Χωριό στην επαρχία Φοινίκης σε υψόμετρο 75 μ. γύρω στα 5 χιλιόμετρα δυτικά του Δελβίνου. Απλώνεται στα Βορειοανατολικά του βουνού της Φοινίκης, στην άκρη του αυτοκινητόδρομου Αγ. Σαράντα –Δέλβινο.
Πήρε την ονομασία από το μαύρο και πουλί, όπου βάσει των λεγομένων τη σοδιά του σιταριού ακόμα προτού θεριστεί την έτρωγαν τα μαύρα πουλιά, τα κοράκια.
Το 1852 ήταν τσιφλίκι με 5 σπίτια, το 1913 είχε 18 κατοίκους, το 1923 είχε 7 σπίτια και 46 κατοίκους και το 1927 είχε 88 κατοίκους. Μεγάλωσε σαν κοινότητα, μόνον μετά το 1960.Έφθασε τους 193 κατοίκους καιδημοτικό σχολείο το οποίο έκλεισε στα χρόνια της δημοκρατίας.
Οι κάτοικοί του πήραν ενεργό μέρος στον Αντιφασιστικό Αγώνα. Τον Ιούλιο του 1942 έγινε εδώ η δράση για την καταστροφή της τηλεφωνικής γραμμής του εχθρού.
Κατοικείται με ελληνικής καταγωγής πολίτες.
Το 1957 έγινε γεωργικός συνεταιρισμός, το 1966 ενώθηκε μαζί με το Βρυώνι, Φοινίκη, Καραχάτζι και Βρωμερό στον ενωμένο συνεταιρισμό της Φοινίκης και το 1972, μαζί με άλλα 17 χωριά, στο συνεταιρισμό Ανώτερου Τύπου της Φοινίκης.
80% των σπιτιών είναι νεόχτιστα ή ανακαινισμένα με σύγχρονες προδιαγραφές. Νεόχτιστη είναι και η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής.
Η κυριότερη κατεύθυνση της οικονομίας είναι η παραγωγή των σιτηρών, η κτηνοτροφία και η καλλιέργεια της ελιάς.
Οι κάτοικοί του μετανάστευσαν στην Ελλάδα, λίγοι φυλούν Θερμοπύλες στο χωριό.(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)
www.sfeva.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία προσβάλουν και θίγουν πρόσωπα θα διαγράφονται.
Ανώνυμα μηνύματα που θα θίγουν επώνυμα άτομα θα διαγράφονται.
Σας προσκαλούμαι σε έναν διάλογο απόψεων και θέσεων για ένα καλύτερο μέλλων της ιδιαίτερης πατρίδος μας.