Βαγγέλης Παπαχρήστος: Αναγκαίος ο απολογισμός και η καθιέρωση νέων στόχων

Κάθε χρόνο, ο κάθε φορέας, είναι αυτός πολιτικός ή κοινωνικός,  κάνει τον ετήσιο απολογισμό του. Βγάζει τα δικά του συμπεράσματα και καθορίζει νέους στόχους για τη χρονιά που έρχεται.

Αυτό κάνουν  τα πολιτικά κόμματα στην Αλβανία, με στόχο το κυβερνών κόμμα να κρατήσει την εξουσία και το άλλο, της αντιπολίτευσης, να κερδίσει τις εκλογές. Εφέτος, συγκεκριμένα, τις κοινοβουλευτικές εκλογές της 18^η Ιουνίου. Τα δευτερεύοντα κόμματα, ως δορυφόροι των δύο μεγάλων κομμάτων, κάνουν τον απολογισμό τους και βάζουν καθήκον πώς να κατορθώσουν να  σέρνονται πίσω από κάποιο μεγάλο κόμμα  για κάποια νοσταλγική θέση ή υπουργική καρέκλα. Αυτά συμβαίνουν στο «λειτούργημα» που λέγεται Κράτος.

Και στη δική μας Ελληνική Κοινότητα, που είναι μια Κοινότητα σημαντική, υπολογίσιμη και ρυθμιστής (όταν ξέρουμε να βρούμε τον καταλύτη) των πραγμάτων, πρέπει να γίνεται  απολογισμός:  Πόσο είμαστε ικανοποιημένοι με τα «λάφυρα» που αποκομίσαμε  και ποια θα είναι οι νέοι στόχοι για την τρέχουσα χρονιά.

Να ειπωθεί  η υλοποίηση ή μη των προηγουμένων στόχων, ποιοι υλοποιήθηκαν, ποιοι όχι και γιατί; Έτσι που οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, που έμειναν στα ευλογημένα μέρη μας, μα και οι εκατοντάδες Βορειοηπειρώτες στον Ελλαδικό χώρο, να ενημερωθούν, για  να κρίνουν τις πράξεις του καθενός και ιδίως αυτών που ηγούνται και έχουν την τύχη της Ελληνικής Κοινότητας  στα χέρια τους. Απολογισμός σημαίνει να δικαιολογήσεις τις μέχρι τώρα ενέργειές σου και να δώσεις απαντήσεις στα τόσα συσσωρευμένα «γιατί»:

Γιατί, πέρασαν δύο δεκαετίες και δεν βρέθηκε  λύση  να δοθεί τέλος στο βρόμικο παιχνίδι με τους  πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας, που αλλόθρησκοι πλαστογράφοι  διεκδικούν, μετά από 27 χρόνια δημοκρατίας, δεκάδες εκατοντάδες εκτάρια λιβάδια και καλλιεργήσιμη γη στις δικές μας κοινότητες, ακόμα και ιστορικά, μεσαιωνικά μοναστήρια;

Γιατί, δεν ξελαγάρισαν τα σχολικά κείμενα από τις ανακρίβειες και τις εθνικιστικές τάσεις της μεγάλης Αλβανίας, πράγμα που δηλητηριάζει τη σημερινή γενιά και ιδίως τα δικά μας παιδιά;

Γιατί, μολονότι είναι επικυρωμένο και στο Σύνταγμα της χώρας, δεν εφαρμόζεται η Σύμβαση Πλαίσιο των Ανθρωπίνων και Μειονοτικών Δικαιωμάτων και η Ελληνική μας Κοινότητα είναι πάντοτε μαραζωμένη μπροστά στις πιέσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων και των εθνικιστών;

Γιατί, υπάρχει ακόμα αυτή η διάκριση ως αναφορά στους πολίτες ελληνικής και αλβανικής καταγωγής, διαφορά στις δικές μας κοινότητες και επαρχίες λες και δεν είμαστε νομοταγής έναντι των νόμων, που όχι μόνον είμαστε πολίτες αυτής της χώρας μα και ευρωπαίοι πολίτες;

Τα «γιατί» είναι πολλά.  Προβλήματα που έπρεπε να είχαν βρει προ καιρού λύση. Δυόμιση δεκαετίες είναι πολλές για να καθιερωθούν τα βασικά αιτήματα μιας Μειονότητας.

Μια νέα χρονιά μπήκε. Είναι μια χρονιά κι αυτή ασφυκτική, (μέσα στην πολιτική κρίση που έχει κατακλύσει τη χώρα), μια χρονιά φορτωμένη,(με τις κοινοβουλευτικές εκλογές που χτυπούν την πόρτα), μια χρονιά  που χρειάζεται την ενότητα, την συσπείρωση, την κοινή εθνική δράση, την αγωνιστικότητα και πάνω απ’ όλα την παρουσία όλων, για να δώσουμε μια απάντηση στα τόσα πολλά «γιατί» που μας ανησυχούν.

Η χρονιά αυτή ας είναι χρονιά της κινητοποίησης όλων των φορέων: ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ΚΕΑΔ, ΜΕΓΚΑ, Αδελφοτήτων, Συλλόγων, Ομοσπονδιών, για την υλοποίηση,   των νέων καθηκόντων και στόχων,  στόχοι που έχουν να κάνουν με το ανάστημά μας, με την υπόληψή μας, με το μέλλον μας.

sfeva.gr