερα πράττουν χειρότερα. Παρασύρονται και οι ίδιοι απ’ τα κατακριτέα ιδιοτελή συμφέροντα.

Προσωπικά πιστεύω ότι οι ψηφοφόροι μας σύντομα, θα απαντήσουν ανάλογα! Θα βρουν για τον κάθε υποψήφιο το ανάλογο καπέλο και θα του το φορέσουν.

Έτσι ωραία, μάγκικα, όπως του αρμόζει.

ΣΙΓΟΥΡΑ.

Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ

12/04/2014

(Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο. Δανεισμένη κάποτε από περιοδικό, που δυστυχώς του ξέχασα το όνομα)