Καλοκαιρινές ιστορίες από τη Βόρειο Ήπειρο: Η εβδομάδα "τουρκικού πολιτισμού", οι ασπροσκούφηδες καλλιτεχνικοί ηγέτες, η απορία μίας έφηβης για το πατριωτικό φιλότιμο και τα ατίθασα τζιοβόρια

Άλλο ένα καλοκαίρι φτάνει προς το τέλος του και μπορούμε να αρχίσουμε να κάνουμε ένα απολογισμό από το θέρος του 2014 στη Βόρειο Ήπειρο, όπου οι ξενιτεμένοι επέστρεψαν κυρίως τον μήνα Αύγουστο στα πάτρια χώματα για να περάσουν τις διακοπές τους.

Το κλασικό φαινόμενο είναι η κοσμοσυρροή στα πανηγύρια με αφορμή την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αλλά και τα γλέντια που έγιναν στα διάφορα χωριά στα μέσα Αυγούστου. Εξάλλου για Βορειοηπειρώτες που αλλού θα είχε κοσμοσυρροή...

Όμως θα ξεκινήσουμε κάνοντας αναφορά στο "Τριήμερο τουρκικού πολιτισμού" που έλαβε χώρα στους Άγιους Σαράντα. Φίλος του ιστολογίου μας έστειλε την φωτογραφία που παρουσιάζουμε πάνω η οποία αποδεικνύει το λόγου το αληθές. Η εκδήλωση όπως μας γράφει γράφει χαρακτηριστικά ο αναγνώστης του "Ε.Λ.Α"  πραγματοποιήθηκε  "στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης των Αγίων Σαραντα στα σκαλιά του Cafe Restorant Limani-Beqo που περνάει όλος ο κόσμος με τους μουτζαντίνιδες να προκαλούν μ'αυτό το πανό".

Σίγουρα για να προκαλέσουν έγινε αυτό το θέαμα, γιατί όταν μας λένε για "τούρκικη κουλτούρα" τι να σκεφτούμε; τα οθωμανικά; τους ναργιλέδες; τις χανούμισσες; ή τα σουτζούκ - λουκούμ; 

Δεν ξέρουμε αν αυτή η... πολιτιστική εκδήλωση διεξάγεται μόνο στους Άγιους Σαράντα αλλά το σίγουρο είναι ότι η πολιτική του αλβανού πρωθυπουργού, του συντρόφου Ράμα, όλο και περισσότερο οθωμανίζει.

Αυτό λοιπόν που δεν κατάφεραν οι Οθωμανοί μέσω της βίας επί πέντε αιώνες στην Ήπειρο, λέτε να τον καταφέρουν μέσω του "πολιτισμού";

Γιατί το κακό είναι ότι κάποιοι δικοί μας και συγκεκριμένα κάποια πρόσωπα που στην πράξη αποτελούν ινδάλματα για τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου φαίνεται να οθωμανίζουν οικειοθελώς.

Την αφορμή γι' αυτό που γράφουμε την πήραμε από τα δύο καλλιτεχνικά αστέρια της Βορείου Ηπείρου, τον δημοφιλέστερο κλαρινοπαίχτη Βασίλη Καλκάνη και τον δημοφιλέστερο τραγουδιστή Κώστα Καλόγερο οι οποίοι τον Ιούλιο έπαιξαν σε γλέντι στην χασισοπρωτεύουσα της Αλβανίας στο Λαζαράτι. Κατά τη διάρκεια του γλεντιού λοιπόν φόρεσαν - δεν γνωρίζουμε αν τα έβαλαν οι ίδιοι ή τους τα φόρεσαν άλλοι - τους παραδοσιακούς άσπρους σκούφους που φοράν στα κεφάλια τους οι φυλές των Λιάμπηδων και των Τσάμηδων. Πρόκειται ως γνωστόν για χαρακτηριστικό στοιχείο της φορεσιάς των αλβανών μουσουλμάνων που καθιερώθηκε στην τουρκοκρατία, σε αντίθεση με τον μαύρο σκούφο που φορούσαν οι "γκιαούρηδες" χριστιανοί.

Το βάσιμο των όσων γράφουμε φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία που αλιεύθηκε από τον λογαριασμό του κ. Β. Καλκάνη στο facebook.

Υπήρξαν κάποια σχόλια που έδειχναν έντονη αντίθεση σε αυτήν την πράξη, εκφράζοντας το παράπονο ότι "για τα λέκια γίνονται όλα" αλλά οι "ορθολογικότεροι" υποστήριξαν ότι πρόκειται για καθαρά επαγγελματική δραστηριότητα και προφανώς στα όρια της "πλάκας". Η Άλωση στις μέρες μας όμως έρχεται μέσα από κάτι τέτοιες αθώες πλάκες και κάτι τέτοιες άθλιες διαπολιτισμικές δραστηριότητες.

Να έρθουμε στη Χιμάρα, όπου λίγοι παραβρέθηκαν φέτος στο τρισάγιο που τελέστηκε στη μνήμη του Αριστοτέλη Γκούμα για τη συμπλήρωση των τεσσάρων χρόνων από τη δολοφονία του. Εκτός από τα μέλη της οικογένειας του εθνομάρτυρα έδωσαν το παρόν κάποιοι Χιμαραίοι αλλά και δέκα περίπου άτομα από το Βούρκο και τα Ριζά. 
Ανάμεσα τους και μία δεκαεξάχρονη από χωριό του Βούρκου, η οποία μετά το τρισάγιο άκουγε τις συζητήσεις των μεγαλύτερων που περιστρέφονταν γύρω από τις πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή και συγκεκριμένα για το θέμα των ημερών: Την διοικητική διαίρεση και την συνένωση της Χιμάρας με τη λιάμπικη επαρχία Βρανίστι, ενέργεια που θα σημάνει την εθνολογική αλλοίωση του Δήμου Χιμάρας. Η έφηβη κοπέλα ευλόγως διερωτήθηκε: "Μα τότε γιατί δεν ξεσηκώνονται οι Χιμαριώτες; στην επαρχία της δική μας είχαμε συμφωνήσει να ξεσηκωθούμε αν μας ένωναν με αλβανικό Δήμο!".
Όντως τον Αύγουστο που θα έρχονταν και όλοι οι ξενιτεμένοι στα πατρικά τους σπίτια, θα μπορούσε να διοργανωθεί μία μαζική συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το ζήτημα που ήταν και νωπό.
Η απάντηση δόθηκε με πάσα ειλικρίνεια από μία νεαρή, αλλά αρκετά μεγαλύτερη, Χιμαραία στην οποία μεταφέρθηκε η απορία μία μέρα μετά: "Δεν θα μπει σε κίνδυνο η τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Κανείς δεν βάζει σε κίνδυνο την επιχείρηση του που περιμένει πως και πως τους αλβανούς τουρίστες το καλοκαίρι!".
Όλα λοιπόν θυσία στο βωμό του κέρδους;

Αξίζει όμως να αναφερθούμε και σε μία εξαίρεση που έκανε τη διαφορά.
Αυτή δεν είναι άλλη από τη διοργάνωση του πανηγυριού του Δεκαπενταύγουστου στη Δερβιτσάνη. Η Νεολαία του κεφαλοχωρίου της Δρόπολης ανήρτησε μπροστά από το σχολείο όπου έλαβε χώρα το πανηγύρι, μία τεράστια σημαία της Αυτονόμου Ηπείρου, ενώ οι αναμνηστικές μπλούζες που ετοίμασαν οι διοργανωτές περιείχαν την γαλανόλευκη σημαία και σύμβολα του Αυονομιακού Αγώνα του 1914. 
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό νωρίτερα, όπου νεαρός Δερβιτσιώτης κρατήθηκε για λίγες ώρες στον μεθοριακό σταθμό της Κακαβιάς επειδή διερχόταν φορώντας μία τέτοια μπλούζα, μαύρου χρώματος η οποία θεωρήθηκε προκλητική από τις αλβανικές Αρχές. 
Έντονο πραγματικά πατριωτικό και επετειακό χρώμα στη Δερβιτσάνη την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. 
Βέβαια ανάλογο σημαιοστολισμό και πλήθος καλό θα ήταν να μην βλέπαμε μόνο στα γλέντια, αλλά από το τίποτα κάτι είναι κι αυτό και δεν έχουμε παρά να πούμε ένα μεγάλο "μπράβο" στα ατίθασα τζιοβόρια. 

(Οι παρακάτω φωτογραφίες από τη σελίδα facebook "Δερβιτσάνη")