Ένα Πανβορειοηπειρωτικό Συμβούλιο, αναγκαιότητα του καιρού

του Βαγγέλη Παπαχρήστου

Μετά την ίδρυση της Ομόνοιας και των πρώτων πετυχημένων λειτουργικών χρόνων της, όταν ο αγώνας που έδωσε και οι επιτεύξεις της, τόσο εντός όσο και εκτός χώρου, ήταν ορατές, άρχισε μια αντίθετη αναμέτρηση. 

Οι Βορειοηπειρώτες, που εργάζονται και κατοικούν στον ελλαδικό χώρο, μην έχοντας, πλέον, επαφές με την Ομόνοια, οργανώθηκαν σε Αδελφότητες, Συλλόγους, Ομοσπονδίες και Συνομοσπονδίες. Η καθεμιά με το πρόγραμμά της, τους στόχους της, την κατεύθυνσή της. Κάποια ενεργητική και κάποια παθητική. Οι περισσότερες αρκέστηκαν και αρκούνται στην μοναδική δραστηριότητα του κοψίματος της πρωτοχρονιάτικης πίτας, μια δραστηριότητα ψυχαγωγικού περιεχομένου. Κάποια άλλη είναι ικανοποιημένη με το ετήσιο Αντάμωμα που διοργανώνει σε κάποιο χώρο.

Κάποιες προσπάθησαν, μέσα στα δικά τους πλαίσια και τις δικές τους δυνατότητες, να προβάλλουν τα αιτήματα των Βορειοηπειρωτών, αιτήματα,  που είχαν σχέση με την παραμονή τους στην Ελλάδα, τη διπλή υπηκοότητα, τη σύνταξη του ΟΓΑ…, οργανώνοντας, μάλιστα, διαμαρτυρίες και συλλαλητήρια.

Δεν κατόρθωσαν πολλά. Απουσίαζε η  συλλογικότητα, ο συντονισμός. Υπήρχαν και περιπτώσεις, που ο ένας ο Σύλλογος κατηγορούσε τον άλλον.  Οι στόχοι του ενός ερχόντουσαν σε αντίθεση με τους στόχους του άλλου.

Όλα αυτά έγιναν σποραδικά. Ανοργάνωτα. Χωρίς μια ενιαία καθοδήγηση. Χωρίς ένα Πανβορειοηπειρωτικό Συμβούλιο, που να συντονίζει την δραστηριότητα, την λειτουργικότητα και τις πράξεις όλων αυτών των Βορειοηπειρωτικών Φορέων.

Η Ομόνοια δεν μπόρεσε να συντονίσει και να καθοδηγήσει όλες αυτές  τις πτυχές.

Η ίδρυση ενός Παραρτήματος στην Αθήνα, δεν βρήκε θετική ανταπόκριση.  

 Κι αυτό για δύο λόγους:

Πρώτον, από την ύφεση που υπέστη η ίδια η Ομόνοια και δεύτερον από την κομματικο-ιδεολογική τοποθέτηση πολλών μελών και διευθύνων αυτών των Φορέων. Μάλιστα, συγκεντρώσεις υπέρ των αλβανικών κομμάτων (ιδίως του σοσιαλιστικού), υπερτερούσαν αυτών της Ομόνοιας και των κόμματος που υποστηρίζει αυτή.

Όλη αυτή η περίοδος έχει αποδείξει πως ικανά, δραστήρια και πρώτιστα στελέχη από το βορειοηπειρωτικό χώρο αφέθηκαν στο περιθώριο. Κάποιοι προσπάθησαν να χωρίσουν και όχι να ενώσουν. Να περιθωριοποιήσουν και όχι ν’ αναδείξουν. Να σπείρουν τη διχόνοια και όχι την αγάπη και την ένωση.

Οι μέχρι τώρα οι πραχτικές απέδειξαν πως χρειάζεται  ένας νέος συντονιστής.  Δυνατός και λειτουργικός. Κοινής αποδοχής.  Που ν’ αντιπροσωπεύει όλα τα Φόρουμ του ελλαδικού χώρου. Μαζί με αυτά και του βορειοηπειρωτικού χώρου. 

Από καιρό ρίχτηκε η ιδέα της ίδρυσης ενός Πανβορειοηπειρωτικού Συμβουλίου. Τι έγινε, όμως, με το θέμα αυτό;  Έγιναν μερικές προσπάθειες για την ίδρυσή του και όλες τους απέτυχαν. 

 Γιατί; Ποιος εμποδίζει μια τέτοια κίνηση; Ποιον δε συμφέρει να υπάρχει ένα Συμβούλιο Πανβορειοηπειορωτικό, δυναμικό, με αξιόλογους Βορειοηπειρώτες απανταχού γης, που να νοιάζονται γι’ αυτόν τον τόπο;

Αναγκαιότητα του καιρού η ίδρυση αυτού του Συμβουλίου, όπου να δώσουν την συμβουλή και συμβολή οι ικανοί Βορειοηπειρώτες ανά τον κόσμο, καθορίζοντας εθνικούς και κοινωνικούς στόχους  και  με αγωνιστικότητα να συμβάλλουν όλοι για την υλοποίησή τους.  

από την εφημερίδα "ΤΟ ΟΡΑΜΑ"