Τὸ ἄρθρο εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος πρὶν ἀπὸ 80 χρόνια, στὶς 9 Δεκεμβρίου 1933. Εἶναι, ὅμως, ἐπίκαιρο καὶ σήμερα.
Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ τὸ καταχωροῦμε καὶ μεῖς στὸ «Βορειοηπειρωτικὸ Βῆμα», ὥστε νὰ λάβουν γνώση οἱ ἀναγνῶστες μας τῶν μεθοδεύσεων τῆς γείτονος, ποὺ δὲν διαφέρουν καθόλου ἀπὸ ὅσα τεκταίνονται σήμερα, εἰς βάρος τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας.
«Κατὰ τὴν χθεσινήν της συνεδρίασιν, ἡ Ἑλληνικὴ Βουλὴ ἠσχολήθη διὰ μακρῶν μὲ τὸ ζήτημα τῶν πιέσεων, εἰς τὰς ὁποίας ὑπόκεινται ἀπό τινος, ἐκ μέρους τῶν Ἀλβανικῶν ἀρχῶν καὶ αὐτῆς τῆς Ἀλβανικῆς Κυβερνήσεως, οἱ Ἑλληνικοὶ πληθυσμοὶ τῆς Ἀλβανίας.
Οἱ Ἠπειρῶται βουλευταὶ κ.κ. Μελᾶς καὶ Μπότσαρης, ἀνέφεραν συγκεκριμένα στοιχεῖα, ἀποδεικνύοντα ὅτι αἱ Ἀλβανικαὶ ἀρχαί, μὴ περιοριζόμεναι εἰς τὴν καταπάτησιν τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν, τῶν ἠγγυημένων διὰ τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν, καταπάτησιν, ἡ ὁποία ἀπέληξεν εἰς τὴν ἵδρυσιν τοῦ γνωστοῦ ἐξαμβλώματος, τῆς λεγομένης Αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας, μὴ ἀρκούμεναι εἰς τὰς παντοίας διώξεις τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἀλβανίας, ἐπεδόθησαν ἤδη εἰς τὴν συστηματικὴν ἐξόντωσιν κάθε ἴχνους Ἑλληνικῆς ἐκπαιδεύσεως.
Ἐτόνισαν δέ, ὅτι ἐκ τῶν 140 σχολείων τῶν Ἑλληνοφώνων χωρίων καὶ πόλεων τῆς Ἀλβανίας, ποὺ ὑπῆρχον ἐκεῖ ἀπὸ τοῦ 1921 μέχρι τοῦ 1925, δὲν ἀπομένει πλέον οὔτε ἕν καὶ ὅτι ἡ διαμαρτυρία τῶν διδασκάλων διὰ τὸ κλείσιμον καὶ τῶν τελευταίων ἀπομεινάντων σχολείων δὲν εἶχεν ἄλλο ἀποτέλεσμα παρὰ τὴν σύλληψιν, τὴν φυλάκισιν καὶ τὴν κακοποίησιν τῶν διδασκάλων αὐτῶν.
Ὅταν ὁ ὑπεύθυνος ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν ἀνῆλθεν εἰς τὸ βῆμα διὰ νὰ ἀπαντήσῃ εἰς τὰς ἀγορεύσεις τῶν ὡς ἄνω βουλευτῶν, ἡ Βουλὴ μὲ ἀληθινὴν ἔκπληξιν τὸν ἤκουσε νὰ ἐπιβεβαιώνῃ ἀπολύτως τὰς πληροφορίας των καὶ νὰ ἀποδεικνύῃ οὕτω, κατὰ τρόπον ἀποκλείοντα πλέον κάθε ἀπόπειραν διαψεύσεως, ὅτι ἡ Ἀλβανικὴ Κυβέρνησις καταπατεῖ συστηματικῶς τὰς ὑποχρεώσεις, τὰς ὁποίας ἀνέλαβεν ἀπέναντι τῆς Κοινωνίας τῶν Ἐθνῶν καὶ ἐπιδεικνύει ἀπέναντι τοῦ Ἑλληνικοῦ στοιχείου, γενικῶς, μίαν ἐχθρότητα, τὴν ὁποίαν, οὐδ’ ἐπ’ ἐλάχιστον δικαιολογεῖ ἡ πάντοτε ἄψογος καὶ πάντοτε φιλικὴ στάσις τῆς Ἑλλάδος ἀπέναντι τοῦ νεοσύστατου Ἀλβανικοῦ Κράτους.
Ἐμφανίζεται οὕτως ὠμὴ πλέον καὶ ἀπροκάλυπτος ἡ κατάστασις, ἡ ὁποία ἐδημιουργήθη εἰς τὰς μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Ἀλβανίας σχέσεις. Θέλομεν νὰ ἐλπίσωμεν, ὅτι τὸ ἔντονον διάβημα, εἰς τὸ ὁποῖον, ἐκ μέρους τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, προέβη ὁ ἐν Τιράνοις πρεσβευτής μας καὶ ἡ προσωπικὴ ἐπιρροή, τὴν ὁποίαν ὑπεσχέθη νὰ ἐξασκήσῃ ὁ Βασιλεὺς Ἀχμὲτ Ζώγου παρὰ τῇ Ἀλβανικῇ Κυβερνήσει, θὰ φέρουν ταχέως τὰ ἀποτελέσματά των. Νομίζομεν, ὅμως, ὅτι ἐν πάσῃ περιπτώσει θὰ ἠδύνατο καὶ θὰ ὤφειλε ἡ Ἑλληνικὴ Κοινὴ Γνώμη νὰ τονίσῃ τὰς ἀπόψεις της ἐπὶ τοῦ προκειμένου ζητήματος, δυναμένου, ἄλλως τε, νὰ θεωρηθῇ καὶ ὡς χαρακτηριστικοῦ τῶν διεθνῶν σχέσεων, τὰς ὁποίας ἐπιθυμεῖ νὰ δημιουργήσῃ καὶ νὰ διατηρήσῃ μετὰ τῶν γειτόνων της ἡ Ἑλλάς.
Ἡ Ἑλληνικὴ Κοινὴ Γνώμη δὲν ἐμπνέεται ἀπὸ καμμίαν ἀπολύτως ἐχθρότητα ἔναντι τοῦ Ἀλβανικοῦ Κράτους. Τοὐναντίον, ἐξεδήλωσε πάντοτε εὐμένειαν καὶ συμπάθειαν ἔναντι τοῦ Κράτους αὐτοῦ, τὸ ὁποῖον ἔπρεπε νὰ καταβάλῃ σύντονον καὶ προσεκτικὴν προσπάθειαν διὰ νὰ ὑπερνικήσῃ τὰς δυσχερείας, ποὺ ἐδημιούργουν δι’ αὐτὴν ταύτην τὴν ὑπόστασίν του ἡ ἀνομοιογένεια τῶν φυλῶν, ποὺ τὸ κατοικοῦν, αἱ βλέψεις, τὰς ὁποίας διάφοροι ξέναι Δυνάμεις τρέφουν ἐπὶ ὡρισμένων ἐδαφῶν του καὶ ἡ ἔλλειψις κάθε ὀργανώσεως τῆς οἰκονομίας του. Βασικὴν προϋπόθεσιν τῆς ὑπερνικήσεως ὅλων αὐτῶν τῶν δυσχερειῶν καὶ τῆς ἀποδείξεως τῆς πραγματικῆς ζωτικότητος τοῦ Ἀλβανικοῦ Κράτους, ἀπετέλει ἡ διατήρησις ἀγαθῶν καὶ φιλικῶν σχέσεων μὲ τὰς γειτονικάς του χώρας.
Διὰ τὴν διατήρησιν τῶν ἀγαθῶν αὐτῶν σχέσεων, τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος κατέβαλλε πάντοτε κάθε δυνατὴν προσπάθειαν, φθάσαν καὶ μέχρι τοῦ νὰ φανῇ σκληρὸν ἀπέναντι ὁμοεθνῶν πληθυσμῶν, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν ἀνέκαθεν ἐξαιρετιῶς προσφιλεῖς εἰς τὴν Ἐθνικὴν ψυχήν. Διὰ νὰ τηρήσῃ τὴν ἰδίαν στάσιν τὸ Ἀλβανικὸν Κράτος, δὲν ἐχρειάζοντο οὔτε μεγάλαι προπάθειαι, οὔτε σημαντικαὶ θυσίαι. Ἤρκει μόνον νὰ ἐφαρμόσῃ ἠ Ἀλβανία τὰς συνθήκας, τὰς ὁποίας ὑπέγραψε, νὰ τηρήσῃ τὰς ὑποχρεώσεις, τὰ ὁποίας πανηγυρικῶς ἀνέλαβε.
Σημειωτέον, ὅτι τοιαύτη τακτική, ἀσκουμένη ἐκ μέρους τῆς Ἀλβανίας, θὰ ἐξυπηρέτει, ὄχι μόνον τῆν ἐξωτερικὴν πολιτικὴν τῆς χώρας, ἀλλὰ καὶ τὰ γενικώτερα ἐσωτερικά της συμφέροντα. Διότι δὲν ἠμπορεῖ, βεβαίως, κανεὶς νὰ ἀρνηθῇ, ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Παιδεία, παρεχομένη εἰς ἕνα μέρος σημαντικὸν τοῦ πληθυσμοῦ της, θὰ ἐξύψωνε τὸ ἐπίπεδον τοῦ πολιτισμοῦ. Τοῦτο ἀναγνωρίζει, ἄλλως τε, ἐμπράκτως ἡ ἰδία ἡ Ἀλβανία, ἐμπιστευομένη τὰ σημαντικώτερα κρατικὰ ἀξιώματα εἰς ὑπαλλήλους τυχόντας Ἑλληνικῆς παιδεύσεως καὶ ἀποστέλλουσα ὑποτρόφους εἰς τὸ Ἀθηναϊκὸν Πανεπιστήμιον.
Χαράσσουσα, ὅμως, ἄλλην κατεύθυνσιν, παραβιάζουσα τὰς ὑποχρεώσεις της, ἐμφανίζουσα τακτικὴν αὐτόχρημα ἀνθελληνικήν, ἡ Ἀλβανία κινδυνεύει νὰ δημιουργήσῃ τὴν παρεξήγησιν, ὅτι δὲν ἐπιθυμεῖ τὴν φιλίαν μὲ τὴν Ἑλλάδα. Καὶ διὰ μὲ τὴν ἰδικήν μας χώραν, ἡ ὁποία, ἐπὶ τέλους, ἠμπορεῖ νὰ ζήσῃ καὶ χωρὶς τὴν Ἀλβανικὴν φιλίαν, θὰ ἐδημιουργεῖτο οὕτως ἡ ὑποχρέωσις νὰ ρυθμίσῃ καὶ αὐτὴ ἀναλόγως τὴν πολιτικήν της. Διότι ἡ Ἑλλάς, τόσον, ἡ ἐπίσημος, ὅσον καὶ ἡ Κοινὴ Γνώμη της, γνωρίζει, ὅτι ἀληθὴς φιλία δύναται νὰ ὑπάρξῃ μόνον μεταξὺ κρατῶν, σεβομένων ἑαυτὰ πρὸ παντὸς καὶ ἀποφασισμένων νὰ μὴ ἐγκαταλείψουν κανὲν ἐκ τῶν δικαίων τους.
Διὰ τὴν Ἀλβανίαν, ὅμως, θὰ ἐδημιουργεῖτο οὕτω μία ἀτμόσφαιρα δυσπιστίας καὶ ἐχθρότητος, ἡ ὁποία θὰ ἐδυσχέραινε σημαντικώτατα τὴν προσπάθειάν της διὰ νὰ ἀποδείξῃ, ὅτι εἶνε πραγματικῶς βιώσιμον Κράτος.
ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία προσβάλουν και θίγουν πρόσωπα θα διαγράφονται.
Ανώνυμα μηνύματα που θα θίγουν επώνυμα άτομα θα διαγράφονται.
Σας προσκαλούμαι σε έναν διάλογο απόψεων και θέσεων για ένα καλύτερο μέλλων της ιδιαίτερης πατρίδος μας.