Η σημασία της ημέρας
Η 12 Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως μέρα κατά της δικτατορίας. Ως μέρα κατά του κομμουνισμού. Ήταν η πρώτη λαϊκή εξέγερση στα χρονικά των πέντε δεκαετιών. Ήταν η πρώτη φορά που ο λαός της περιοχής του Βούρκου παρέλασε αγριεμένος, φωνάζοντας συνθήματα κατά των δικτατόρων και υπέρ της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.
Ξέσπασε το μίσος που έβραζε μέσα του. Ένα μίσος συσσωρευμένο. Ένα μίσος που έκανε την οργή να φουσκώσει. Και η φλόγα φούντωνε. Χρειαζόταν η αφορμή. Χρειαζόταν μια μικρή εστία. Για να ξεχείλιζε το μίσος. Για να χύνονταν η οργή. Για ν’ άναβε η μεγάλη φλόγα.
Και η αφορμή, η αιτία, η εστία… ήρθαν. Όταν οι κακούργοι δολοφόνησαν εν ψυχρώ, καθώς προσπαθούσαν να περάσουν τα σύνορα και να τρέξουν στη γη της δημοκρατίας και της ελευθερίας, τον Ευθύμιο Μάσσιο, τον Θανάση Κώτση, τον Αηδόνη Ράφτη από το Αλύκο και τον Ευάγγελο Μήτρο από τη Γέρμα, χωριά του Βούρκου.
Τα άψυχα σώματά τους έγιναν λάβαρο. Έγιναν σημαία. Έγιναν οδηγός για να προβάλλουν προς τα έξω το μίσος και την αντιπάθεια προς το κυβερνών κόμμα και σύστημα. Και ξεκίνησαν για την πόλη των Αγ. Σαράντα. Με τα φέρετρα στους ώμους. Με τα συνθήματα στα χείλη. Με τα πανό στα χέρια. Με την οργή τους να κυμάτιζε. Και το μικρό, στην αρχή, ρυάκι τους, έγινε ποτάμι. Έγινε λίμνη. Έγινε θάλασσα. Για να παρασύρει, στο πέρασμά του, τα πάντα.
Δονήθηκε η περιοχή. Εισακούστηκε το μήνυμά τους. Φοβήθηκαν οι προύχοντες δικτάτορες. Τσούλωσαν οι φονιάδες. Και άρχισε η συμπλοκή. Λαός από την μία, στρατός από την άλλη. Οι αγωνιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας από την μία, οι κομμουνιστές και οι υποστηρικτές του συστήματος από την άλλη.
Πέρασαν 24 χρόνια από την ημέρα αυτή. Κι όπως κάθε χρόνο συγκεντρωθήκαν μικροί και μεγάλοι στην «πλατεία Κύπρος», εκεί που υψώνονται το μνημείο της εξέγερσης κι αυτό των θυμάτων της δικτατορίας, για να ενθυμήσουν κι άλλη μια φορά τα γεγονότα των ημερών εκείνων.
Τελέστη η θεία Λειτουργία στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας και ψάλει η επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση της ψυχής από τον Σεβασμιότατο Δημήτριο της Ιεράς Μητρόπολης Αργυροκάστρου. Έχυσαν δάκρυα καημού και υπερηφάνειας στα μνήματα τους στο κοιμητήριο της Αγίας Βαρβάρας. Καταθέσαν στεφάνια, κράτησαν λόγους.
Εφέτος η «Πλατεία Κύπρος» ήταν κατάμεστη. Μέσα στους πολλούς πολίτες από κάθε κοινότητα της επαρχίας, από τους Αγίους Σαράντα και του Δελβίνου, αντίκριζες και τον Σεβασμιότατο Δημήτριο, τον Γ. Πρόξενο της Ελλάδος στο Αργυρόκαστρο Νικόλα Κοτροκόη, τον Πρόεδρο του ΚΕΑΔ και βουλευτή Ευάγγελο Ντούλε, τον Πρόεδρο της Ομόνοιας Βασίλη Μπολάνο, τον πρόεδρο του ΜΕΓΚΑ Χριστάκη Κίτσιο, τον αντιπεριφερειάρχη Αυλώνας Ι. Χύσι, τον Δήμαρχο Αγίων Σαράντα Στέφανο Τσίπα, την πρόεδρο Νεολαίας Βορειοηπειρωτών Ελένη Δήμου, τον αντιστράτηγο εν αποστρατεία Φράγκο Φραγκούλη, τους έπαρχους Φοινίκης, Μεσοποτάμου, Άνω και Κάτω Δρόπολης, πρόεδροι παραρτημάτων, πρόεδρος αδελφότητας Αλυκιωτών Μιχάλης Γιώτης και άλλοι.
Άνοιξε την εκδήλωση ο έπαρχος Αλύκου Χρήστος Καΐσης, ενώ μίλησε για την σημασία της ημέρας, τα 24χρονα της λαϊκής εξέγερσης, η γραμματέας της επαρχίας Αλύκου, Βαλεντίνα Γιάννη. Χαιρέτησαν ο Πρόεδρος της Ομόνοιας Β. Μπολάνος, ο Γ. Πρόξενος Ν. Κοτροκόης, ο Πρόεδρος του ΜΕΓΚΑ Χρ. Κίτσιος ο Αντιπεριφερειάρχης Αυλώνας Ι. Χύσι , ο Πρόεδρο του ΚΕΑΔ Β. Ντούλες και ο εκπρόσωπος των οικογενειών Βασίλης Μάσσιος.
Μετά ενός λεπτού σιγής κατατέθηκαν 27 στεφάνια απ’ όλους τους παράγοντες και τους εκπροσώπους που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση.
Στέφανα από τον Γ. Πρόξενο, τον Αντιπεριφερειάρχη, τον πρόεδρο της Ομόνοιας, τον πρόεδρο του ΚΕΑΔ, τον πρόεδρο του ΜΕΓΚΑ και τους έπαρχους κατατέθηκαν και στο διπλανό μνημείο αφιερωμένη στα θύματα της δικτατορίας. Αυτοί που φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν και θανατώθηκαν στα χρόνια του κομμουνισμού.
Με απόφαση του Επαρχιακού Συμβουλίου ανακηρύχτηκαν προσωπικότητες της Κοινότητας Αλύκου ο πολιτικός κρατούμενος Χαράλαμπος Κόκκαλης, ο διδάσκαλος Σταύρος Ιωαννίδης και ο Γιώργος Παπάς(και οι τρεις μετά θάνατο).
Ως επίλογος
Ήταν η μέρα της 12 Δεκεμβρίου του 1990, το πρώτο μήνυμα της κατάρρευσης της δικτατορίας. Της αποκεφάλισης αυτού του στοιχειού, που λέγονταν κομμουνισμός. Ήταν το μήνυμα της δημοκρατίας που θα έρχονταν.
Η 12 Δεκεμβρίου, μπήκε στην ιστορία της ΕΕΜ ως μέρα κατά της δικτατορίας, κατά της αντίστασης, κατά του κομμουνισμού.
Οι τέσσερις αδικοχαμένοι, «Μάρτυρες της Δημοκρατίας», οι δεκάδες μάρτυρες του δικτατορικού συστήματος, θα μας διδάσκουν και θα μας φωτίζουν για πάντα. Μηνύματα που ήχησαν και απ’ τους εκφωνητές στην παρούσα εκδήλωση.
(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)
Φωτογραφίες από Τα Νέα της Βορείου Ηπείρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία προσβάλουν και θίγουν πρόσωπα θα διαγράφονται.
Ανώνυμα μηνύματα που θα θίγουν επώνυμα άτομα θα διαγράφονται.
Σας προσκαλούμαι σε έναν διάλογο απόψεων και θέσεων για ένα καλύτερο μέλλων της ιδιαίτερης πατρίδος μας.