Μετά την κατάρρευση του δικτατορικού συστήματος στην Αλβανία άρχισαν οι πρώτες μεταρρυθμίσεις και στον οικονομικό τομέα. Ιδιωτικοποιήθηκαν όλα τα, μέχρι τότε, κρατικά κτίρια και ιδρύματα όπως καταστήματα, αποθήκες, γραφεία διευθύνσεων κ.ά. Λίγο αργότερα εγκρίθηκε ο νόμος 7501 βάση του οποίου επωφελούνταν αγροτική γη όσοι βρίσκονταν στα χωριά μέχρι την στιγμή που εγκρίθηκε ο νόμος αυτός.
Και οι δύο νόμοι ήταν επηρεασμένοι από την σοσιαλιστική νοοτροπία, διότι, αν και στην Αλβανία εγκαθιδρύθηκε η λεγόμενη δημοκρατία, η χώρα δεν είχε απαλλαγεί οριστικά από την κομμουνιστική επιρροή. Το γεγονός που ο τότε ηγέτης Ραμίζ Αλία παραδέχτηκε τον πλουραλισμό στη χώρα τονίζοντας πως «…εμείς θα τους υποκινήσουμε να ιδρύσουν κόμματα αριστερά, δεξιά, κεντρώα, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να ελέγχονται και να διευθύνονται από μας. Τις θεμελιώδεις αρχές αυτών των κομμάτων εμείς θα τις συντάξουμε. Επικεφαλής τους θα είναι άνθρωποι που υποστηρίζουν την στρατηγική μας…», τα λέει όλα.
Οι δύο νόμοι
Ο πρώτος νόμος, αυτός της ιδιωτικοποίησης, ωφελούσε τους ίδιους τους προύχοντες του δικτατορικού συστήματος διότι στα γραφεία και στα ιδρύματα, που είχαν σχέση με τις ιδιωτικοποιήσεις, εργάζονταν, επί το πλείστον, δικοί τους άνθρωποι.
Και ο δεύτερος νόμος, της διανομής της συνεταιριστικής γης, είχε ως βάση τις σοσιαλιστικές και όχι τις καπιταλιστικές αρχές. Καταπατήθηκαν τα δικαιώματα των ιδιοκτητών διότι, δεν έλαβαν την δική τους περιουσία βάση των τίτλων ιδιοκτησίας που κατείχαν, αλλά η περιουσία τους διανεμήθηκε στους άλλους. Δεκάδες-εκατοντάδες οικογένειες, που είχαν φύγει από το χωριό για διάφορους λόγους, δεν δικαιούνταν να μπουν στην μοιρασιά του νόμου 7501 κι ας είχαν, πάρα πολλοί απ’ αυτούς, την δική τους γη, την δική τους περιουσία. Χωριά ολόκληρα, όπως το Περδικάρι στα Ριζά των Αγ. Σαράντα, που το ξεκλήρισε το δικτατορικό σύστημα και το έστειλε στα βάθη της χώρας εξορία, δεν δικαιούνταν να ξαναπάρουν πάλι την γη τους, αλλά έμειναν στον ήλιο μοίρα.
Ο νόμος και η Ελληνική Κοινότητα
Αν και η κάθε οικογένεια στις ελληνικές κοινότητες κέρδισε από τον νόμο 10 έως 20 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης, το χτένι τους έντεσε σε άλλα κομποδέματα. Με το αιτιολογικό ότι οι επιτροπές των κοινοτήτων, που ασχολήθηκαν με την διανομή της γης, δεν έκαμαν καλά τη δουλειά τους, δημιουργήθηκε νέα επιτροπή, κρατική, η οποία αναμέτρησε τα στρέμματα του καθενός και βρήκε πολλές «παρανομίες». Δεν συνταυτίζονταν η δεύτερη με την πρώτη διανομή και λόγω της δυσαναλογίας δημιουργήθηκαν οι κενές «οάσεις» τις οποίες η κυβέρνηση, ως κρατικές πλέον, μπορούν να τις παραχωρήσουν σε ερχόμενες αλλόθρησκες οικογένειες. Κι αυτές θα «φυτευτούν» μέσα στην καρδιά μιας Εθνικής Μειονότητας, σε αντίθεση με τον Διεθνή Νόμο περί δημογραφικής αλλοίωσης τέτοιων ειδών Μειονοτήτων.
Είναι αυτές οι «παρανομίες» που, αν και πέρασαν δύο και άνω δεκαετίες, οι χωρικοί ταλαιπωρούνται, τους έγινε η ζωή μαύρη, για ν’ αποσπάσουν το πολυπόθητο «περιουσιακό πιστοποιητικό», που γνωστοποιεί την νομιμότητα της περιουσίας τους, διότι αλλιώς τυγχάνει να τα χάσουν όλα.
Αυτά συμβαίνουν στην καλλιεργήσιμη γη, που προβλέπει ο νόμος αυτός. Ως αναφορά για τις απέραντες λιβαδικές και δασικές εκτάσεις, παίζεται ένα άλλο πιο φρικτό, σατανικό και εξολοθρευτικό παιχνίδι σε βάρος της Ε.Ε.Μ. Αυτό της υφαρπαγής τεραστίων στρεμμάτων με πλαστούς τίτλους ιδιοκτησίας (δήθεν από την Υψηλή Πύλη) χαραγμένα σε κάποιον σκοτεινό, εθνικιστικό θάλαμο του αφελληνισμού.
Τα παραθαλάσσια
Αλλιώς στέκει η υπόθεση με τις ζηλευτές και τουριστικές παραλίες των παραθαλασσίων κοινοτήτων. Εδώ στρέφεται η προσοχή των μεγάλων κυβερνητικών και βουλευτικών καρχαριών και όχι των απλών πολιτών.
Οι Νιβιτσιώτες έδωσαν κοντά δύο χρόνια μάχη για δεκάδες στρέμματα τουριστικής περιοχής στην Κακομαία, στήνοντας το τσαντίρι για μήνες έξω στην ύπαιθρο και όπου συνεπλάκησαν με τις αστυνομικές δυνάμεις τόσο της κυβέρνησης Νάνου, όσο και της κυβέρνησης Μπερίσια. Δυστυχώς απέτυχαν. Τους άρπαξαν εκατοντάδες στρέμματα με την δικαιολογία τουριστικού χωριού, πίσω από το οποίο κρύβονταν οι ίδιοι οι κυβερνώντες.
Σύμφωνα με δήλωση του πρώην Υπουργού Οικονομικών της Αλβανίας Ντ. Πρίφτι στο τηλεοπτικό δίκτυο Top Channel, ιδιοκτήτης του τουριστικού χωριού στις Δρυμάδες είναι ο πρόεδρος του LSI και Πρόεδρος της Βουλής Ι. Μέτα.
Το ίδιο ρεφρέν και στη Χιμάρα, το Λούκοβο και σε άλλα χωριά των παραθαλασσίων.
Με λίγα λόγια στα μέρη αυτά «φύτρωσαν» οι λεγόμενοι «νέοι ιδιοκτήτες», οι όψιμοι, οι οψίπλουτοι που ποτέ η χώρα κι εμείς οψόμεθα φως…
(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)
τι λέτε ρε αμαυρωτες των πάντων. και οι δύο νόμοι που θέλετε να σχολιάσετε ειχαν ως εμνευστές και στυλοβάτες τους βουλευτές της Ομονοιας με πρωτεργάτη τον κύριο Π.Μπάρκα. Βασική προϋπόθεση τα εθνικά συμφέροντα. Για τον πρώτο νόμο οι βουλευτές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ξεκίνησαν με γνώμονα το γεγονός ότι μέχρι και το 60 τοις εκατό των επιχειρήσεων στους νομούς Αργυροκάστρου, Δελβίνου. Αγίων Σαράντα και Κορυτσάς ήταν στα χέρια λλήνων στρλρχών και με πολύ ολίγα χρήματα θα ήταν τώρα στα χέρια των Ελλήνων. Υπολογίζεται ότι με μόλις 150 εκ. δραχμές θα μπορούσαν να ιδιοτικοποιούνταν από τους Ελληνες, αλλά η Ελλάδα δεν θέλησε να στηρίξει το σχέδιο αυτό των Ελλήνων βουλευτων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με το αιτιολογικό που εφεύρε ο Θ.Βεζιάνης ότι δήθεν αυτοί οι δικαιούχοι ήταν πρώτα στελέχη του Κομ Κόμματος και μετά Ελληνες (τι κρίμα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ δεύτερος νόμος, αυτός για την αγροτική γη έγινε σεβαστή η πρόταση των βουλευτών μας, (Π. Μπάρκα) βάση της οποίας η γης στις μειονοτικές περιοχές θα διανέμονταν δωρεάν στους Έλληνες αγρότες διότι οι προτάσσεις κυρίως του Δ.Κόμματος, αλλά και του Κόμματος Εργασίας ευνοούσαν τους πρώην ιδιοκτήτες, δλδ τους μπέηδες και αγάδες της τουρκοκρατίας.... λίγη περισσότερη νοημοσύνη παρακαλώ
Ωραίες και καλοπροαίρετες οι δικές σας αναρτήσεις. Μήπως όμως δεν είναι οι νόμοι και οι αποφάσεις, που εγκρίθηκαν από την Αλβανική Βουλή σε μια εποχή που οι ίδιοι οι Αλβανοί δεν ήξεραν τι έκαναν, που έφεραν την σημερινή κατάντια μας; Γράφοντας υπεύθυνα, σαν αυτόπτης μάρτυρας της εικοσιπεντάχρονης κατηφορικής διαδρομής των χωριών μας, βρίσκω εύκολη λύση, πέταγμα της μπάλας στον αντίπαλο, τις υπερεθνικιστικές ερμηνείες των νόμων. Απλά ο νόμος 7501 έχει τα κουσούρια του για όλους τους Αλβανούς. Δεν αναγνωρίζει την ιδιωτική περιουσία των ιδρυτών των γεωργικών συνεταιρισμών, μοιράζει την καλλιεργήσιμη γη στις οικογένειες που ήταν μέλη και νόμιμοι κάτοικοι των χωριών(συνεταιρισμών)στις 31.08.1991'. Δημιουργήθηκαν περιφερειακές και τοπικές επιτροπές για την ορθή εκτέλεση του νόμου 7501. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο νόμος δεν ήταν αποδεχτός από χιλιάδες Αλβανούς και μειονοτικούς πολίτες που αδικούνταν. Συνέπεια αυτής της μη αποδοχής ήταν η κακή, πολύ κακή ως και άρνηση εφαρμογής αυτού του νόμου. Τα πολιτικά, δημογραφικά και άλλα κοσμογονικά γεγονότα που ακολούθησαν δημιούργησαν το μπάχαλο που ζούμε σήμερα. Χωριά στα οποία επωφελήθηκαν από αυτό το νόμο(7501) εκατοντάδες πολίτες, σήμερα είναι με μερικές δεκάδες υπερήλικους κατοίκους οι οποίοι μπορούν να βοσκήσουν μόνον μια κατσίκα. Χιλιάδες στρέμματα μένουν ακαλλιέργητα και άλλα τόσα (ίσως λιγότερα) νοικιάζονται, ακόμη και πωλούνται σαν οικόπεδα σε Αλβανούς πολίτες γειτονικών και άλλων χωριών. Είναι λιπών και δικό μας αμάρτημα. Αυτό ισχύει περισσότερο στο Βούρκο και στη Δρόπολη. Διαφορετικά στέκει το πρόβλημα στην Παραλία. Εκεί δεν εφαρμόστηκε καθόλου ο νόμος δημιουργώντας προϋποθέσεις για να δράσουν ανενόχλητοι "οι νέοι Ιδιοκτήτες" Όσο για το συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β Ήπειρο θα προτιμούσα να ήταν καλός πατριώτης για μάς τους Βορειοηπειρώτες, όχι όμως υπερπατριώτης, γιατί άθελά του, έχει συμβεί να μας δημιουργήσει και ανεπιθύμητες καταστάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή