Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ
* Μέσα στο πλήθος των χρονολογιών με εθνική ιστορία, ασφαλώς, η 25η Μαρτίου είναι η πιο χαρακτηριστική και εκφράζει περισσότερο από κάθε άλλη χρονολογία το αίσθημα του λαού μας. Θρησκευτική και εθνική γιορτή η 25η Μαρτίου συμβολίζει την ελπίδα της χριστιανικής πίστης και τη μοίρα του έθνους μας.
Το ιστορικό δίδαγμα της διπλής αυτής γιορτής προς τους επιγόνους ανταποκρίνεται πλήρως στο αίτημα της ανθρώπινης ψυχής. Η ταύτισή της ως εθνικής και θρησκευτικής γιορτής δεν είναι χωρίς σημασία. Η γιορτή του Ευαγγελισμού ταιριάζει απόλυτα με την εθνική ελπίδα του απελευθερωτικού Αγώνα. Το ράσο και το σπαθί στον τιτάνιο εκείνο Αγώνα, συνένωσαν για άλλη μια φορά τη δύναμή τους στην εξυπηρέτηση του έθνους.
Το βάρος της σημασίας της 25ης Μαρτίου είναι πλούσιο σε διδάγματα. Η δίκαιη υπόθεση του σκλάβου, του «ραγιά» Έλληνα, που απελπισμένα αγωνιζόταν για την αποτίναξη του ξενικού ζυγού και την απόκτηση της πολυπόθητης ελευθερίας, συγκίνησε τη διεθνή κοινή γνώμη. Η μεταστροφή, υπέρ της ελληνικής υπόθεσης, της πολιτικής των τότε Μεγάλων Δυνάμεων, απέδειξε ότι η ελληνική ιδέα για εθνική αποκατάσταση δεν έπαψε να υπάρχει, αλλά, αντίθετα επεβλήθηκε στα συμφέροντα εκείνων που απεργάζονταν τον αφανισμό της φυλής μας.
Θαυμάζουμε τους αγωνιστές του ’21 για το θάρρος, την αντοχή, την αισιοδοξία, την υπομονή και επιμονή στην επίτευξη του κοινού στόχου. Επέδειξαν θάρρος σ’ ένα περιβάλλον εχθρικό, αντοχή, γιατί για έξι χρόνια κράτησαν έναν άνισο αγώνα και αισιοδοξία, γιατί πίστευαν σε αίσιο και ευτυχές αποτέλεσμα του εγχειρήματος.
Με την έναρξη του αγώνα οι κυβερνήσεις των ισχυρών της εποχής θορυβήθηκαν. Είχαν λόγους να επιθυμούν τη διατήρηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και γι’ αυτό το λόγο εμπόδιζαν την ανάπτυξη της Ελληνικής Επανάστασης. Μέσα σ’ αυτό το δυσμενές κλίμα τα περιφρονημένα υπολείμματα του παλιού ελληνικού κλέους δεν είχαν να ελπίζουν τίποτε, εισέπρατταν μόνο ευχές και βαυκαλίζονταν με ωραία λόγια και αυταπάτες. Η φωνή του Ρήγα Φεραίου είχε σβήσει με τον μαρτυρικό του θάνατο στο Βελιγράδι και το αγνό κίνημα του Υψηλάντη τάφηκε στις παραδουνάβιες ηγεμονίες.
Ο Ελληνισμός αφέθηκε να δώσει μόνος του λύση στο πρόβλημά του, έχοντας δίπλα μόνο λιγοστούς ενθουσιώδεις φιλέλληνες. Είχε πάρει την απόφαση να αγωνιστεί στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις για τη λύτρωση από την τυραννία και την αποκατάστασή του σε κράτος ελεύθερο και ανεξάρτητο.
Όταν έκρινε ότι η στιγμή ήταν κατάλληλη, ξεσηκώθηκε και απαίτησε το δίκαιό του. Η εξέγερση ήταν απότοκη της οικονομικής άνθησης του 17ου και 18ου αιώνα και της πνευματικής ανάτασης. Οι επαναστατημένοι Έλληνες δεν κινήθηκαν από οικονομικούς υλιστικούς λόγους, αλλά μόνο με ιδανικά, τα οποία αποτελούν την αφετηρία για την προαγωγή του πολιτισμού.
Λησμονημένοι οι πονεμένοι άνθρωποι του ’21 από τον έξω κόσμο, είχαν κρατήσει στα μύχια της ψυχής τους άσβεστη την ελληνική φλόγα, παρόλους τους κατατρεγμούς και τις καταπιέσεις. Εξεγέρθηκαν με μόνα εφόδια την πίστη τους στο ιδανικό της ελευθερίας και το μίσος κατά των τυράννων. Την ευλογημένη εκείνη ώρα όλες οι δυνάμεις του έθνους συντονίστηκαν και η επανάσταση πήρε την έκταση πανελλήνιας εθνεγερσίας πλούσιων και φτωχών, λαϊκών και κληρικών, λογίων και αρματωμένων.
Εγκαταλειμμένοι από τους ισχυρούς της εποχής, με συνείδηση των δυνάμεών τους, ώριμοι πνευματικά, με πίστη στη δύναμη της θρησκείας και στην αντοχή του Έθνους, ξεκίνησαν τον άνισο αγώνα και μετά από εκατόμβες θυσιών, τον κέρδισαν, γιατί γνώριζαν να εκτιμούν την έννοια της ελευθερίας και είχαν συνείδηση της ιστορικής τους αποστολής.
Εκατόν ενενήντα τρία χρόνια πέρασαν από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης και το δίδαγμα της επετείου παραμένει ζωντανό. Η τιτανομαχία του Έθνους από το 1453 μέχρι το 1821 υπήρξε μεγάλη και αθάνατη. Η φάλλαγγα των μαρτύρων και των νεκρών υπήρξε ατελείωτη. Ο δρόμος τραχύς και δύσκολος. Αυτόν τον δύσκολο δρόμο της θυσίας ακολουθούσαν πρόθυμα οι ραγιάδες Έλληνες και μετά από σκληρούς αγώνες ρόδισε και ανέτειλε το Πάσχα των Ελλήνων. Μεγάλη η φάλαγγα των ηρώων και μαρτύρων. Με επικεφαλής του Εθνομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’ με τον βρόγχο στο λαιμό, ακολουθούν ιερείς και αρματολοί, λόγιοι και ξωμάχοι. Κοντά σ’ αυτούς μεγάλα ονόματα που θυσίασαν οικογένειες και περιουσίες και αντιμετώπισαν θαρρετά τον θάνατο. Μπροστά πηγαίνει ο σταυρός και το δαυλί του μπουρλοτιέρη. Όλοι μαζί θεμελιώνουν τη λευτεριά.
Τα πνεύματα των φιλικών, τα αίματα των ηρώων, οι χτύποι της καρδιάς των φιλελλήνων, αποτελούν τη ρίζα με κορυφή την ιδέα, τη μεγάλη και φωτεινή ιδέα του λυτρωμού.
Ιερουργούντες στη γιορτή της Ανάστασης των Ελλήνων, θυμούμαστε με σεβασμό τους αθάνατους νεκρούς όλων των εποχών της φυλής μας, ευχόμενοι να είναι αιωνία η μνήμη τους.
ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία προσβάλουν και θίγουν πρόσωπα θα διαγράφονται.
Ανώνυμα μηνύματα που θα θίγουν επώνυμα άτομα θα διαγράφονται.
Σας προσκαλούμαι σε έναν διάλογο απόψεων και θέσεων για ένα καλύτερο μέλλων της ιδιαίτερης πατρίδος μας.