Εφημερίδα “Δημοκρατία”: Στην Ελλάδα μόνο οι αριστεροί έχουν ψυχή...

Απόσπασμα από το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη στην εφημερίδα "Δημοκρατία" που καταδεικνύει την πλήρη αναλγησία του σαθρού πολιτικού κατεστημένου για την δολοφονία του Γιώργου και του Μάνου στο Ν. Ηράκλειο.

"Η πλήρης αναλγησία για τη δολοφονική επίθεση - Μερικές σκόρπιες σκέψεις για τη δολοφονική επίθεση των τρομοκρατών εναντίον της ζωής μελών της Χρυσής Αυγής. Συγκρίσεις με όσα επακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα αλλά και προβληματισμοί για τις επιπτώσεις που θα έχει το γεγονός στην πολιτική ζωή του τόπου.

Σκέψη πρώτη: Στην Ελλάδα μόνο οι αριστεροί έχουν ψυχή. Δηλώσεις για τον Παύλο Φύσσα έκαναν αμέσως μετά το γεγονός τόσο ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς όσο και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας. Δηλώσεις για τους Φουντούλη - Καπελώνη, ουδείς. Γιατί; Δεν είναι Έλληνες αυτοί; Δεν έχουν ψυχή οι ακροδεξιοί; Επειδή είμαστε μετωπικά αντίθετοι απέναντί τους, σημαίνει ότι δεν μας περισσεύει δάκρυ για τη ζωή τους;

Σκέψη δεύτερη: Από τις δηλώσεις που έκαναν οι εντεταλμένοι των ηγεσιών (Κεδίκογλου, Παπαδημούλης) έλειπε το ελάχιστο συναίσθημα. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εκφώνησε μια δήλωση που προφανώς δεν είχε γράψει ο ίδιος, αλλά δεν περιείχε τη λέξη «συλλυπητήρια». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να πάρει αποστάσεις από τις υποθέσεις που έκαναν κανάλια για την «ακροαριστερή» ιδεολογία των δολοφόνων (αυτή ήταν η αγωνία του), ενώ με τη δήλωσή του νουθετούσε εμμέσως τους τρομοκράτες! «Δεν αντιμετωπίζεται έτσι ο φασισμός» είπε.

Σκέψη τρίτη: Εμείς οι δημοσιογράφοι. Άκουσα έναν «κορυφαίο» να διατυπώνει την ανησυχία του, επειδή η επίθεση των τρομοκρατών έγινε σε πολυσύχναστο μέρος και θα μπορούσαν να είχαν σκοτωθεί «άνθρωποι». Δηλαδή αυτοί που δολοφονήθηκαν πως είναι καταχωρισμένοι στο μυαλό μας; Ως σκυλιά; Άκουσα επίσης ότι «στόχος είναι η δημοκρατία». Σωστά. 

Αλλά τι έκανε αυτή η δημοκρατία, όταν άφηνε τους τρομοκράτες να βγουν σαν κύριοι από τον Κορυδαλλό λόγω της παρέλευσης του 18μήνου; Και ποιος ακριβώς από αυτή τη δημοκρατία τιμωρήθηκε γι' αυτό; Λυπάμαι - κλείνω το πρώτο μέρος της ανάλυσης -, η δολοφονία των μελών της Χρυσής Αυγής αντιμετωπίστηκε από το πολιτικό σύστημα με πρωτοφανή αμηχανία, αναλγησία και ρατσισμό. Στάση που κάνει ακόμη και τον ξένο προς αυτό το κόμμα - «εγκληματική οργάνωση» να αγανακτεί".

Εφημερίδα “Δημοκρατία”: Καταδικάζουνε τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται;

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο που καταδεικνύει την υποκρισία των αργυρώνητων ΜΜΕ, φιλοξενεί η χθεσινή εφημερίδα «Δημοκρατία». Το εν λόγω άρθρο του Π. Λιάκου καταδεικνύει με σαφήνεια τον ύποπτο ρόλο που διαδραμάτισαν τα ΜΜΕ τόσο τον τελευταίο μήνα, όσο και μετά την άνανδρη δολοφονία του Μάνου και του Γιώργου από τα αποβράσματα της εγχώριας κόκκινης τρομοκρατίας.

"Απ΄όπου κι αν προέρχεται; Είναι δύσκολο να περιγράψει κάποιος με σαφήνεια και επάρκεια το μέγεθος  της υποκρισίας που βασιλεύει σε πολλά ΜΜΕ και στην πολιτική σκηνή. Μπορείς να υποπτευθείς το τιτανικό μέγεθός της μόνο αν παρακολουθήσεις ντοκιμαντέρ για τις φάλαινες - και πάλι, τούτα τα συμπαθή θηλαστικά της θάλασσας υστερούν σε όγκο της ψευδολογίας που έχουμε συνηθίσει να καταναλώνουμε από εκείνους που υποτίθεται ότι έχουν ως αποστολή τους να λένε την αλήθεια. Τις τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά, εκείνοι που έχουν την υποχρέωση να ενημερώνουν και να καθοδηγούν την κοινή γνώμη δεν το έπραξαν. Προτίμησαν να αναλάβουν χρέη εισαγγελέα, στρατοδίκη και δημίου.

Στο στόχαστρό τους δεν βρέθηκε μόνο ο δράστης και το κόμμα του, αλλά και: α) τα υπόλοιπα μέλη της Χρυσής Αυγής, β) οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, γ) οι συμπαθούντες τη Χρυσή Αυγή ή όσοι απλά ανέχονται την ύπαρξή της. Οι απόψεις που διατύπωσαν δεν αφορούσαν μόνο τον καυτηριασμό των πρακτικών των χρυσαυγιτών, αλλά και συχνά την (άμεση ή έμμεση) υπόδειξη να εκλείψουν μέλη, φίλοι, συμπαθούντες και ψηφοφόροι από προσώπου γης!

«Ελαφρυντικά»

Κι ύστερα δολοφονήθηκαν τα μέλη της Χρυσής Αυγής Γιώργος Φουντούλης και Μανώλης Καπελώνης στο Νέο Ηράκλειο από άγνωστο μακελάρη. Και η τυμβωρυχία συνεχίστηκε λες και δεν είχε συμβεί τίποτα. Τα  θύματα, κατά τους αυτόκλητους «ιεροδίκες», δεν ήταν «άνθρωποι», αλλά απλά και μόνο «χρυσαυγίτες». Ολόκληρη η σύντομη διαδρομή τους στη γη ξεκινούσε και τελείωνε στην εμπλοκή τους σ΄αυτό το κόμμα. Δεν είχαν οικογένειες, δεν είχαν αγαπημένα πρόσωπα, δεν είχαν όνειρα για το μέλλον, δεν ήταν παιδιά των γονιών τους. Απλά φύτρωσαν εδώ σαν χρυσαυγίτες - μια μιντιακή μεταχείριση που παρέχει πολλές «δικαιολογίες» στην αποτρόπαιη πράξη.

Η στάση πολλών «διαμορφωτών άποψης» ήδη παρέχει «ελαφρυντικά» στον δολοφόνο. Μπορεί να πει, αν τον πιάσουν ποτέ, στο δικαστήριο: «Ε, δεν έκανα και τίποτα φοβερό. Αφού επρόκειτο για εγκληματική οργάνωση και φόνευσα μέλη της, πρέπει να μου αναγνωριστεί το ελαφρυντικό των. καλών προθέσεων». Κι ύστερα πώς θα απαντήσουν στον δράστη εκείνοι που προλείαναν το έδαφος για την «νομιμοποίηση» αυτών των φόνων; Τίποτα δεν θα πουν επί τούτου. Θα συνεχίσουν τις εργολαβίες τους".

xryshaygh.com