Κάλλιο αργά παρά ποτέ: Η Ομόνοια αναγνώρισε επιτέλους την προσφορά του Βαγγέλη Παπαχρήστου! - τι είχε γίνει όμως πριν δύο χρόνια...

Κοπή πίτας και βραβεύσεις από το Παράρτημα Ομόνοιας Αγίων Σαράντα

Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας και η βράβευση αγωνιστών και πρωτεργατών της Ομόνοιας, ήταν η πρώτη δραστηριότητα  του Παραρτήματος της Ομόνοιας των Αγ. Σαράντα για το 2015.

Ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος του Παραρτήματος Βασίλειος Κάγιος ασχολήθηκε μόνος του τόσο με την διοργάνωση της όλης δραστηριότητας, όσο και με τα πρόσωπα στα οποία θ’ απονέμονταν η τιμητική διάκριση.

Του νεοεκλεγμένου Πρόεδρου  Βασίλη Κάγιου, ίσως να του απουσιάζει ακόμη η πείρα στα δρώμενα της οργάνωσης Ομόνοια, όχι όμως η δυναμικότητα και το πάθος  για μια Ομόνοια με ανάστημα, με σθένος, μια ομόνοια αναβαθμισμένη, με όνομα και όραμα. Αυτά ανήγγειλε στην έναρξη της εκδήλωσης και αυτά υποσχέθηκε πως θα είναι ο πρωταρχικός του στόχος.

Η συντονίστρια και Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου του Παραρτήματος Ομόνοιας Αγ. Σαράντα, Βαλεντίνη Μητσιούλη (Γιάννη) ανήγγειλε τα τιμώμενα πρόσωπα στα οποία απενεμήθη τιμητική διάκριση για την προσφορά και το έργο τους.

Πρώτο τιμώμενο πρόσωπο ο Γενικός Πρόξενος Αργυροκάστρου, και νυν Πρέσβης, Νικόλαος Κοτροκόης, την τιμητική διάκριση του οποίου απένεμε ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ και βουλευτής Βαγγέλης Ντούλες, τονίζοντας πως ο Γ. Πρόξενος Ν. Κοτροκόης μπήκε βαθιά στην ψυχή μας, γιατί ήταν πάντα ανάμεσά μας, γιατί στη θητεία του μερίμνησε  για τούτον τον τόπο και κόσμο, συμβάλλοντας στην ενότητά του  Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Ο κ. Κοτροκόης, συγκινημένος, ευχαρίστησε την Ομόνοια για την τιμή αυτή και  υποσχέθηκε πως ποτέ δεν θα ξεχάσει αυτό το υπέροχο κομμάτι κι αυτούς τους ανθρώπους, τους Βορειοηπειρώτες, κι από την μακρινή Βενεζουέλα η καρδιά του θα χτυπάει εδώ.

Δεύτερο τιμώμενο πρόσωπο ο Βαγγέλης Παπαχρήστος με το αιτιολογικό: «Για την αυτοθυσία και συμβολή του υπέρ της ΔΕΕΕΜ-ΟΜΟΝΟΙΑΣ, καθώς επί δεκαετίες πρωτοστατεί και ανταποκρίνεται θερμώς, ανιδιοτελώς με τον βαθυστόχαστο λόγο του, υπέρ της Πατρίδος». 

Την απονομή   έκανε ο νεοεκλεγμένος Γενικός Πρόεδρος της Ομόνοιας Λεωνίδας Παπάς όπου ανέφερε πως είναι τιμή του που του δίνεται η ευκαιρία να είναι αυτός που απονέμει την τιμητική διάκριση σε έναν από τους ιδρυτές, πρωτεργάτες, αγωνιστή και φυλακισμένο με την περίφημη δίκη των Πέντε της Ομόνοιας…

Και ο κ. Παπαχρήστος ευχαρίστησε τους Προέδρους και το Διοικητικό Συμβούλιο με την ευχή ώστε  στην Ομόνοια να πνεύσει μια νέα πνοή, να βρει και να ξεπεράσει τον παλιό της καλό εαυτό και πως μόνον με μια δυνατή, αναβαθμισμένη Ομόνοια μπορούν να επιτευχθούν οι στόχοι.

Τρίτο τιμώμενο πρόσωπο ο Γιώργος Λιώλης από το Τσαούσι επαρχίας Αλύκου, την απονομή του οποίου έκανε ο Υφυπουργός Γεωργίας Γιάννη Μπάμπης.

Ο πατήρ Χρήστος έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα, ενώ ο κοριτσίστικος χορός από τις μαθήτριες του εννιάχρονου σχολείου Μεσοποτάμου, με την ωραία παραδοσιακή ενδυμασία της περιοχής, έκλεψε την παράσταση.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

sfeva.gr

Το σχόλιο μας: Mε την ανάδειξη του Λεωνίδα Παππά στον προεδρικό θώκο της Ομόνοιας φαίνεται πως κάτι πάει να αλλάξει στην τακτική και τη συμπεριφορά της ιστορικής οργάνωσης. Μακάρι να μην διαψευστούν όσοι ελπίζουν σε αλλαγή πλεύσης με πρότυπο την Ομόνοια του 1991-1994. Ίδωμεν...

Ας θυμηθούμε όμως τι έγραφε και πάλι η ιστοσελίδα της ΣΦΕΒΑ στις 13-2-2013, με αφορμή την κοπή πίτας της Ομόνοιας Αγίων Σαράντα πριν ακριβώς δύο χρόνια για να συγκρίνουμε το τότε με το τώρα:


Βραβεύσεις, αλλά βραβεύσεις με κριτήρια

Πάντα γίνονται και θα γίνονται βραβεύσεις. Από την αρχαιότητα. Βραβεύσεις, όμως, που να  στηρίζονται σε  κριτήρια. Μάλλον το βραβείο είναι έπαθλο που απονέμεται σε άτομο που αρίστευσε ή που πρόσφερε ιδιαίτερες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα, στον ηθικό, πνευματικό, επιστημονικό ή αθλητικό τομέα.

Να που τα συστήματα, όποια κι αν είναι αυτά, δεν παρά βασίζονται στις αξίες, την συμβολή και την προσφορά του καθενός, αλλά πιο πολύ σε κομματικά κριτήρια.

Ποιος φώναζε και τσίριζε πιο πολύ για το «ένδοξο» κόμμα και τον  Ενβέρ Χότζα και ήταν με καλή βιογραφία δικαιούνταν να βαλθεί στον πίνακα τιμής, να έπαιρνε «Φύλλο Επαίνου»  ή «Φύλλο Τιμής», να βραβεύονταν από το Προεδρείο της Λαϊκής Βουλής. Δεν είχαν σημασία οι γνώσεις, οι αξίες, οι αφοσιώσεις στη δουλειά και την επιστήμη, οι καινοτομίες και οι πειραματισμοί… Όλα αυτά τα αμαύρωνε η κακή βιογραφία, η πάλη των τάξεων  και η μαρξιστική ιδεολογία… Πόσοι αριστούχοι μαθητές δάκρυζαν και μαραζώνονταν σαν έβλεπαν στον πίνακα τιμής τις φωτογραφίες και τα ονόματα των συμμαθητών τους, πολύ κατώτεροι αυτών, αλλά ανώτεροι «βιογραφικά»;!

Στα πλαίσια των 100χρονων της ανεξαρτησίας της Αλβανίας, παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητες, απονεμήθηκαν και ένα τσούρμο «Πιστοποιητικά Ευγνωμοσύνης», έγιναν «Επίτιμοι Δημότες» Περιφερειών, Δήμων, Επαρχιών κλπ. Φυσικά, δέσποζαν  τα πολιτικά κριτήρια. Κάθε κόμμα όταν κυβερνά αναδεικνύει τους δικούς του «αξιόλογους».

Πιστοποιητικά ευγνωμοσύνης δόθηκαν εφέτος και εκ μέρους της Ομόνοιας. Στο Παράρτημα των Αγ. Σαράντα, την ημέρα της κοπής της πίτας!!!

Μυστήριο, αναρωτήθηκαν πάρα πολλοί. Πέρασαν Ιωβηλαίου επέτειοι, τα 15χρονα και τα 20χρονα της Ομόνοιας. Δεν απονεμήθηκαν διακριτικά βραβεία. 

Γιατί τώρα, στην κοπή της πίτας και με ποια κριτήρια;

Κάποιοι θέλουν να συνδυάσουν τις βραβεύσεις με την παρούσα έκρυθμη κατάσταση, της περικοπής των συντάξεων του ΟΓΑ και για να καθησυχάσουν τους οργισμένους και αγανακτισμένους Βορειοηπειρώτες- φοβούμενοι και κάποιο ξέσπασμα- τους ανακούφισαν με τις βραβεύσεις.

Ποιοι όμως βραβεύτηκαν; Ποια η συμβολή τους στα κοινωνικά, στο έθνος, στην ίδια την Ομόνοια; Ή μήπως επικράτησε το κριτήριο κολακείας;

Για ν’ ανοίξει το ελληνικό σχολείο στους Αγ. Σαράντα ο Κ. Σέντης και ο Β. Παπαχρήστος περνούσαν σπίτι το σπίτι και έδωσαν μάχη με πολλούς γονείς –που τους έκλειναν και την πόρτα- να τους πείσουν και ν’ αποσπάσουν την περίφημη υπογραφή τους για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των μαθητών.

Έγιναν δύο συλλαλητήρια στην πόλη των Αγ. Σαράντα και κάποιοι τόλμησαν να ενθαρρύνουν τον κόσμο και να μιλήσουν στην ελληνική γλώσσα: «θέλουμε ελληνικά σχολεία, εδώ και τώρα», όταν ο τρόμος ήταν ακόμα ορατός. Ποιος θυμήθηκε γι’ αυτούς;

Στους ιδρυτές της Ομόνοιας, όχι μόνον που δεν τους απονεμήθηκε ένα «χαρτάκι», αλλά ούτε τα ονόματά τους δεν έχουν την καλοσύνη να προφέρουν την ημέρα της ίδρυσης της Ομόνοιας.

Κάποιος προσπάθησε ν’ απονείμει ένα συμβολικό βραβείο στους πέντε της Ομόνοιας, που με την στάση και την φυλάκισή τους σημείωσαν έναν σταθμό στην ιστορία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού κι αμέσως επέμβηκαν κάποιοι άλλοι και το αναίρεσαν!!! Γιατί; Ποιος θίχτηκε;

Κάποιος θέλει να το δικαιολογήσει πως η Μάνα αργά τιμά τα παιδιά της. Είναι στα κύτταρά μας αυτό.

Όχι, δεν είναι αλήθεια. Είναι η ζήλια, είναι η άρνηση του έργου  κάθε παλιού και η ευλογία του δικού του έργου. Είναι η νέα ταξική πάλη που μπήκε στους κόλπους μας με άλλη μορφή: Ο δικός μου, ο αντίπαλός μου. Είναι το ποσό της κολακείας και τους γλειφιτζούρι, που καθορίζει.

Λίγη σοβαρότητα σ’ ένα τέτοιου είδους κινήτρου, για να μην χάσει την αξία της η βράβευση μαζί με το έπαθλο.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

sfeva.gr