Στην 50χρονη κομουνιστική δικτατορία υπήρχαν άνθρωποι που απαρνήθηκαν καταγωγή, συγγενείς, ακόμα και γονείς για να κερδίσουν την εύνοια του κόμματος.
23 χρόνια μετά στο ίδιο έργο θεατές, με τη διαφορά ότι οι «αντιφρονούντες» δεν φυλακίζονται, δεν εξορίζονται αλλά περιθωριοποιούνται ως «ακραίοι» γιατί τιμούν την ιστορία και τους προγόνους τους.
Ντροπή σε αυτούς που θέλουν να λέγονται εκπρόσωποι των Ελλήνων της Αλβανίας ασελγώντας πάνω στην ιστορία τους αφού η μόνη ανησυχία που έχουν είναι πως θα κερδίσουν την εύνοια του αλβανικού πολιτικού συστήματος. Ένα σύστημα που θέλει μία μειονότητα χωρίς ιστορία και ένα Βορειοηπειρώτη με μινοριτάρικη συνείδηση όπως ακριβώς την είχε καλλιεργήσει ο αλήστου μνήμης Ενβέρ.
Ο Γεώργιος Χριστάκης Ζωγράφος, ήταν ένα πλουσιόπαιδο που εγκατέλειψε τις ανέσεις της Αθήνας – Κωνσταντινούπολης και τα σαλόνια της διπλωματίας, ήρθε στην ιδιαίτερη του πατρίδα το Αργυρόκαστρο για να αγωνιστεί για την ελευθερία της, μένοντας σε ένα ταπεινό σπίτι στο Αργυρόκαστρο όπου έπαθε κρυοπαγήματα.
Εμείς 100 χρόνια μετά κάνουμε ακριβώς το αντίθετο, ξεκινώντας όλοι από μία ψάθα ψάχνουμε τα σαλόνια και τις ανέσεις, ξεχνώντας και αγνοώντας τους αγώνες των προγόνων μας, προσθέτοντας έτσι σελίδες γελοιότητας στην ιστορία μας.
Τιμή και δόξα στους αγωνιστές του 14!
Λεωνίδας Παππάς
Άγιοι Σαράντα 16-2-2014
Symfono pliros, Bravo su Leonidha ta les sosta ke ekso apo ta dhontia. Eksarhos.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ τιμή μας και η ντροπή τους!-έτσι θα έπρεπε να γράψεις Λεωνίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛεωνίδα συγχαρητήρια. Ο Θεός να σε φωτίζει. Είθε η επόμενη γενιά των ηγετών της ΕΕΜ να είναι καλύτερη από την προηγούμενη και να αξιωθεί να ζήσει ημέρες ανάλογες του 1914!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκος Τσιρέλης