Η 12η Δεκεμβρίου είναι μία ημερομηνία με διπλή εθνική και ιστορική σημασία για τους Έλληνες της κατεχόμενης Ηπείρου. Σαν
σήμερα πριν από 24 χρόνια (12-12-1990) οι κάτοικοι των ελληνόψυχων
χωριών των Αγίων Σαράντα, με αφορμή την δολοφονία τεσσάρων παληκαριών
από το Αλύκο και τη Γέρμα κατά την προσπάθεια τους να δραπατεύσουν από
τον αλβανικό "σοσιαλιστικό παράδεισο" προς την Ελευθερία και την Μητέρα
Ελλάδα, πραγματοποίησαν την πρώτη μαζική εξέγερση κατά του αιμοσταγούς
κομουνιστικού καθεστώτος που εγκαθίδρυσε στην Αλβανία ο δικτάτορας Ενβέρ
Χότζα.
Σήμερα
όμως, 24 χρόνια μετά, διαπιστώνουμε μετά λύπης ότι το καθεστώς εκείνο
έπεσε μόνο τυπικά, αφού στην ουσία τα πρόσωπα που αποτελούσαν την
νομενκλατούρα προ του 1991 είναι τα ίδια που βλέπουμε να παραμένουν
ακόμα στα πράγματα.
Η διαπίστωση αυτή γίνεται ακόμα πιο αισθητή στο χώρο της Βορείου Ηπείρου, όπου οι ρουφιάνοι και καλοθελητές του χθες παίζουν και στις μέρες μας πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου μας, προβαλλόμενοι μάλιστα ως "αποκλειστικοί αντιπρόσωποι" μας κι ας γίνονται και επίσημα εκπρόσωποι των εθνικών συμφερόντων του αλβανικού κράτους.
Σήμερα επίσης συμπληρώνονται 20 χρόνια (12-12-1994) από την κοίμηση του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, υπερτίμου και Εξάρχου πάσης Βορείου Ηπείρου Σεβαστιανού, του πνευματικού μας ηγέτη που αγωνίστηκε για την νεκρανάσταση του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος. Αν δεν υπήρχε ο ήρωας Ιεράρχης και ο αγώνας που έδωσε σε όλη την οικουμένη, πιθανότατα σήμερα να μην μίλαγε κανείς για Βόρειο Ήπειρο και το εθνικό μας ζήτημα να είχε σβήσει για πάντα.
Ο αείμνηστος Δεσπότης μας έκλεισε τα μάτια του περιμένοντας να αναφωνήσει τον νικητήριο παιάνα "Χριστός ανέστη και η Βόρειος Ήπειρος ανέστη", όπως έλεγε κάθε χρόνο τη νύχτα της Ανάστασης από το ακριτικό χωριό Μαυρόπουλο αντικρίζοντας τα σκλαβωμένα χωριά της Δρόπολης.
Η 12η Δεκεμβρίου κάθε χρόνο μας θυμίζει το χρέος μας να βαδίζουμε στον δρόμο που χάραξαν οι τέσσερεις μάρτυρες του Αλύκου και ο μακαριστός Μητροπολίτης Σεβαστιανός και να συνεχίζουμε τον αγώνα τους μέχρι την οριστική δικαίωση.
Η διαπίστωση αυτή γίνεται ακόμα πιο αισθητή στο χώρο της Βορείου Ηπείρου, όπου οι ρουφιάνοι και καλοθελητές του χθες παίζουν και στις μέρες μας πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου μας, προβαλλόμενοι μάλιστα ως "αποκλειστικοί αντιπρόσωποι" μας κι ας γίνονται και επίσημα εκπρόσωποι των εθνικών συμφερόντων του αλβανικού κράτους.
Σήμερα επίσης συμπληρώνονται 20 χρόνια (12-12-1994) από την κοίμηση του Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, υπερτίμου και Εξάρχου πάσης Βορείου Ηπείρου Σεβαστιανού, του πνευματικού μας ηγέτη που αγωνίστηκε για την νεκρανάσταση του Βορειοηπειρωτικού Ζητήματος. Αν δεν υπήρχε ο ήρωας Ιεράρχης και ο αγώνας που έδωσε σε όλη την οικουμένη, πιθανότατα σήμερα να μην μίλαγε κανείς για Βόρειο Ήπειρο και το εθνικό μας ζήτημα να είχε σβήσει για πάντα.
Ο αείμνηστος Δεσπότης μας έκλεισε τα μάτια του περιμένοντας να αναφωνήσει τον νικητήριο παιάνα "Χριστός ανέστη και η Βόρειος Ήπειρος ανέστη", όπως έλεγε κάθε χρόνο τη νύχτα της Ανάστασης από το ακριτικό χωριό Μαυρόπουλο αντικρίζοντας τα σκλαβωμένα χωριά της Δρόπολης.
Η 12η Δεκεμβρίου κάθε χρόνο μας θυμίζει το χρέος μας να βαδίζουμε στον δρόμο που χάραξαν οι τέσσερεις μάρτυρες του Αλύκου και ο μακαριστός Μητροπολίτης Σεβαστιανός και να συνεχίζουμε τον αγώνα τους μέχρι την οριστική δικαίωση.
Εθνικός Σύλλογος Βόρειος Ήπειρος 1914
esvh1914@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια τα οποία προσβάλουν και θίγουν πρόσωπα θα διαγράφονται.
Ανώνυμα μηνύματα που θα θίγουν επώνυμα άτομα θα διαγράφονται.
Σας προσκαλούμαι σε έναν διάλογο απόψεων και θέσεων για ένα καλύτερο μέλλων της ιδιαίτερης πατρίδος μας.